zo fier en blozend
bloesemen jonge twijgen
aan mijn oude stam
langs rijpend koren
droom ik lomer verzonken
in goudglanzend licht
het verwaaide blad
bedekt mijn aardse wortels
vol melancholie
zacht, nog ongerept
dwarrelt op mijn kale kruin
een sluier van sneeuw…
over zijn hoogtepunt heen
de dagen korten
het begin van het einde
de spankracht weg
het zich ontplooiende voorbij
ruimt plaats
voor het ietwat zwaarmoedige
zelfs decadente
van de volle zomer
eigenlijk komt het hierop neer
-horresco referens-
dat een door mij ervaren verbreking
van de organische eenheid
tussen weersomstandigheden
en seizoenencyclus…
322
Bezig met laden