Alle inzendingen over slijtage

Zij knoeit wat aan haar taille Met in haar vingers kneedbaar Mijn slijtage, mijn vermoeide vrede. Aan het raam slaapt het water, Het lover, de vogels van het voorjaar. In het ijs van de spiegel is haar gelaat De laaiende tatouage van vers verdriet, Veelzijdige extase en vervaagd verval.…

Plotseling zal een jeugdig besef de dagelijkse slijtage verjagen, schiet een woord je te binnen dat je al lang vergeten was, lijkt het niveau van Maria Callas ook voor jou bereikbaar, en het cantilene geloof, dat je tot zelfs na de dood samen hand in hand de eeuwigheid zal bewandelen.…

Ik kwam voor jou, niet voor het hout dat je me laat betasten, gladgeschuurd met hier en daar een scheur goudgevoegd -- de eenvoud-schoonheid van het lied van de tijd op de luit van het leven, jouw leven Je laat me de kiekjes zien en rekt de avond, je rekt je uit tot het welterusten in de gang In het logeerbed streel ik het hout van jouw…

Ik zocht nog naar iets bekends, maar vond er niks, dus liep terug naar de kerk, die pront en vitaal, de slijtage slag had gezien en niks had gedaan, ben dus voor een stapel puin, alleen naar mijn geboortehuis gegaan, waar alleen de kerk nog in het midden stond!…

de elektriciteit Groene, want ik heb zonnepanelen Eten doe ik zo gezond mogelijk Maar snoepen blijft verslavend En af en toe een sigaretje verstikkend het liefst doe ik het meeste staande met de rug recht en het hoofd omhoog als artiest optredend voor de achterste rij slapen gaat slechts op een zij de andere moet ik echt ontzien van slijtage…

Ze wilden alleen donker, waarin welwillendheid, mededogen voor hun brand- en mottengaatjes, hun slijtage, hun verschoten kale plek. Zij stonden met de ruggen naar elkaar, want wanneer, na hoeveel jaren, houdt het blozen eindelijk op?…