ik zag
hoe jij ook stiefelt
met een beladen koffer
vol twijfels en vragen
gelijk de eenzame eik
die met al zijn kracht
wacht op lumineuze dagen
misschien wel
waren het je weke ogen
die net iets te lang
in de verte bleven staren
een ogenblik
beleefde ik jou, je wereld
de weemoed van jaren…
ze liggen in melk en puur
neven mekaar, achter glas
op een dun papierke
tussen eikels en kastanjes
het volk kijkt en peinst,
wijst mee open mond naar
het zoet, trekt een grimas
en stiefelt stillekes binnen
dag meneer, dag madam
wilt ge eens proeven misschien
’t is gezegd, ze zijn smakelijk
gevuld mee witte crème op
een koekske, hapt…
196
Bezig met laden