binnen ‘t strandpaviljoen bevechten
de renners elkaar omwille van
de eeuwige roem
onze ogen blijven strak gericht op
de strijd om het fel begeerde
groen en geel
buiten vloeien golven af en aan
klinkt het ruisen van de eeuwigheid
een kind rent langs de zilte waterlijn
misschien zich meer bewust van
wat vervliegt en blijft
zoals…
In de verte de zee, de branding
en om het verlaten strandpaviljoen
waait de zilte zeewind.
Alle luiken zijn dicht, het terras
is leeg, anders is het daar een bont-
gekleurd gezicht.
In de zomer ruik je de zonnebrandolie,
het terras is dan in badtenu gehuld
en je ziet er mensen hun ijsco's en
frites smakelijk etend.…
Het paviljoen vertrekt
in stukken van het strand
op platte wagens –
oktober is ontruiming
lispelt de dame in het zwart
ZONNELEEN
De episoden van Amos 40.4…
Altijd is er verschil.
In jaren.
In geloof.
In temperament.
Altijd is er afstand.
Twee mensen ontmoeten elkaar.
Twee levenslijnen kruisen.
In het brandpunt van het deelbare.
Verdwijnt afstand.
Verdampt verschil.…
Ze lachte weer, toen ons favoriete strandpaviljoen in zicht kwam,
we keken elkaar aan, het woord koffie zal in ons beider ogen
wel zijn opgelicht als een heldere neonreclame, we dachten in ieder geval
weer eens hetzelfde, we hadden er zin aan!…
546
Bezig met laden