Kosmische wind
netgedicht
Hemellichamen als methane ogen
in en door de melkweg verhuld
vertekend gezicht op aarde,
in bast en borst geschonken
gericht op ingewreven zonden
gewichten zonder waarde,tussen
innig zwart en het weelderig blonde.
De maan die zich afzijdig houdt en noopt
tot wanhoop, blijven aan elkaar verbonden
wat in aangezicht tot pokdaligheid drijft
niets…