Alle inzendingen over tipjes

bij smachtende lipjes met sluier in tipjes mocht ik raden waar zij was made haar tongval verraadde zij was made tussen Alke- en Hoogmade van eier en zaden uit Limburgs Imstenrade…

heb nooit het wit in blauw kunnen lezen het fluisteren van de wind begrepen de kleurentaal van bloemen verstaan alleen in jouw armen kon ik me laten gaan jij hebt tipjes van de sluier opgelicht met jou krijgt leven een gezicht deel ik in bestaan…

prachtig hangt de sluier van verlangen in het toekomstperspectief krachtig zijn de lijnen van de tijd waarmee zij is behangen verlokkend ruist zij stromen warme liefde naar sensuele overgaaf haar transparante eerlijkheid kuist de gedachte dat het eens zal overgaan in opgelichte tipjes toont zij ons haar mooiste vergezichtjes…

Goed, je doet maar Doe en laat maar wat je wilt Van mij geen raad meer, ook geen tipjes Die zijn toch aan jou verspild Doe je ding maar, voel je happy Het is jouw leven, geniet ervan Geef je over aan gevoelens Neem ook kansen, als het kan Niets zo heerlijk als jouw vrijheid Jij bent eindelijk aan het stuur Jij bepaalt dus waar je heen gaat…

je lach smeulde zachtjes rood in het aanblazen van plezier gaven lippen kleine vlammetjes bloot hier wakkerde later het vuur van een zorgenvrij feest met een opgetogen heerlijk ontspannen geest als altijd bewogen je ogen als aanjagers van wat er ging komen in het oplichten van tipjes uit illustere dromen vol geestdrift stortte…

In die zin zijn er vragen noch antwoorden, is er slechts een aangename berusting, zo van, mijn macht reikt nu eenmaal niet verder dan de tipjes van de sluier en eerlijk, daar heb ik vrede mee, ook al heb ik dat soms niet, in grote lijnen, kalmeert deze grondtoon mij bovenmate.…

Moe gedarteld zijgt ze neder, Rijst ze weder, Overziet ze heel haar schat; Maar wat pijnt haar, krult de tipjes Van haar lipjes, Plooit haar voorhoofd straks zo glad? 't Is de wordende Gedachte: Welk een krachte 't Bloemeke uit de zwachtlen baart.…

In sliertjes en slipjes, Gestreept-groene tipjes, Gesproten uit velletjes bruin, Uit stronkjes en blaartjes En rafele haartjes, De krokusjes bloeien schuin. Al de een over de ander Verrijken ze elkander En pronken, pralen van zon; 0, dat is wel zeker, Dat nooit gouden beker In goudgloed het van hen won.…