In stuivend zand ver overzee
zullen wij een rustplaats vinden
voor ons geteisterd tweelinghart
De wind neemt onze parels mee
om ze tot een snoer te binden
rond de oesters van de smart
Ik krijg antwoord op de vragen
over al wat ik niet wist
nu jouw wijsheid is bezonken
Aan het einde onzer dagen
zijn wij als nagels in een kist
onwrikbaar…
ik tot het laatste seizoensbeeld
je dromen in
soms weet ik het niet
hoe ik je lief of wegvegen moet
langzaam verslijt mijn stem
achter gevallen doeken
en is dit gevecht
voor jou voor mij
geen kunst
echter zucht me een helder landschap
en ik kus de poëzie onder het blauwe licht
welterusten slaap wel
rust zacht in de duinpan van ons tweelinghart…
295
Bezig met laden