kan jij me vertellen
wanneer tijd zijn adem inhoudt
en dan wegvliegt als een meeuw boven zee
het water niet tot bedaren komt
omdat jij onherroepelijk in poëzie verdwijnt
en dat uit de keel van golven
het ruisen zich verzet tegen de laaggewassen maan
eenzamer dan ooit
kan jij me vertellen
bij wie ik nog kan schuilen
nu alleen jouw woorden…
hou me vast
met handen van de nacht
en laat dit eeuwig duren
want morgen
nog voor duinen aarde worden
treurt de dageraad
langs grijze wangen
vederloos en onafwendbaar
met om mij heen
de lage stilte van een dichtgegroeide dag
hou me vast
in het voorbijgaan
en draag het ruisen naar verlangen
avondblauw, naar wie ik ben
de zee…
200
Bezig met laden