Wat ik van tijd tot tijd toch mis
dat is, vast zeker en gewis,
Jules Verne's diepzeegeschiedenis
van onderzeeboot Nautilus
Naar zeeën der verdoemenis
en het verzonkene Atlantis
dat aan 'n oceaan verwant is
Een oorspronkelijk Platonisch
rijk, ver weg van Sidon, Tyris,
daar waar nu nog de Levant is,
ouder dan Persepolis
laat staan…
onwetendheid,
deze uithaal staat als een gewelf
zonder pilaren en fundament
of zoals een yogi die zich de
metafysische levitatie in een kluizenaarshol
heeft meester gemaakt en zich onttrekt
aan de regels van fysica, “er geen asem aan geven “
een kunst die navigerende lieden
zich hebben meester gemaakt
in het manoeuvreren tussen
hel en verdoemenis…
nergens toe leidt
geen reis om de wereld
in tachtig minuten
per dag op een vlot in
de pool van een cruiseschip
op drift naar de kust van
zuid-amerika
waar het vuurland van tierra
del fuego in duivelse krochten
en diepblauwe troggen
sint pancreas gorgias
andreas kruist
en ruisend als moessons
sirocco's passaten
waar hel en verdoemenis…
Ieder jaar als het Pinksteren is
spreekt vader van hel en verdoemenis
de kinderen krijsen moord en brand
bij iedere McDonalds langs de kant
moeder zit er op haar Paasbest bij
maar kijkt nou ook bepaald niet blij
op haar schoot ligt een routekaart
uit de radio klinkt Leen Jongewaard
piepende remmen, blokkerende wielen
en dan staan ze stil…
Laat ons zijne wetten lezen,
Wetten vol verdoemenis.
Dronken mag men niet meer wezen,
Zelfs niet als 't van liefde is.
Opgeheven tapperijen
Richt men in tot societeit.
Daar zijn grote slemppartijen
Met geen enk'le wet in strijd.…
Leg je lot niet in de handen van een havik
Die spreekt alleen zoete taal
Geeft je een vriendelijke zoen of lik
Maar eigenbelang is waar hij alleen voor gaat
Mensenzorg zal hem een zorg zijn
‘Ik, ik en ik’ is waar de havik voor staat
Geen oog voor andere mensen en hun pijn
Met harde taal en ferme uitspraken
Roepen ze hel en verdoemenis over…
104
Bezig met laden