Alle inzendingen over verslapen

Maar voor ik morgen zal verslapen, ga ik mijn droomvlucht zonder pijn. Een vlucht voor de droom. Een droom te mooi om waar te zijn…

Vandaag was de dag begonnen als gister, want het begon zo rustig en zorgeloos totdat ik rond de klok van tien plots wakker schrok en mij realiseerde dat ik me verslapen had.…

Die vulden toen het gat, dat ik verslapen had. Maar met het laatste schip, verloor ik toch een groot gemis. Ik smolt toen maar de boter, en deed die bij de vis. De noorderzon ging onder, de maandag niet meer blauw. Hij kreeg een zonnig kleurtje, ’t kwam allemaal door jou.…

misschien dat het dan donkert zoals in de buik van een vogel en de winden vloekend jammeren maar niemand die zegt waarom ’t zou kunnen dat wij plots wakker worden opeens wetende waar het eerste leven begon zelfs wanneer eindigheid verlorene parels rijgt en ook dat onder ingehouden gongslagen van bogen tijd het daglicht verslapen wordt…

Een blije nederzetting is dit huis en waar de zon aan overuren doet, heeft men zich dagen verslapen. Ik leer er begrijpen hoe verdraagzaam het schaap met zijn zomerlip blaat. De merel noem ik mooiprater tegen het onweer in en met kleine vreugden kan ik reageren op de commentaar van de koerende duif.…

Als het licht door de reten kierde wist dat het nooit lang duurde voordat oma zei, kom kind, de dag is te kort om te verslapen dus kom en spring gezwind het bed uit. De dagen waren zorgeloos en gelukkig want bij oma mocht bijna en kon haast alles.…

vergeten Ik wil niet emotioneel zijn Van de tranen raak in paniek Van het denken word ik ziek Ik haast maar rond en doe feitelijk niets Niets is veilig, alles leidt tot niets Lijden aan niets is dan weer zo sneu Ik kots van mezelf, ik ben mezelf beu Waarom geen sterke en krachtige persoon Ik faal altijd zelfs als ik droom Ik blijf laat op, verslaap…