Alle inzendingen van Sophie

In een nis staat een vaas er staan plastic bloemen in gerangschikt tussen bloeiend gras elke dag zet hij er nieuwe in op hetzelfde uur en toont zich aan mijn ogen voor de onbewogen muur het zijn niet de bloemen die in het uitgeholde staan niet de man die zich schuilhoudt in zijn afgewende blik het is de vaas die mij vasthoudt als…

De stad ligt bezaaid met onze kussen vurige zoenen liggen in plantsoenen onze liefde wortelend in aarde gewillig en zacht maar ook onder bankjes in parken vruchteloos naast lege koffiebekers door ijskoude wind de hoek in gedreven mijn hart ergens op die parkeerplaats tussen troosteloze ringwegen hoogbouw in het lichtblauw tuimelen en…

Als in een dans om en om en op en neer draaide ik rond en jij hield me je hield me vast met je eindeloze woorden je pakte me vast  met je eindeloze ogen je zette me neer en ik vroeg je keek omhoog wat bleek  ik hield jou ook vast met eindeloze woorden met eindeloze ogen plots til je me op buiten de tijd  weer ga ik mee en…

Ik denk dat het is omdat we een kralenketting regen van associaties, nu en kunst ik denk dat het is omdat we poëzie schreven van liefde, verbinding en lust ik denk dat het is omdat we wandelden door de tuin van de bron, bezield, gekust ik denk dat het is omdat je me schilderde in kleur dat ik niet wil dat het nog verandert…

In je armen geen morgen In je kus geen tijd In je woorden geen wereld In je ogen kwijt In je zaligheid zoet In mijn woorden geen zorgen In mijn dromen geen nu In mijn dans geen angst In mijn wangen het vuur In mijn ogen de liefde Voor jou…

de geur van lang verwachte regen op een droge bodem een dorstige wei die geur ben jij de geur van eindelijk de geur van opdrinken met iedere grasspriet met ieder bloemblaadje de geur van dampend ingelost verlangen - en altijd van alsjeblieft nog meer, nooit genoeg snel weer…

Om me heen danst traag de koude avond beelden van jou en mij in het maanlicht flarden om me heen als mist Ontdaan van onze maskers gaven we liefde, grenzeloos ik goot en gooide mijn hart in woorden je ving ze, je las me en ik zag je Het toneel waar ons verhaal vormde verloor zijn decor raakte leeg en het stormde alleen wij hielden…

Zullen we hier dan samenzijn dit vers als plek om te verblijven ik wil het met je lezen en schrijven je mag me de weg wijzen je woorden vormen dan de route waarop ik blind kan varen je lichaam de landkaart waarover mijn vingers gaan en als we aankomen, samendromen dicht ik luchten, paarse, rode zie jij vluchten vogels, voorbode van…

als ik aan jou denk ontstaat ruimte waar ik ontvlam eigenlijk altijd al vandaan kwam waar ik wil schrijven en blijven het is de plek waar inspiratie zachtjes wordt geboren in je eindeloze ogen vind ik alles wat ik nodig heb…

Moet ik mijn schepen voor je verbranden? Deze liefde is zo groot Ik wil als was zijn in je handen Ik wil varen in jouw boot Ik wil de sterren met je plukken Voor jou stralen als de zon Met je kijken naar de maan En dat elke dag in jouw armen begon Sorry maar ik hou van je Sorry maar het gaat niet weg Sorry maar ik mis je En sorry dat ik…

Het lijkt gisteren nee lang geleden Je handen die over mijn lichaam gleden Even stegen we op tegen klippen  Wilde woorden in het donker Over voelen, ogen, lippen Schreven zichzelf, als vanzelf, Was ik jouw nimf en jij mijn elf Maar het is klaar Nooit meer van elkaar bedenk ik steeds onbedwingbaar Hoe we zouden zijn geweest En zeg…

Kaarsrecht achter mijn schrijfmachine komt zomaar het geratel van een dood gewaande melodie tot leven ik schrijf sneller dan God (of mens) kan lezen knipoog naar de letter V een muffe geur van carbonpapier doet het belletje rinkelen de punt slaat gaten in mijn brein en tien vingers vergrijpen zich aan letters die hamers samenknopen…

Zodra de dag als een dreigbrief In mijn kamer wordt geschoven, Worden de rode zegels van de droom Door snelle messen zonlicht losgebroken. Huizen slaan traag hun bittere ogen op En sterren vallen doodsbleek uit hun banen. Terwijl de zwijgende schildwachten, Nachtdroom en dagdroom, haastig Elkaar hun plaatsen afstaan, Legt het vuurpeloton…

Vandaag stond mijn wereld stil Ik raasde door door door maar Bewoog niet Niemand die het deelde Nog geen seconde stond de wereld Stil Niet van ‘zeg wat ik moet doen, ik ben er om je te helpen’ Niet van ‘Ik zal er altijd voor je zijn’ Zij gingen gewoon Dan ineens dat moment van Helderheid Verdriet, dat is gewoon hetzelfde als eenzaamheid…

De laatste greintjes zelfrespect Zijn keihard in de gang gekekt De moeite niet meer waard Waar ooit een sterke droom bestond Is nu alleen de open mond Het biertje en de bedden De wijsheid komt pas met de jaren Dus laat beheersing nu maar varen Vergeten doe je toch Zoveel kansen weggeslopen Wel gezien maar doorgelopen Nooit zal ik echt leven…

ben je bang als er een spin voor je staat en vraagt hoe het met je gaat ben je bang en loop je weg misschien heb je dan wel dikke pech wat als hij je net een snoepje wou geven zou je dan zeggen: 'dank je 'k ben nog in leven' waarschijnlijk was het een lieve spin zo heel ver vanbinnenin dan was dat allemaal voor niks geweest en spin is ten…

Soms wil je het zo graag vinden, Je zoekt het, wanhopig, je krijgt het niet Dan vindt het jou, jij zat er niet op te wachten Je zocht het niet, waarom komt het dan? Helemaal gegeven, alles gezegd, gedaan wat je wilde maar het vlucht weer weg, weg van jou Nu wil je het juist zo graag, je hebt het nodig, altijd Het is er niet meer, wanneer…

In ruste zijn is een soort van dood Zonder werkelijk te sterven Houd je op te bestaan. In ruste zijn heeft niets met rust te maken Het is het opgeven van een stukje leven Een zelfgekozen dood. In ruste zijn gaat heus ooit over Je lacht vanzelf wel weer Het leven tegemoet. In ruste zijn Is onverdraaglijke pijn Een plekje geven.…

Help me Het drijfzand is zo zwaar Mijn voeten zijn traag Mijn gedachten zo snel In het logge zand Ga ik ten onder in los zand Duizend armen reiken Ze zijn van mijn gedachten Op zoek naar houvast…

Ik kom uit een gek geslacht Ik heb geen goede genen Ik heb aanleg voor depressie Vrolijkheid is zo weer verdwenen Ik vecht tegen mezelf Word chaotisch van de pijn Ga dingen vergeten Ik wil niet emotioneel zijn Van de tranen raak in paniek Van het denken word ik ziek Ik haast maar rond en doe feitelijk niets Niets is veilig, alles leidt tot…

toen ik dwaalde en maalde door de gangen van de bibliotheek en mijn geheugen en tranen, wanen en dromen tezamen zorgden voor onbeschreven blad een perfect wit papier bevond ik mij ineens in een keerpunt toen ik de deur vasthield en een kaart mij aanscheen: Aan geluk kun je werken.…

Doelloos zittend in het heden Verlang ik smachtend naar de toekomst Want de pijn uit het verleden Is nu wel genoeg betreden Vooruit gaat het pad dat ik lopen zal Niet bang voor versteende spoken Achter rechtgehouden schouders Glimlachend naar de horizon Daar plant ik dan mijn nieuwe boom Verspreid mijn bladeren in de wind De fluiten klinken…

Op die momenten Wanneer de bladeren kleuren Of juist groeien Wanneer de wereld wit wordt Of juist groen Denk ik aan jou Momenten van een vroeger nu Verstillen als tableau vivant Op plaatsen waar je nooit bent geweest En de wereld staat even stil Mijn tranen vallen Herfstbladeren in de vijver Om wie je was en hoe ik toen was En om hoe…

Waarom zo traag gelijk een winterslaap Terwijl pas herfst en stortbuien slaan ruiten Waarom zo leeg als luchten blauw Terwijl blijkend blij en vol van menszijnde Hoeveel ik kan niet doe en zeg Omdat normaal en schijn moet schijnen Hoeveel ik denk en schrijf als dromer Liefst ver weg denkend gevonden zou willen Worden Het woord me achtervolgt…

Nu de bladeren weer losgelaten zijn, De kleur van rood en geel zijn intree doet Lijkt ook mijn zomergeluk te zijn gevallen Op de straat waar ik het rood ontmoet Ook op mijn wangen trouwens Maar dan van kou en wind Niet van geluk, mij eens verhitte Als de winter wordt geboren Hoop ik te zijn als sneeuw Mooi en wit en zuiver Wanneer ongetreden…

Ze is nogal onpeilbaar Een vlinder in de schaduw Met een heel fel kleurenkleed En een vlijmend scherpe tong Zo balanceert en evenwicht Ze tussen dag en nacht Zegt of denkt nooit precies dat Wat een ander haar verwacht Ze lijkt zo snel uit haar lood Maar is stiekem van staal Deze vlinder vliegt te laag, Komt nooit dicht bij de zon, Terwijl…

Tussen boekenkasten van kartonnen dozen het bos van gedragen kleren en rook van voorgangers Schieten vingertoppen elektrische schitteringen door zielige gordijnen naar de tl-verlichte gang Een kruik in mij vult zich warm. Een vloedgolf van smeltend rubber vertraagt voordat het vanuit mijn tenen mijn bestaan vernietigt Een ballon boven…

I. De Sakura dwarrelde op onze verhitte hoofden en de nachten waarin wij in oren van anderen fluisterden vervlogen geruisloos. Door de zuigende rode lichten op de wolkenkrabbers, omhelsd speelden we met de schaduwen van hoge bomen van Yoyogi park en we dansten als vogels roken het ontstaan van de lente en werden weer mens.…

Het zit zo diep van binnen Kan er niet omheen Elk klein dingetje Gaat door merg en been Bij elk stukje spanning Knapt het in mijn hoofd Pijn die blijft kwellen Totdat het is verdoofd Door te bellen Door te roken Door niet op te staan Door gewoon heel lekker te koken Door de tijd te laten gaan En de dag nacht te zien worden De zon de…