Lood in water zwartgrijs
Grauwe kou natte tocht
Vochtig kil bitter koud
Alles voelt oud
Nuon-centrale olie gestookt
zonder protest gedubbeld
dagen en nachten braakt het dat het rookt
Witgeverfde koolmonoxide
planologie hier is een ramp
elk spitsuur slibt het dicht
een overvette kansloze kransslagader
vrijheid is hier: te laat komen…
weer gaan de mussen dood
sterft landschappelijk schoon
in de klauwen van de stad
beschermd natuurgezicht
werpt nog een laatste blik
voordat de ogen worden uitgestoken
eeuwenoude kavels zijn
door bulldozers ontrafeld
opnieuw gebreid tot vinexwijk
van wol en losse draadjes
maar geen gaatjes voor een nest
weer zijn de mussen weggepest…
De bomen hebben hier geen leeftijd,
maar de introductie in de gevoelswereld
is universeel, volkomen herkenbaar
hervonden zonder extremen
aangeharkt in het plantsoen
met noodzakelijke vormen
van relativering onder het hemelplafond
iedereen loopt met ideeën rond
alsof er geen frivool dansen is
in de intrinsieke waarde
van de balzaalmens…
En ik zag Vinexwijken, pril en doods,
waar mensen roemloos mensen willen lijken,
de straat haast vlekkeloos een straat nabootst.
Wie kopiëren ze? Wie kopieer
ik zelf? Vader, moeder, wereld, DNA,
daar sta je met je stralend eigen naam,
je hoofd vol snugger afgekeken hoop
op rust, promotie, kroost en bankbiljetten.…
Een wereldreis van een en duizend nachten
Architectonisch rijk vol avontuur
Drie continenten in een ring
van vuur
Als hof van integratie der gedachten
Naast een donjon een middeleeuws kasteel
Aan stuurboord in de nijl een piramide
En voor de mui toont kaal en plompverloren
Een priapus zijn naakte rode steel
Fonteinen ruisen in het…