blik op oneindig
en verstand op nul
zwerf ik doelloos
langs de vluchtlijn
naar de einder:
lusteloze grens
tussen grijze lucht
en braakland
in het zand
verwaait mijn spoor
in de verte
is de laatste luchtspiegeling
reeds verzwonden
tot leegte…
mijn bloed vloeit kloppend
in de ongestelde vragen
ik laat de wilde vogel
van mijn onbezonnen zinnen los
tussen de vluchtlijnen
van gebaren en gedachten
een onzichtbaar raadsel
op een onverwachte weg
de oplossing verdringt zich naar later
zelfs zij volgt haar eigen weg…