Nog met kringloopwasem in de leden
Trotseert het voortvluchtige neerslag tussen zon
En zwerfvuil om aan flanken hooggebergte
Kruiend als branding zich te stapelen,
Het rotsmassief met nevelen op te trekken
Tot een uitzichtrijk, maar o zo ijl balkon.…
De onderkin van voortvluchtige stoppels
krabt haren kippenvel de rug op
mijn oogleden trillen uit het rag
dat de diepe nacht er heeft gesponnen.
Naast mijn bed ontstaan weefselkorsten
van voorafgegane orgaanstrijdperken
er groeien brandnetels en kikkerbloemen
in craquelé van onverzadigde olieverf.…
Rust is me vreemd, onbereikbaar, voortvluchtig,
Stilte houdt zich stilletjes verborgen voor mij.
En buiten speel ik heel lichtjes en luchtig,
Van binnen bid ik de seconden voorbij.
Hoe lang kan een halfuur duren?
Hoe relatief is eigenlijk tijd?
Binnen mijn zelf opgetrokken muren
Duurt een halfuur snel een eeuwigheid.…
Je kunt het natuurlijk hebben over vrije vogels, dansende panters die als voortvluchtige duivels hun heil zoeken in andere delen van het torabora oeroeboeroe gebergte, of over zingende witte vlinders op fietsen met luchtledige banden...niks mis mee....…
Voortdurend voortvluchtig door z’n eigen huis rennen,
aan de gang met anderen, je eigenste in de hoofdrol.
Heb je niet een groot aantal verhalen zelf gespeeld?
Een zekere gezichtsuitdrukking, boosheid of glimlach,
laten ons levende poppen al gauw in de lucht zweven.…
En de verlegen bleke regen al weggebleven is, de doorluchtige
wind, voortvluchtig, in het geheime hout ontweken.
En heerst verwildering alom en willekeur haakt
bladerloos aan de ontdane hagen waarlangs aarzelend
zijn zachte schunnige verwoesting vaart.…
Ben verdrietig maar meer gelukkig en jij bent voortvluchtig
Ben het gewend hoor schat, weer een tegenslag..
En dit keer wat erger weer mij kwetsen ach dat mag…
Nou ik zal je wat vertellen bij mij zit je bij de verkeerde.…
105
Bezig met laden