toen ik gistermiddag het winterwater bekeek
aanvarende schepen, die blinde goedmoedige robben,
en het licht voelde rollen als een waskaars,
- de wind - mijn spleetjes van ogen liet tranen,
mijn haren zijn te kort om te wapperen: opstandig
roeren zij op, recht
wel, toen voelde ik een vrije feestelijke vreugde
- op zondag schoor mijn vader…
ik wil dichter zijn
bij jou
met steeds meer woorden
in het krijt staan
sprakeloos
van al mijn zinnen
die jij hebt losgemaakt
in mij
toen uit jouw lenteogen
al het winterwater smolt
ontdooide willekeurig
elk woord dat hiervoor stond
hoger klom de zomer
tot de dag totaal was uitgerekt
waar op de ijle toppen
van de kortste nacht
geen…