Zaterdagnacht
vergaat in donkere schimmen
tussen volgeschonken mensen
en 'joe-box'-muziek
Buiten is het koud
maar binnen ...
smelt ik
in een roes van tederheid
Jij hebt mijn pen gebroken
en nu zit ik daar
zo leeg ...
als 't glas voor me…
in jou in mij
stroomt bloed
hetzelfde rode
mooie bloed
vertel me
wat ons bijeenhoudt
tussen zondagmorgen
en zaterdagnacht
we raken elkaar
zonder elkaar te zien
het leven en de dood
houden ons bijeen
evenwicht en teloorgang
zijn schitterend
paradoxen kloppen niet…
op het eerste gezicht…
Geen concentratie,
geen punt om naar toe te gaan,
geen doel, geen zin, geen licht.
Ik gooi nog wel flauw een pijltje
naar 't bord, maar 't blijft niet haken,
maakt een knik en valt dan op de grond.
zo voel ik me ook. Ik sta met een glas bier
in m'n hand en neem een slok zonder
schuim. Lauwe pis. Ik kijk met troebel oog
naar de uitgang…
De band zei: “Ja”, de burgemeester: “Nee”
en ijlings werd het rockconcert verboden
omdat een man zich daarbij wilde doden;
één zelfmoord maar, dat valt toch nogal mee ?
Als André Hazes daar nou stond te zingen
zou ál ’t publiek wel voor de sneltrein springen.…
Ik wist niet dat
ik nog zo uit m’n dak kon gaan
de puntentelling van het Eurovision Songfestival
vanuit Tel-Aviv, Israel, afgelopen zaterdagnacht
ik was alleen thuis
ik keek alleen tv
ik verbeet me, bijtte op m'n nagels
ik rookte en dronk teveel
ik juichte, gilde, krijste
ik klapte m’n handen rood
ik zwaaide met m’n songfestivalsjaal…
690
Bezig met laden