vallen
De pijn kruipt onder mijn huid
Soms ben ik zo kwaad
op dat immuunsysteem,
dat mij keer op keer
verraadt
Het is soms moeilijk
want je ziet het niet
Het richt hier schade aan
Mijn lichaam zit
in een soort van oorlogsgebied
Ik wil niet klagen
Ik krabbel weer overeind
Ik ga in stilte voort
Ik probeer het te dragen
Maar het ziekzijn…
De Here is uw Herder en uw Hoeder,
waakt over u zonder oponthoud...
Als u onder het mes gaat lieve moeder,
weet ik dat u op Hem vertrouwt...
wat een beproeving lieve mama
wat een vrees'lijk zware strijd
dat u dit nog mee moet maken
en dat u nu zo heel erg lijdt...
Nog twee zware nachten wachten
zes nachten geen oog dicht gedaan…
Je ziet een afbeelding en denkt
oh, een heel gewone vrouw
maar alles wat erin mijn
droevig hartje speelt
blijft altijd een geheim voor jou
Je ziet niet mijn littekens
ook mijn ziekzijn zie je niet
misschien een traan in een ooghoek
van intens beleefd verdriet
Een foto zie je niet ademhalen
geen borstkas onrustig op en neer
blauw aangelopen…