Verborgen
Mijn lichaam
schreeuwt het uit
Het laat me weer eens vallen
De pijn kruipt onder mijn huid
Soms ben ik zo kwaad
op dat immuunsysteem,
dat mij keer op keer
verraadt
Het is soms moeilijk
want je ziet het niet
Het richt hier schade aan
Mijn lichaam zit
in een soort van oorlogsgebied
Ik wil niet klagen
Ik krabbel weer overeind
Ik ga in stilte voort
Ik probeer het te dragen
Maar het ziekzijn
zuigt me leeg
Ik vecht, ik vecht
En ik,
ik houd me recht
... Het moet er af en toe eens af ...
Schrijver: Ingrid Schmitz, 1 mei 2019Geplaatst in de categorie: ziekte