Alle inzendingen over ziekte

Bij zware verkoudheid is het weleens moeilijk in te slapen enkele zang of meerstemmig lied klinkt voortdurend in het donker werkt zich op tot plagend nachtkoor sterk en ontembaar opgericht door het trage zacht glijdende keelslijm dat toonkunst schrijft.…

het grote gat dat jouw verscheiden heeft geslagen is niet alleen gemis maar loopt als breuk door alle lagen in het weten dat er een andere werkelijkheid is snel zal leegte zich vullen met tal van lieve herinneringen als vriendinnen die in jeugd en later het leven bekeken uit een heerlijk zorgeloos bestaan nu ben jij verlost…

De stoornis die ik heb organiseert mijn leven zo dat ik steeds meer alleen ben. Ik ben mijn stoornis niet, ik héb een stoornis. Ik wil niet alleen zijn, maar mijn stoornis wel met mij. Mijn stoornis houdt mij voor de gek, laat mij denken dat ik hem ben. We drukken armpje, maar we hebben geen toeschouwers. Hij wint te vaak. Ik moet…

als de zeearend boven het wad zweeft en de sperwer uit het bos tevoorschijn schiet klautert zij zonder klimtouw de hoogste berg op als de albatros te pletter vliegt en de kiekendief een kikker grijpt ligt zij lethargisch dagenlang in bed terwijl een leeuwerik de hemel bekleedt en de kievit boven de polder buitelt zingt zij op straat het…

het was niet dat ze zijn stem niet hoorde ze voelde alleen kilte die haar lijf besloop het was niet dat ze hem niet zag ze staarde slechts naar zijn pratende mond het was niet dat ze niet op hem reageerde ze knikte ja en nee een flauwe glimlach zo nu en dan het was niet dat ze bleef zitten na het gesprek…

Alsof de mist om mij heen niet weg wil trekken sta jij volop in het zonlicht Ik voel onze liefde en zie je vragend kijken Het blijft onbedoeld stil Al die mensen met verschillende gezichten Al die vragen, ik weet geen antwoord Mijn boosheid overvalt je Het gaat niet meer zoals ik wil Als de avond valt bij dageraad vergeet mij dan niet,…

Als in een luchtbel gevangen hermetisch afgesloten daarbuiten stemmen en geluiden ze horen je niet volumeloos jouw uitgestoten klanken binnen geluiddichte wanden malen ze rond de witte jassen in de ruimte de veel te strakke blikken drie-, viermaal prikken in vaten veel te broos ik heet, ik heet weet je hoe ik heet en wat er omgaat…

Ik sta vast op dit station Ik wil verder reizen Mee met die wagon…

Het rijdende bed geeft een zacht tikkende klank op maat van de voeten der verzorgende vrouwen die het voortduwen de man ligt in spanning beleeft met klamme gedachten deze korte rit door gezaghebbende gangen naar de kamers van verdoven knippen en snijden achter grappen en gekeuvel wacht de door wetenschap en toestellen gemaakte slaap…

Nauwelijks nog grip op de tijd Nog slechts op het verleden Jaren gaan voorbij Een achttal inmiddels verdwenen Die jaren begonnen te tellen Toen werd verteld dat nooit meer beter Worden enige optie is Ongeneeslijk, wat een woord De ziekte en tijd spelen cruciaal een rol, terwijl 'Greep op' verloren lijkt te zijn Motto: zich echter geenszins…

De prikkels worden mij teveel Emotie's vliegen naar mijn keel Ik kan de vele indrukken niet meer verwerken Dat laat mijn zenuwstelsel mij dan ook zeer goed merken Het eist nu zijn hoognodige rust Ik ben mij daar dan ook zeer van bewust Als ik verkeer in deze staat En weet dat dit niet zomaar over gaat Er zware hersenmist ontstaat Ik me haast…

Subtitel: Eye-catcher Graag zou ik nog het Sydney Opera House willen beleven bij leven en ook wel met ziekte Polycythemia Vera Die ziekte die Polycythemia Vera draag 'k reeds ruim drie decennia met mij mee Ongeneeslijk, ongeneeslijk hoe heeft onze Schepper/Creator zoiets kunnen bedenken Natuurlijk begrijp ik 't creëren van vele…

Valt er met mij nog te praten? Ik kan jou confronteren met mijn haperen Dat zoekende, het trage dat ikzelf moeilijk verdraag? En wat denk jij dan van mij? Ik word kleiner, te klein voor alles en iedereen die ik ken, steeds meer valt er af van mijn wereld Aangewezen op vrienden die mij nodig hebben Er lijkt dus niets veranderd maar…

Jij zegt: aandacht is het liefdevolste dat je kunt geven Ik antwoord: onbezorgdheid is het liefdevolste dat je kunt hebben Die ontglipt me vaak Dan lig ik wakker van niets te kunnen doen zolang er geen zekerheden zijn geen actuele metingen en doorsneden voor opluchting of een nieuw plan Ik wil alles proberen om tijd te winnen al…

leugens ik wil dat het leugens zijn die over jouw gezondheid mij de waarheid vertellen   pijn ik noem het pijn wat jouw waarheid mij vertelt van afscheid dat komen gaat   deze waarheid doet pijn pijn die ik enkel verdraag dankzij houvast van verbinding in van jou gekregen vriendschap   de waarheid en de pijn huilen tranen van verdriet…

Als ik ben gevallen, dan sta ik weer op. Als ik twijfel, dan ga ik op zoek naar antwoorden. Als ik bang ben, dan probeer ik mijn angst te overwinnen. Als ik fouten maak, dan leer ik daarvan. Als ik boos ben, dan probeer ik kalm te blijven. Als ik succes heb, dan blijf ik bescheiden. Als ik verlies, dan probeer ik te leren van…

De zon verlicht de dag De dag die ik niet zag De dag die elke dag hetzelfde is Tussen muren en gordijnen De dag waarop ik weer niet buiten zal verschijnen en niet het zonlicht zag…

Er valt geen bijzaak te maken van het stinkende ongemak dat mijn lichaam geworden is door de remix met pilletjes die betere versies van mij uitproberen Met een mond vol latijn laat de dokter iedereen even in de gevarenzone van mijn zweet en gassen met ingehouden adem sprakeloos kijken in de koude bek tussen mijn benen Daar lig ik dan…

Sinds die dag sta ik oude doorgestreepte tijger in een jong lichaam in een ander licht dat mij ontkleedt, onverbiddelijk de veters van mijn zekerheden losmaakt mijn gewoontes en dromen losknoopt mijn ogen open kust voor de schoonheid van de afgrond en met zachte hand mijn onsterfelijkheid uittrekt De afgrond is geen afgrond…

'Waar ga je heen, of weet je dat niet? En bevalt het leven dat je ziet? zoals het is, vandaag mijn eigen leven van vandaag zachtjes zingend op weg naar het volgende kruispunt in het park wetend waarheen ik ga linksom of rechtsom altijd terug naar vrienden met wie ik gelukkig ben Ook als ik niet meedoe met de buren, heel Brussel…

Naast het bed staat een tuil bosanemonen als een wit-roze heuveltje te geuren. De zieke man kijkt ernaar, wil niet treuren om zijn komend einde, blijft vreugde tonen. De jonge, kort levende kronen mogen bij het kommervolle gebeuren dagen lang de zorgkamer opbeuren; hierbinnen zal steeds genotskunst tronen. De lijder aanvaardt het nabije…

Soms wil je het verdriet vergeten, blijkt het verleden waardevoller dan gedacht. Wil je de harde realiteit niet weten, is de toekomst onzekerder dan verwacht. Het heden is het meeste waard, de warmte om je heen. Herinneringen die je nu vergaart, je maakt ze niet alleen. Bekend zijn de bomen van het leven, onzeker de paden van het bos.…

vóóruit roei ik harder en harder wind van alle kanten in golvend water om achter te laten vóóruit cross ik sneller en sneller tegen de wind door opgewaaid zand om los te laten vóóruit fiets ik harder en sneller wind mee over geplaveide stenen om door te gaan voorbij gisteren op weg naar morgen bewegen in het nu van eigen…

Liefde, passie, als vuurwerk met veel kruit Een prachtige, mooie, ontklede vrouw De Eva der Eva's waarop ik bouw Geen enkele willekeur waarop ik stuit Ondanks een ziekte dansen wij verheven Daar wij te vroeg het leven moeten geven…

Beste heer we hebben voor U een slecht bericht, we hebben U onderzocht, uitvoerig en gericht. U bent door de ziekte Amyloïdose getroffen en gelooft U ons maar dat is niet boffen. Agressieve plasmacellen hebben uw organen aangetast, uw nieren en hartspier zijn hierdoor ernstig belast. Deze ziekte is zeldzaam en bij de meeste artsen onbekend, dankzij…

Ik wil zo graag Zo ontzettend graag De doodgewone dingen "Die" doodgewone dingen van het leven Gewoon weer kunnen doen Net als vroeger Net als toen 's Avonds een blokje om Even langs de bakker Uren kletsen met vriendinnen Spontaan aan een schilderij beginnen Op de Bonnefooi met de tent op reis Genieten op een terras met heerlijk sorbetijs…

even wrijf ik over mijn gulzige toetsen wijl het slijm zich opdrijft naar boven wachtend op de aandrang tot kotsen mijn ruimte telt hoge zomerse graden waarin ik aangedreven word om ook in de winterdag in mijn eigen luiheid te baden in zekere zin kom ik tot niets al wat langer bekend bij mijn batterij ik bedoel hier die van de geruisloze fiets…

het weten van de dingen die ik ben vergeten die ik deed zoals ik was ben ik gebleven op de brug van toen naar later waarop langzaam weer het nu begaanbaar wordt kwam ik terug van zelfzwijgend naar zelfsprekend van niemand naar iemand met een nieuwe leuning aan de brug…

Vier seizoenen in een jaar... Maar in mijn hoofd niet, daar is het altijd herfst geloof me maar. Te vaak teistert er een zware zuidwester mijn hersencellen in mijn hoofd. Te vaak kortsluiting, machteloosheid, verdriet als weer langzaam mijn lichtje dooft. Steeds weer overvallen worden door bliksem, regen en de inktzwarte tunnel Op zoek naar…

In de morgen week het grijs al vlug voor almaar uitgestrekter blauw. Iets van lente zat in de lucht. Mijn gemoed werd lichter, energie voor een fikse wandeling in het drooggelegde Breeven. In de middag haperde het hart van een vriend, onheil trof de oma van mijn kleinkind. Nevelsluiers legden zich over de weiden van het ven.…