dwalen, verdwalen
in de avonduren
wanneer de vuurbal
zijn glans tekent
op het zomerdak
de mus ontmoeten
die onstuimig kwelend
haar kleintjes bewaakt
waar de moederwarmte
mijn eigen broosheid raakt
rustend op mijn stiltebankje
onder de bejaarde eik
zo gestadig en vertrouwd
bedenk ik de hoop
draag ik gedachteliefdes
dwalen, verdwalen…
met het zomerdak naar beneden
rijden we over de snelweg
die leidt naar een zonnige plaats
waar jij de liefde een bebouwde kom geeft
jouw haren wapperen in de wind
als een vlag die de "dag van de liefde" viert
je lacht terwijl je me aankijkt,
met de meest verwachtingsvolle blik
wat voelt dit overweldigend
dat jij zo tevreden met mij bent…
298
Bezig met laden