Soiree
dwalen, verdwalen
in de avonduren
wanneer de vuurbal
zijn glans tekent
op het zomerdak
de mus ontmoeten
die onstuimig kwelend
haar kleintjes bewaakt
waar de moederwarmte
mijn eigen broosheid raakt
rustend op mijn stiltebankje
onder de bejaarde eik
zo gestadig en vertrouwd
bedenk ik de hoop
draag ik gedachteliefdes
dwalen, verdwalen
misschien een moment
klinkklaar
beseffen, het mens zijn
even zó voelbaar
Zie ook: http://hillysgedichten.blogspot.com
Schrijver: Hilly Nicolay, 16 juni 2013
Geplaatst in de categorie: emoties