Alle inzendingen, jaar 2002

Waarom is de wei zo schoon ? Omdat zich de zon op de weide Gebouwd heeft tot tijloze woon Zijn tenten uit blauwgroene zijde. Des uchtends zweeft naakt in een damp Een kind over halmen en sloten, Die blozen van 't licht zijner lamp, Als rozen door regen begoten. Ten middag ligt lui op zijn zij Een knaap naast zijn rundren en schapen…

Franciscus heeft, om U te ontmoeten, Alles wat schittert afgedaan Aan hals en hand, voorhoofd en voeten; Want schamel wilde hij tot U gaan. Maar niemand hebt Gij zó ontvangen, O liefde, en als de dag begon, Waart gij het, die zijn zuiv're zangen Deed jubelen van zuster zon. En moet ik óók zo tot U komen, Afleggend waar mijn ziel mee speelt…

Diep zit ik in vroeger te wroeten Bij sterren en zonneschijn; Hoe zal ik mijzelf weer ontmoeten Als kindje en gelukkig zijn? Herinnering kan mij niet leiden, Geen peinzen dat schift of scheidt; De ziel dier versluierde tijden Is louter doorzichtigheid. Doch soms, bij een simpel gebeuren – In d’ochtend een haan die kraait, Of even een…

Een grote vogel zag ik in de wolken zich verwonden en de wonde was de zon die bloedig rood al dalend ging vertolken de afschuw die een kind bekruipen kon. In het donker dwaal ik door de zalen waar spiegels licht van dode sterren vangen en hymnen slapend in 't gebinte hangen - en nergens kan ik ook maar iets verhalen. Op de dorpel naar…

Luistert er iemand naar mijn lied Geniet iemand van mijn gedachten Mijn pijn Mijn refrein Mijn onafgebroken wachten Mijn streven Mijn vallen Mijn leven Mijn dallen De huilende violen En de achtergrond vocalen Terwijl ik blijf dolen Luistert iemand naar mijn verhalen Ik verlang naar een antwoord Ik weet dat het er is Voor mij nog een…

Wat zijn gevoelens op papier? neergeschreven en weegegeven hier ! Geladen woorden vol venijn geluk, leven en angstig zijn? Vol leven zonder geluid stil omsloten - open voelend vollopen soms sterk gekruid Is het voor hem? voor haar? voor Het Antwoord? De stem, de lach om wat komen gaat? Of omdat iets niet meer bestaat?…

De deuren zijn dicht de ramen gesloten het wereldwijde licht wordt aangezet genoegzaam en onder het genot van een sigaret worden raketten afgeschoten... voor het aantal doden wordt er verwezen naar internet.…

Het is lang niet gezegd dat de twee mooiste mensen ter wereld het meest van elkaar houden, het meest of het best. Zoals het even onbewezen is dat de twee lelijkste mensen ter wereld het minst van elkaar houden, het minst of het slechtst. Het donker gehoorzaamt aan andere spelregels dan het licht. Wat onze vingers voelen wordt niet door…

Als je niemand hebt om kerstmis mee te delen; kijk dan eens goed om je heen. Zo zijn er toch zo velen. Zelfs al ben je samen, ook dan ben je soms alleen. De behoefte om er bij te horen hebben we allemaal. Soms voel je je verloren, spreekt iedereen een andere taal. Met kerst hebben we behoefte aan contact. Soms helpt het een gedicht te lezen…

Als ik kijk om me heen zijn het de kerstmannen die de sfeer bepalen, kerstmannen van hout, stof en steen, kerstwensend in alle talen. De wereld om mij heen wordt met kitsch omgetoverd. Elk jaar wordt het meer, overladen boodschappenwagens, tassen vol cadeaus en thuis lachen bontgekleurde kaarsen me toe, bezetten kerstberen de bank. `t maakt…

Kerst; tijd om even stil te staan bij wat anders aan ons voorbij zou gaan. Even stil genieten van de sfeer, de opgetuigde boom, het lekkere eten en zo meer. De kaarsen geven een prachtig licht. Buiten zorgen etalages voor een pracht gezicht, maar niemand loopt er meer op straat. Het lijkt of alles nu in vrede gaat. Zo zou het altijd moeten zijn…

Ik ben geboren en dood gegaan Ik ben opgebloeid en stil vergaan Ik ben vertrokken en blijven staan Ik heb geluisterd en niets verstaan Ik heb gesproken en niets gezegd Ik heb getwist en niets weerlegd Ik ben geschreven en nooit verzonden Ik ben verloren en nooit gevonden…

de enige keer dat jij mij écht zag was toen opa dood in de kist lag…

koud als een ijzige wind die door mijn hart zijn weg vindt. koud als een duik in de diepte van mijn zijn. koud als de stilte die bezit nam van mijn onrust. zo koud…

keer op keer geen contact nogmaals weer verloren nogmaals weer onderga ik ook weer deze keer wat ik niet wil ook weer deze keer huil en schreeuw ik dat ik ... niet weer laat me met rust niet weer .... machteloos roep ik stoppen deze keer ! het ... verstilt in mij de laatste keer die wil ik niet want er is veel meer wat…

gevangen in een kubus met muren van ijs bevroren bevroren verstijfd liggend alles horend verstild verstilde woede en verdriet geen woorden meer verstopt verstopt in die ijskubus wanhopig vechtend…

een steek door mijn hart een traan over mijn wang door de pijn die ik voel pijn, jouw pijn die ik zo voel je stem spreekt met mij als door angst gevangen door de pijn van jou ... jouw pijn die ik zo voel bereiken kan ik je niet een hand verdraag je niet door de pijn jouw aangedaan jouw pijn ... die ik zo voel…

liggend in bed happend naar lucht, starend naar het plafond slaak je een zucht. jij, mijn vader, nooit begrip voor mij gehad en nu... nu heb jij het, jij. ongeneeslijk, smachtend naar toch een sigaret. ook al voel je nu de 'maar' woede hier en toch heb ik meelij... met hem, mijn vader nú pas weet hij hoe ik me altijd heb…

eenzaam voel ik mij tot op het bot alleen ben ik niet een aantal mensen nabij het eenzaam gevoel is niet uit te drukken niemand kan er iets aan doen het is in mij, is wat ik bedoel dat gevoel van eenzaamheid is niet mijn schuld is mij gezegd en herhaal ik zelf zodat ik misschien minder lijd eenzaam voel ik mij altijd en nu nog…

Mijn trouwe vriend met je donkere ogen Kijk me niet zo vragend aan Ik kan je niet direct beloven Of we nog uit wandelen gaan Buiten regent het pijpenstelen En je wordt dus heel erg nat Maar wat kan jou dat nu schelen Er bestaan ergere dingen dan dat Zenuwachtig loop je heen en weer Je verliest bijna je geduld Heel luid blaffend ga je tekeer…

handen groot en sterk, ruw van het zware werk steunen zijn vermoeid gezicht zijn kamer is maar weinig verlicht ver zijn z`n gedachten alsof hij ergens op zit te wachten z`n dierbaarste persoon is hem ontnomen en zal niet meer wederkomen in zijn hart een leeg gevoel wat heeft het leven nog voor een doel niets kan zijn…

Vlinders voel ik nu van binnen warme vlinders, niet meer koel dank je voor die mooie vlinders dank je voor die liefde die ik voel Zonder jou kan ik niet leven zonder jou gaat alles mis want door jou heb ik geleerd wat echte liefde is Wat ik denk en wat ik voel deel ik met iedereen maar het mooiste wat ik voel van binnen is voor…

Ik wil mezelf zijn maar ver weg van de mensen die me kennen weet ik niet meer wie dat is Ik wil van mezelf houden maar ver weg van de mensen die van me houden weet ik niet meer wat liefde is Ik wil schreeuwen maar ver weg van de mensen die naar me luisteren ben ik mijn stem verloren Ik wil mezelf zijn maar ik weet niet wie dat is…

In het eeuwig groene seizoen ga ik wonen in een boomhut hangen tussen hemel en aarde bij bolle bries deinen als in een kraaienest nest om nooit weer uit te vliegen roerloos meeruisen met de diepgroene branding wachttoren uitkijkend over de vrijheid observatorium voor ongekende constellaties verrukkelijk liggen stilzittend…

We horen bij elkaar We zijn voor elkaar geschapen Zoals een traan is geschapen voor verdriet En de nectar gemaakt is voor de bij Zo ben jij geschapen voor mij We zullen altijd samen zijn Samen als de sterren en de maan Wij zullen net als twee vlinders Altijd samen door het leven gaan Want zonder jou kan ik niet bestaan Een leven zonder…

Ik weet wat zij vragen van mij en huiver Ze willen dat ik sterk ben en compleet En dat ik volwassen en wijs en zuiver De dingen zal doen die mijn vader deed Maar wat kan ik nu nog aan goeds voor ze doen? Niet genoeg Nooit genoeg! Wat zij van mij vragen is dwaas en bijna onmogelijk hoopvol En toch Ik voel De droom die zij dromen Is ook…

Elke sage En legende Ieder sprookje Elk verhaal Gaat uiteindelijk over liefde En het menselijk te kort Vroeger is nu een vreemde ster Een vreemd vijandig land Met vreemde harde mensen Harde stemmen Harde hand En de schatten uit mijn kindertijd Als wrakhout op 't strand…

Tussen 476 en 1453 gesitueerd Daar lagen de middeleeuwen niet zo verkeerd, De tijd van romantiek en liefde waar mannen namen in bomen kliefden, Ook de tijd van de dappere ridders met hun vrouwelijke aanbidders, de tijd van Richard Leeuwenhart en een volk verbitterd door smart want toen hun koning overleed, wisten ze opeens hoeveel goeds hij…

Ik zie het verdriet in je ogen Je ziet een tank die weg gaat Verwoeste huizen, kogels overal Allemaal puin waar je op staat Je slentert naar je huis Alles is kapot Je hoort je moeder huilen Die voelt zich ook al rot Je vader die wat puin opraapt Niets is nog wat het was Je kunt nergens spelen Er ligt wat bloed voor je huis, op het gras…

Koude handen, stille nachten, warme handen, mooie nachten. Ik mis je je warmte je gezelligheid je uitstraling je.... je alles warme handen op mijn rug scherpe nageltjes die herinneringen achterlaten bekende adem een bevriezende muur ik kan je niet aanraken ik voel je niet ik zie je niet ik weet alleen dat je van me houdt…