Alle inzendingen over slordig

17 gram botjes en veertjes, mooiste kleuren, dit roestige kaneelbruin, zwart gestippeld, een kleine winterkoning kleurt de struiken, ik voel dit tere en slordige hoopje veren oprecht leven, bruin en zwart gespikkeld, kwetsbaar hoopje licht en lucht, donker asfalt, dit vogeltje: teer, een zacht kloppend hartje, grootste woorden helpen nu niet…

sluitend tot aan de keel op de hoekige golf van wijken waait wind dicht aan het lijf vaak lijkt het alleen maar stil het verkeer sluit onverschillig in panden van de nieuwe wijk waar licht een rimpeling begint op een plas de trillende jonge boom staat in een kom van beton soms staat nieuw leven op langs de kraag en jaagt bladeren in een slordige…

De wind die waait bespeelt zijn sterke takken en knoopt zijn boombaard slordig vast. Een stuk of wat eikenbladeren dwarrelen vederlicht, ongrijpbaar, wervelend in het nu gouden herfstig ochtendlicht, vormend een bladerbed van bronsgroen, okerbruinrode tinten.…

Gretig ben je, slordig met geluk. Je leeft. Leeft niet. Schuilt steeds verscheurd in een gedicht en haalt pas adem als je gure schoonheid ziet. En nu, haast zesendertig, ziek en mensenschuw, door poëzie van alles om je heen vervreemd, nu kijk je naar je hand en spuug je op je pen. Is het walging? Onmacht? Zelfhaat misschien?…

erger dacht nog even, bij het beven barst, geen lucht, ik stik toen stopte zijn rikketik en het werd stil en hoeveel hij ook verdiende er waren maar weinig vrienden zelfs zijn hond bleef hem niet trouw om maar niet te spreken van een vrouw een jaartje later niet meer zo’n prater verloor zijn baan, zijn geld, zijn doel hangt wat slordig…

Ze vinden mij slordig, chaotisch dat ik niets afmaak, dingen laat liggen dat ik steeds aan iets nieuws begin ook met praten van de hak op de tak wel vermakelijk, leuk aan tafel maar niet als basisgelijke, te gek werd zelfs vaak prutser genoemd wel een leuke visie, maar geen vorm om over inhoud nog maar te zwijgen maar ze, ‘hullie’ hebben…

Hee, jij daar, fletse, jonge kraai, stom onhandig uit het nest gevallen, met je slordig getooide veren. Jezus, wat ben jij een loser! Wat beweeg jij je stuntelend voort, langs de scherpe kiezelstenen van dit grinten pad.…

je ballen moet passen Sex in de bridgeclub: de heer dekt de vrouw de boer kijkt toe de derde man doet wat hij kan Bridgeclub, ik heb een rugblessure opgelopen, ik maakte een te grote sprong Kleinzoon in zwembad: Opa heeft wel een erg kort lontje Poesiealbaum voor mij niet nodig,ha ha Mis-dien-aars: sorry verkeerd begrepen Klere-lijer: slordig…

Ik was heel slordig deze week en had vrij ondoordacht per ongeluk geen eten voor het weekend meegebracht. Maar inventief als immer prevelde ik fluisterzacht: “Híer, Nero, kom bij ‘t baasje”, en toen heb ik ‘m geslacht. Een hond, een hond, gewéldig toch, zo’n hond ? Het vlees is nogal taai maar ook heel voedzaam en gezond.…

De schoonheid van ons Nederlands wordt zelden nog gezien, Men spreekt vrij incorrect en schrijft zeer slordig buitendien. Edoch, de Doctorandus heeft een bloemrijk repertoire; Dus wordt het u te gortig, luister dáár dan maar eens naar! Dichtkunst daar, dichtkunst hier, Woordenbrij en rijmplezier.…