Alle inzendingen over jacqueline

(Vrij naar Jacqueline van der Waals)…

het is nu iets meer dan een jaar geleden toen er 'n ongenode gast verscheen; de dood is het gemis van jou nog immens groot en behoor jij nog lang niet tot het verleden wel vraag ik me nog dagelijks af waarom jij nu al vertrekken moest het maakt me soms razend en zo woest voelt deze intense leegte als 'n straf we hadden samen nog zoveel dromen…

een rozenburgse - een schoonheidsprinses - ontmoette haar liefde - een zelfstandig ondernemende kwast - een rotterdamse prins 'weest gekust' schreef zij hem en hij hij doorkruiste de woestijn - beklom de hoogste berg - om bij haar te zijn verliefd werden ze - op elkaar - verloven gingen ze - met elkaar - een huwelijk sloten ze…

onderwijl de tijd tikt waarin leeftijd nog minder lijkt te tellen groeien de vruchten uit de boom van liefde die jij en jou omarmt intussen echter leert ons het weten niet vanzelf spreekt het dat ook na het nu morgen de rozen geuren of de maan schijnt daarom en van harte vieren wij jou en het leven dat zich met en rond jou samen met…

nu jij vandaag een jaartje ouder telt wens ik jou in deze zo lastige tijden die ons de kunst van verliezen leert het gevoel van geluk en opwinding gevuld met de bedoeling van leven wens ik jou de sleutels voor de sloten die iedere moeder graag openen wil aan wie zij de adem van leven geeft nu jij vandaag een jaartje ouder telt wens ik jou…

een verjaardag weet je is geen dag als alle andere het is een dag om te vieren wie jij bent en wat jij doet ofschoon een jaar ouder nu ik zal nog steeds vertellen dat je een jongedame bent met dromen ook en wensen al dagen soms de kinderen die ook zelf verder groeien lastig en uitdagend tegelijk geregeld de ouder in jou uit naarmate…

als het citroenen regent moet je niet verzuren maar de vruchten plukken om er limonade van te maken zo genietend zul je zien staan niet op het levenspad maar in de berm ernaast de mooiste bloemen dat jij zo vaker nog dan vaak welgemeend verzuchten mag ik zou niet gelukkig zijn als ik zeggen kon hoe gelukkig ik ben dat lieve jacqueline…

lieve leven leer je is vastpakken om los te laten groeien van kind tot persoonlijkheid leven leer je kent geen protocol is een zoektocht doorheen de jaren meer en meer naar wie jij bent leven leer je is omgaan met de dingen die overkomen in voor- en tegenspoed die jij creëert ook met wie en wat jij bent leven leer…

het is je vast al eens gezegd het leven begint toch pas eerst als je veertig wordt maar als je alle dingen kijkt die jij al vergaren mocht dan gelukkig weet jij beter waar je juist of liever niet voor deze datum trouwen kon heb jij al jouw gezin compleet naast een prachtige dochter drie binkenmannen groot telt het voorspoedig geluk…

weer een jaartje ouder wat wijzer zo geworden vieren wij jouw jaardag met een simpele wens dat jou het komend jaar hartstocht genieten laat dat waar je van droomt wat het ook wezen mag een realiteit worden zal dat jij vol genieten kunt van het wassende leven dat kinderen zo vervoert dat jij als moeder geniet wat jij als meisje wenste…

De laatste magere zonnestralen raken nog even de toppen van de goudgele halmen aan. De wind streelt zacht de pluimen die zich koesteren in het tere zonlicht. Op de achtergrond rolt de branding en speelt met de schelpen die aan de oever liggen. De zon gaat langzaam onder de schemer glijdt over het strand geruisloos is de nacht gevallen…

Het was een wonder Er was een nieuwe ster Een nieuw geboren kind Nu schittert hij heel ver Een kind verliezen Kán en mág niet gebeuren Onmacht, boosheid en emoties Lijken je te verscheuren Plots is alles één verdriet Alleen de tijd kan je nog leren Hoe hiermee nu verder te gaan Om dit verdriet te accepteren. Pijn slijt, maar liefde…

Met een handschoen je bruid halen, Is hun trouw herinnering Het bruidspaar kon samen niet stralen. Zouden zij dat ooit zo overdoen Wat is beter, een prachtige dag Om snel weer te scheiden Of op afstand een lach, Om oud te worden met beiden. Hoeveel blijven er samen Kijk om je heen, Wie gaan er nog door dik en dun 55 jaar haalt bijna…

Zo kleurig en zo bont dwarrelen alle bladeren zachtjes op de grond. In die warme kleuren als een mooi tapijt vervuld met zoete herfstgeuren. Paddestoelen steken hun kopjes uit de grond dwars door die bonte deken. Al dat rood, bruin en geel ik houd ervan zoveel!…

Druppeltjes regen op je gezicht, de glimlach in je ogen het klinkt als een gedicht ik wil ze nimmer drogen. Druppeltjes regen, een heleboel kom bij me, kom toch hier jij bent mijn levensdoel ze worden mijn rivier. Druppeltjes regen, laat ze niet gaan druppeltjes regen van geluk ga nooit bij ze vandaan en maak ze nimmer stuk.…

Als een vuurrode deken laat jij je glijden over het warme land. De blauwe lucht verstopt zich in een mantel van donkere wolken. Je ruikt de frisse avondlucht als ware het een parfum van de fijnste klasse. De nacht valt over de aarde in schemerachtige geheimzinnigheid. Ik hoor de stilte en denk; Er valt niets te zeggen. Maar…

Ik ben alleen met mijn gedachten. En iedereen die mijn zo ziet hoeft van mij niets te verwachten. Ik ben alleen met mijn gedachten. Zonder geluid in mijzelf gekeerd, zodat geen enkel mens mij weer bezeert.…

Ik ben alleen met mijn gedachten. En de mens die mij zo ziet, hoeft van mij niets meer te verwachten. Ik ben alleen, en peins, en kijk ver voor me uit. Zonder geluid. Ik ben alleen, in mijzelf gekeerd, opdat geen mens mij weer bezeerd.…

o,wonderbaar wezentje zo teder en klein, wat is je huidje zacht, je bent de liefste mijn waar ik op heb gewacht. Wat lig je rustig in je warme bed, je haartjes zijn net zijde. Niets is er wat mij belet, om me aan jou te wijden. De tederheid die stroomt in mij, maakt me een gelukkig mens. Je bent bijzonder,maakt me blij mijn allermooiste…

Mijn gedachten zijn zo grijs als de lucht Niet wetend wat der komen gaat Als regen die langs mijn ramen stroomt Komt het eruit als storm in een zucht Ver gezicht grauw en mistige lijn Misschien met donder en bliksem of is het als dwarrelend sneeuw, puur Wit als mijn gedachten konden zijn…

Winter is mooi met eigen pracht Sneeuwwitte dagen sterrijke nacht IJs op het water rijp op de bomen Dooi treed weer in lente is gekomen…

In een wolk verscholen die duister is en dicht in den vreemde dolen zoekend naar het licht. Vertwijfeling in harten het speuren naar geluk verdwijnen alle smarten en niets gaat er meer stuk. De wolk zal eens verdwijnen de zon zal er weer zijn weg zijn verdriet en pijnen want dan is alles fijn.…

De zonnestralen uitgebreid ze schitteren en schijnen dat mist en zelfs de nacht onze zorgen doen verdwijnen. Ga weg, o nacht en duisternis het voelt als een verschrikking de morgen die er nu weer is brengt blijdschap en verkwikking. Uitgebreid de zonnestalen met schitterende glans ver over bergen, dalen de mensheid weer in trance.…

Hoe kan je….. Je sluit de toegang Toch komt hij terug Belt je om te zeggen Ik kom er aan…… Je keert je rug Laat hem gaan Hoort niets meer Wat er gebeurt Gaat jou niets aan De spijt komt achteraf Maar veel te laat De sporen worden gewist Het lichaam wordt versleept Alsof er niets is geweest Je ontsnapt hier niet aan Eerlijkheid…

Vandaag versierde ik mijn boom Ik had nog wel getwijfeld Moet ik het doen Of toch maar niet Nu staat hij toch te schijnen Ik hing er ook een beertje in Heel lief met glanzende oogjes Toen ik het pakte Dacht ik nog Die hebben wij samen toen gekocht Met het beertje in mijn hand Vloeide toen mijn tranen Jij bent er niet meer Maar het…

Bel Jacqueline van de Kinderphone Blijf-van-m'n-lijf huis, lockdown, kamernood Of Iron Man, die zanger uit Nieuw-Zeeland Tien keer gevaccineerd! Da's pas tantième Hij deed het voor het geld, maar met zo'n dosis...…

pril is de liefde die opgewekt ontwakend elkaar de zinnen prikkelend mensen vurig verleiden kan lustig is de liefde die verlokkend en verleidend de een en de ander dartel dagen doet geloofd is de liefde in een geringd verbond die zich verbinden laat voor altijd tot eeuwig waar is de liefde die aandachtig en geduldig in en aan elkaar…

Ik zag je voor de eerste keer, maar nu, nu ben je er niet meer. Je was altijd zo vrolijk, het is gewoon niet eerlijk. je was zo'n lieve jongen, had meteen mijn hart gewonnen. Nu ben je dood, dus je bent er niet meer, ik mis je nog steeds, keer op keer.…

De dagen zijn naamloos; de dagen zijn datumloos in de vroege herfst van 2003. Het paarse boek gesloten, de rood-met-witte-stippen-route weer open; de 16 zijn 63 geworden, sommige gebarsten, anderen bol. Een aaneengesnoerd vaccuum huist in mijn binnenste, genesteld en warm; als een pasgeboren orgaan. De echo werd een fluistering. Ik weet…

Op tafel staat een weegschaal In jouw handen de gewichten Eén voor leven en één voor dood Voor welke zal hij zwichten Het leven is voor jou als lood Een ondragelijke last Een dagelijkse worsteling Die niet in jouw leven past En de dood die voelt voor jou Als een toekomst zonder zorgen Zo licht gelijk een veertje is Onbekommerd elke morgen…