Alle inzendingen over boezeroen

ik sprak een zeiler hij zei op het meer bij stavoren ziet men vrouwen om te bekoren met rode rozen op hun boezeroen zij zeilen uit voor de vrij in scheepjes met volle moen…

het is er nog dat kiekje gevonden in oma’s boezeroen die markante kop met diepe voren de oogst van werk op het land het is er nog de geur van manchester en pijptabak opa niet…

Na een gesponsord suikerrijk ontbijt Beginnen in ons land de Koningsspelen Er klinkt een vrolijk lied uit duizend kelen Die aan de monarchie zijn toegewijd Zo eren in oranje boezeroen De kinderen onze leider Lex-Jong-Oen.…

Hier kan ik ademhalen met diepe teugen ademhalen Hier kan ik beelden drinken uit het blauw uit het groen Hier spreken aarde en lucht water en vuur wel duizend talen Hier staan struik en boom boom en struik in boezelaar en boezeroen Hier kan ik ademhalen.…

het pad dat hij af moest leggen om hard met z’n tomaten te hollen om hitsepits te kunnen voelen de prikkels van haar zwoelte in ‘t vuige van haar open blommen zin d’r in hij in lichterlaaie dan ze zei laten we in holle dolle ruk strakkies gaan voor heftig plukgeluk boezeroen d’r af en jij d’r an…

Vaak slaat het licht dwars door de huizen maar niemand lijkt iets te zien mensen blijven gewoon zitten, lopen rond met een poes of een handdoek of staan voor de spiegel iets te doen, eten iets uit een kast of gaan gewoon met de lift mee intussen slaat het licht door hun oren heen en door hun boezeroenen en hun botten. -----------------…

De boer slaat flank, hij roemt haar boezeroen van vlees en wimpers. Donsoor trilt, neus snurkt roze rauw, zij weent en roept teloor in 't stille dal. Het is niet groen, 't is wit. ------------------------ uit: 'Aurora', 1987.…

Een pauw vergat zijn kleuren `s morgens aan te doen Hij stapte trots naar buiten in zijn blote boezeroen Hij pronkte trots op het gazon hij pronkte in de wei Begroette zelfs de kippen maar die reageerden niet zo blij Een schande is het sprak Catharine Het is grof riep kipje Wies Want een pauw zonder zijn kleuren vind ik alleen maar vies…

Zwaar stapt, in zijn blauwlinnen broek En gapend lichtgeel boezeroen, Toon, om een soepkip op te doen In ’t nachthok; ’t fluiten flapt tot vloek Als plots een Barnevelder kloek Fladdrend en kaaklend zich verraadt.…

Zijn boezeroen in Jadegroen kleurde goed bij 't mos en zijn broek van ruw katoen leek op eikenschors. Hoog boven in het boomgewelf daar zag mijn oog een heuse elf, met vleugels die zich spreidden, verlichtte ze het hele bos in haar kleed van zijde. Zij streek neer zacht als een veer tussen de blauwe bramen.…