Tussen geboorte, dood en heelal
speelt onze leeftijd zich af.
Al wat leeft is sterrenstof.
Beleven we leven als ruimte?
Als bewustwording daarvan?
Als beperking.
Als angst?
Als creatieve liefde?
Wie durft kiezen?
Voor wie we zijn.
Voor elkaar.…
de wind waait anders
in zijn aanval
op het vallend blad
de herfst kleurt bleker
rode gloed verdween al
in de zomer van dit miniatuur
ik tol in dit kleine landschap
als een stuurloze kastanje
waarmee kale takken diabolo spelen
misschien
mis ik het dansen nog het meest…
Het was haar dance macabre,
haar pasa diabolo met de dood,
haar dansen in 't vagevuur,
haar tango van het stervensuur.
Zo liep ze nog rond,
zo viel ze neer.
Ach alles heeft z'n grond
maar 't gebeurt geen tweede keer.…
IJsselmeer
zie je wel de kalkovens
maar branden doen ze nu niet meer
De reddingsboot staat in zijn pandje
te wachten op wat komen gaat
maar de paarden zijn verdwenen
dus nu komt ie steeds te laat
Op het pleintje touwtje springen
soms doen ook de ouders mee
dat vereist toch wel wat conditie
dus dat wordt maar een sprong of twee
Hoepelen of diabolo…
78
Bezig met laden