Alle inzendingen over dresseren

als dichter laat ik mij dresseren door hartstocht, passie misschien bestaan er geen rechte of kromme lijnen onschuld kan zichzelf verzinnen fantasieën om later te bedekken met bladen van de vijgenboom de natuur velt geen oordeel het laatste prefereer ik maar…

Hij kwispelt, is steeds blij als hij me ziet en is nooit boos, steeds volgzaam, uitermate gehoorzaam, trouw en heel vaak uitgelaten, Hij laat ook alles na wat ik verbied… Helaas…, mijn vrouw laat zich niet zo dresseren; hoe kan zij dan met Castor concurreren…?!…

Bij oma eet ik pinda’s Bij opa proef ik worst Bij tante steel ik snoepjes En bij kroegen krijg ik dorst Ik lijk die hond van Pavlov wel Reageer bij ieder beeld Laat me willoos weer dresseren Ook al is de kiek vergeeld Je geest is een computer Zegt mijn psychotherapeut Wat op je harde schijf staat Wis je niet zo mak’lijk uit…

Miljoenen vlinders in mijn hart gevangen Omgeven door de warmte van stromend bloed Ik probeer ze voorgoed uit mijn lijf te verbannen Maar ze blijven fladderen vol met liefde gevoed Ik tracht ze met zachte hand weg te duwen En hun prachtige diepe kleuren te negeren Maar ze voelen dat ik nog steeds om jou geef En laten zich niet door leugens dresseren…

Gouden warrige haarlokken losjes als tamboerijnbellen tikkende tijdloze klokken tenen die naar voren hellen draven langs zwarte grachten in warme zakken tissueproppen zijn frases zullen verzachten benen die niet zullen stoppen Twijfelachtig wil ze negeren en ontbering voorkomen haar tranen stromend dresseren wuivend pampasgras, pijnbomen…

Het veulen had je op zien groeien de grote ogen aten uit jouw handen en blijdschap was vaak onverdroten galoppeerde zonnig naar jouw hart en ook de dagen van het draven dresseren vol met goede moed gaven geduld om niet te veel te vragen gedurfde tijd maakte de twijfel goed het veulen werd een grote jongen 't kleine paard een machtige…

leuk is de mens achter de poëzie meteen te herkennen voor het waarmerk van het kunstwerk in geur aroma smaak gelijk bij mariakaak de echte Verkade nog appetijtelijker kan ook men dressere het gedicht op de tong voor de smelt tot er engeltjes zeiken en u zonder te kijken vers kunt benoemen als kers marjolein of savooiekool braam…

Daarom mijn hand die zo zwaar leit tot hele Lichte trekjes dresseer ‘k en ’t licht geteken Oefent de geest tot een licht uitgereken Van woorde’, ook niet àl te ijl, maar ijl ten dele. Dat noem ‘k, o wenkbrauw-fronzende serieuzen De dag verdoen en wel met franse woorden, Chic, artistiek en supra-sensitief. Daár.…

Uw nummer is goed, maar niet af, want u moet nog een bidsprinkhaanduo dresseren.'…

Mensen die dieren werkelijk begrijpen, laten zich niet dresseren. Laten zich niet kleineren. Zijn groot.…