Zeg maar niets
Houd me vast
Laat me even op
Jouw schouders leunen
Mijn handen
Door jouw
Donkere krulharen woelen
Even die kus
Heel even proeven
Hoe het kan zijn
Ben seni seviyorum
Klinkt het als een
Zachte fluister
Wonderlijke woorden
Krullen lippen
noem het liefde
het troost…
Je bent een foto
op vergeeld papier
ik hou hem vaak in mijn handen
hier
het clair obscur
van een jonge vrouw
jij was er al niet meer
ik was nog niet geboren
maar wie weet
spreek ik toch vaak met jouw woorden
ik had zelfs graag
dat krulhaar willen erven
en die mooie lach
want onze levens
zijn hoe dan ook
sterk met elkaar verweven
later…
het was in Broadstreet
The Buttery
hij van geboorte bruin
slobberig colbert
zwart krulhaar zweeg
zij van oorsprong bleek
jurk strak gelichaamd
rood haar sprak
op het tafeltje tussen hen
‘Politics of Aristoteles’
‘De Profundis Oscar Wilde’
twee cappuccino ‘s
iPhone
rode roos
en zijn hand die tevergeefs
de hare zocht
buiten wachtten…
(voor Carry van Bruggen)
Nooit, nooit je ogen zien, die felheid,
nooit dat zwarte krulhaar,
die intense fierheid,
terwijl je zo warm overkomt,
zo springlevend wanneer ik je lees,
maar nooit kan ik je kussen
of met mijn vingers door je haar kroelen.…
596
Bezig met laden