Vertrouwd komt zijn gezicht mij voor
en met zijn smile van oor tot oor
lijkt hij mij een wat rare kwast
als hij naar zijn oorlellen tast.
Zijn bewegingen, niet meer zo vlug,
als hij dan wuift en ik wuif terug.
Traag krabt hij aan zijn rechterwang,
ik aan mijn linker, doch niet voor lang
want plots draait hij zich peinzend om.…
Door acupunctuur, met in
de oorlellen ‘speldeknoppen’
wil ik met roken stoppen
M’n hele leven kan ik al m’n
oren bewegen; gebeurt ook
onbewust blijkt als de arts zegt:
je oor wijkt voor de naald en ik
prik zojuist ‘n gaatje in je nek
In m’n schrik zie ik de arts als
Don Quichotte, m’n oren als
wieken, en knijp er tussen uit…
Zakjes huid
bungelen als oorlellen
onder haar ogen.
Haar mond valt
half open vanwege
die eeuwige sigaret.
Haar tong slap
maar roze.
Haar wangen
vlekkerig rood.
Gaatjes ongevuld.
De tatoe verrimpelt haar teen
in een herfstig blad.
Groeven langs haar neus
inmiddels diep genoeg
om alle zwarte puntjes
erboven te dragen.…
156
Bezig met laden