Dementie in een spiegel
De man die in de spiegel naar mij kijkt
is geen onbekende voor mij, zo blijkt.
Vertrouwd komt zijn gezicht mij voor
en met zijn smile van oor tot oor
lijkt hij mij een wat rare kwast
als hij naar zijn oorlellen tast.
Zijn bewegingen, niet meer zo vlug,
als hij dan wuift en ik wuif terug.
Traag krabt hij aan zijn rechterwang,
ik aan mijn linker, doch niet voor lang
want plots draait hij zich peinzend om.
Ik doe net eender en fluister: Kom.
pandora.beGeplaatst in de categorie: overig
dementie 3.0 met 3 stemmen 
156
156
Geef je reactie op deze inzending: