Alle inzendingen over dementie

In het beginstadium van dementie: eigenlijk weet ik er te weinig vanaf. Het enige wat ik kan doen voor mijn dierbare ouders, is er voor ze te zijn. Dementie geeft onzekerheid in de toekomst, die voor ons ligt. Dementie…

de dimensies van dementie beperken zich tot toen en nu met een stop bij dan…

Dementie: mama bezoeken valt wel eens mee – maar altijd tegen.…

Dementie komt veelal hard aan maar laat ook de zachte kant zien van de getroffenen die veelal hard en duidelijk zijn geweest in 't leven maar nu 'met de billen bloot' moeten zowel geestelijk als lichamelijk van rationeel naar emotioneel waardoor dementie om een zachte aanpak vraagt!…

Een lege blik in haar ogen, zegt me meer dan duizend woorden, 'k zag het eerder al bij hem. Een vreemd antwoord op 'n gewone vraag bijtend op mijn tong, herhaal ik: waar gaan we heen vandaag? Een lege blik is het antwoord, schuchter zegt ze: moet ik naar het toilet? Nee lieverd, kom maar. Ik kan wel huilen, besef is zo groot dat: waar…

Verloren bladert ze door het boek weet niet wat ze zoekt, maar ze is 't kwijt! 'k Wil haar helpen, ze wijst me af 'k kan 't zelf, 'k weet 't best. Ze zoekt. Ineens kijkt ze wanhopig op help me dan: doe iets ik pak haar hand en zeg: kom maar. Pak 't album en wijs het aan kijk, je zag 't eventjes niet staan maar daar zijn ze in vol ornaat…

Wanneer er een andere hulp bij haar komt, een die ze nog niet eerder zag, zegt ze: even kijken, pakt haar adressenboekje, bladert er in en zegt glunderend, jawel hoor je staat hier! De hulp zegt, ik zie het het komt allemaal goed. wat nerveus friemelend, vraagt het vrouwtje, wil je koffie? Dat kan ik best zetten hoor, maar jij mag het wel…

Ik was de man uit jouw gedicht zijn imperfectie, zijn dementie zijn handen, zijn voeten, zijn gezicht.…

als uw gedachten gaan zwerven woorden als sneeuwvlokken smelten onbereikbaar de wereld in wazen u tracht om helder te zijn doch uw ogen verschralen achter groezelige brillenglazen o wens… mochten dan daar in de stilte onze harten elkaar aanraken nog even ver van die andere grens in dat ogenblik, een beetje voelen vasthouden aan…

Geen seintje of een teken Je was zomaar in eens weg Maar jij voelt nog als een warme deken Als ik mijn hand op de jouwe leg Je geheugen laat je in de steek woorden zijn onvindbaar geen notie van de dag of week zó blij met elk klein gebaar Je hoeft niks te zeggen Ik voel écht wat jij voelt Jij hoeft niks uit te leggen Die lach is vast…

, Want elke vorm van Dementie wordt steevast Voorafgegaan door een Langdurige, chronische Depressie waar geen Einde aan lijkt te komen En die in veel gevallen Naadloos wordt opgevangen In de onbarmhartige armen van Meneer Alzheimer…

Zo trof ik meer vodjes aan, eenmaal open gedaan volgeschreven met haar bibberende handschrift las ik hoe door de dementie haar leven werd ontwricht.…

Hij vliegt onhandig heen en weer draagt 's nachts zijn jas al drie keer bij de buitendeur. Hij weet niet waar naar toe. Wil gewoon een luchtje scheppen. Ik vind het eng en sluit de deur en neem z'n jas maar aan. "Bedankt Mw. Maar ik wil graag naar buiten." "Straks komt de zuster van de dag", vermeld ik vastberaden. "Die laat…

Ik baan mij een weg in een driehoeksverhouding maar ik sla een slecht figuur het is een vlucht in dementie.…

Snel nam de dementie toe. Hij wist niet, meer hoe hij heette.…

Dementie Verval verschaft zich toegang tot mijn brein zacht maar onverstoorbaar wordt een deken van vergetelheid gelegd, zoals sneeuw het landschap tot in alle holtes toedekt zo schimmig ontoegankelijk is mijn "zijn".…

Beroerte, Parkinson en dementie, Drie hersenziektes die de mens bedreigen. De kans bestaat dat u die ook zult krijgen, Als ik de statistieken eens bezie. Als mantelzorger wil ik u nu vragen Uw steen aan de collecte bij te dragen.…

Knopjes Had je maar een knopje Dat bepaalde hoe je dacht Ook voor elk van je gevoelens Nou, dan had ik echt veel macht Want ik zou ze vaak indrukken Echt waar, bijna elke dag Voor een vrolijke gedachte En een hartelijke lach Ook moest er nog een knopje zijn Die aan ging en ook uit Ook eentje nog voor zachter En natuurlijk een voor luid…

In 't woord dementie, zit een deel 'demon'. Een demon is een duivel, die in dit geval overwon. Hij 'won' het van geheugen, en 'overwon' z'n eigen, ik wou dat ik dat ook kon, ik zou dat kreng wel krijgen.…

Goed nieuws, men heeft een medicijn ontdekt om dementie wat beter aan te pakken. Amyloïd-eiwit blijft dan niet plakken, zodat uw levensduur wordt opgerekt. Aducanumab, gaat het middel heten. Een flinke klus om dat niet te vergeten!…

Ik zing Bij kleinschalig wonen Mensen Met dementie Ik ga Naast ze zitten En stem me af Wat is de stemming Welk lied Past daarbij Het voelt zo puur Zo verbonden Voor mensen Met dementie Zijn vaak de Gewone dagelijkse Dingen Vervreemd Verwarrend Verdwaald Weten veel niet meer Met het zingen van oude liedjes Gaan ze weer…

Ik streef ernaar dementie te voorkomen En dus heb ik steeds braaf mijn medicijn, Te weten drie maal daags een glaasje wijn En soms nog eentje extra, ingenomen. Ik eis dan ook een wijziging der wet: De drank hoort in het ziekenfondspakket!…

Vandaag gewoon weer opgestaan ik weet eigenlijk niet waarom Gegeten en gezeten en toen weer andersom Vandaag gewoon weer opgestaan maar ik vergeet steeds waarom Ze noemen het dementie maar ik voel me gewoon dom.…

Voor menigeen valt veel te vroeg het doek Door waanzin, tumor, dementie of gekte. Klop ik straks aan uw deur als collectant, Dan hoop ik dat u geeft met gulle hand.…

Mijn moeder bracht het vroeger als een feit: ‘Je willetje, dat staat achter de deur’ Bij opvoeding was strengheid de teneur Toch geldt wat zíj zei nog in deze tijd: Een warrig oudje (is dat niet infaam?) Noemt men nu ook al gauw wilsonbekwaam!…

ze weet het niet maar hij heeft geld achtergelaten voor boodschappen vandaag kwam een hulpverlener in een vliegende sneeuwstorm voorbij, noteerde een en ander dementie, tien hoog, maar wel een schitterend uitzicht…

Ik doe mijn best dat is niet altijd genoeg Ik doe mijn best, en ook als je me niks vroeg Doe ik mijn stinkende best En al doe ik mijn best, en is dat niet altijd genoeg Doe ik toch mijn best, ook al omdat je niks vroeg Maar ik ben het zat, dat je me door je dementie Me zo hartgrondig afkat, ik me voorneem Mijn stinkende best maar niet meer…

Wie zal het tij nog kunnen keren van dementie, korsakov en andere gaten die dagelijks in ons denkwezen worden geschoten, -'t is eigenlijk zwaar kloten- als de dingen van de dag passeren, en achteraf pas blijkt dat je vergeten bent je bloedeigenste kind, je dochter te feliciteren?…

Als je herinneringen en het leven dat je kent vervagen Je luisterende oor en troostende woorden zijn verslagen Houd ik je hand vast en zingen we samen Zie ik weer even je stralende ogen en kunnen we de dementie samen dragen…

Leven doen ze niet meer Niet meer zoals vroeger Verdwaasd lopen ze door de gangen In hun eigen geest gevangen Ze zijn altijd aan het zoeken En ik hoor iemand roepen Waar is mijn fietsje gebleven Dat ik van mijn moeder heb gekregen Ik loop maar door en zeg maar niets Want ik weet niets van een fiets Ook kan ik niet zeggen Ik zal hem…