De dag
Geen seintje of een teken
Je was zomaar in eens weg
Maar jij voelt nog als een warme deken
Als ik mijn hand op de jouwe leg
Je geheugen laat je in de steek
woorden zijn onvindbaar
geen notie van de dag of week
zó blij met elk klein gebaar
Je hoeft niks te zeggen
Ik voel écht wat jij voelt
Jij hoeft niks uit te leggen
Die lach is vast voor mij bedoeld
Je zinnen als los zand
je ogen kijken bang
Ik pak dan je hand
En kus je op je wang
Je weet niet meer wie je bent
ik blijf de wereld voor jou vertalen
Verloren in elk moment
Ik laat jou nooit verdwalen
Je draagt nog steeds dezelfde jas
Maar wie is daar nu ingekropen
Je vaart op mij, ik ben nu jóuw kompas
een ander is in jou geslopen
Mam, ik ben zo bang
Voor dat ene moment
Hopelijk duurt het nog heel lang
De dag dat je me niet meer kent….
... Gedicht over dementie ...
Schrijver: Willeke Tjassens8 oktober 2021
Geplaatst in de categorie: afscheid