Alle inzendingen van willeke

Doorgaan.. Schouders op en doorgaan. Waarom kun je niet doorgaan? Je bent niet dood, dus gewoon opstaan. Doorgaan...zegt de stem in mij hoofd, Maar mijn kracht en wil zijn uitgedoofd. Doorgaan...Je mag niet opgeven! Je verdient een gelukkig leven. Dus na jaren ga ik de strijd echt aan, En dat zal echt niet vanzelf gaan. Er is me…

Ik vraag je, blauwe lucht, met een diepe zucht En jou, volle maan, wat heb je met hem gedaan. En u, fonkelende ster, hij is weg, zó ontzettend ver. Ik vraag jou, mooi leven, wil je hem terug geven?…

Geen seintje of een teken Je was zomaar in eens weg Maar jij voelt nog als een warme deken Als ik mijn hand op de jouwe leg Je geheugen laat je in de steek woorden zijn onvindbaar geen notie van de dag of week zó blij met elk klein gebaar Je hoeft niks te zeggen Ik voel écht wat jij voelt Jij hoeft niks uit te leggen Die lach is vast…

Een doodstille rivier Bewegingsloze paarden Ik zie jou hier En weet niet meer te aarden Een wind die scheert langs mij Heb zelfvertrouwen Heb jou altijd aan mijn zij En weet weer van je te houden Een tak in mijn gezicht Bloedrood langs mijn mond Ik ben voor jou gezwicht Hier in de morgenstond…

Mokum Maandag loop ik langs het Rokin Ik neem genoegen met de vogels Ik heb geen huis Maar dansen kan ik nog wel Dinsdag loop ik langs het Singel Het begin is er nooit geweest Ik voel onder mijn voeten Mijn zoete Mokumse grond Woensdag loop ik op de Lindengracht Zo eenvoudig kan het zijn De deur bijt in zijn slot Hij legt zijn handen…

Seconden van steen Minuten van ijs Uren zijn gemeen De ochtend eigenwijs Bevroren kwartieren Dagen te lang Niks meer te vieren Onmetelijk bang Pegels van eenzaamheid Leegte die in haar port Ze leidt niet, ze lijdt Kracht verdort Verkeerde afslag Herfst met pech Verbeten lach Doodlopende weg…

Zit met opgetrokken knieën in veilige hoekjes turquoise, purper, goud Ik werp een blik naar stadjes in de verte en val in de diepte Spieren spannen aan als ik de toekomst voel iets in mij steigert Op mijn rug aanschouw ik de maan en de sterren een volmaakt gelukkig gevoel overvalt me…

Jij wende rap aan mij Met rasse schreden wist jij mij te vinden Jouw hart vlug aan mij verpand Als de bliksem verdronk jij in mijn ogen Handen die pijlsnel de mijne wisten te vinden Je oren in no time mij horend Vlot knikten jouw knieën Hecht snel Snelhechter…

Met jou in mijn hart Slenter ik langs de Rozengracht Door de wind mijn haar verward Elke minuut aan jou gedacht Met jou in mijn bloed Spel ik langzaam het Parool Steek een veer in mijn hoed Terwijl ik door het parkie dool Met jou aan mijn hand Sta ik op de pont Samen op ’t IJ geland Zoen ik je zachtjes op je mond Met jou op mijn schouder…

Kwetsbaar meisje Speel op het veld Voel de omarming Pak toch die hand Veeg het zand uit je haar Voel de wind op je huid Proef het zilte van de zee Hoor het ruisen van de golven Kwetsbaar meisje Laat je masker vallen Voel je naaste Pak toch die hand Zie het zonlicht stralen Luister met je hart Loop oneindig ver En duik in de diepte…

Telkens als ik in jouw schaduw sta Voel ik de wind langs mijn oren ’t is alsof ik in een droom ontsta Krijg de vlagen niet van voren Vogels vliegen naar hartelust Hebben gele jasjes aan In een roes heb jij mij gekust Met de pijn is het gedaan Hijgend ren ik in jouw armen Een enorme drang bij jou te zijn Violen spelen klanken, warme, Voel…

In een harnas zweeft zij voegend naar d'ander Op een eiland droomt zij en danst op d'wolken Achter een roos aanschouwt zij grenzen die vervagen Er mag niks vervagen kan niet verdragen er ontstaat een vagevuur…

Boven Amsterdam hangt een grijze lucht De Kromme Waal slingert en boten rusten Lopend door mijn Mokum een diepe zucht Het scheve achterwerk van de Sluyswacht Oudeschansers slapen hun roes uit De Montelbaans staat in zijn kracht Slenter door de Binnen Bantammerstraat naar de drukte bij de Waag waar ik in mezelf zachtjes praat Achter de…

Wolken drijven vredig door de purperen hemel Haar wapperende jurk waaide lichtjes boven paardenbloemen Mijn bewondering verstomt als ik onbegaanbare wegen zie Onbewust heb ik nooit acht geslagen op haar kostbare woorden Haar verdwenen licht maakt plaats voor duisternis Ik mis haar onbelemmerde goedheid Ik zit onwrikbaar vast…

“Het koninkrijk is uitgespreid over de aarde, maar de mensen zien het niet” Als je de moed hebt om met lege handen bij je medemens te zijn Als je voelt dat aanwezigheid meer is dan geleerd zijn Als je weet dat alleen barmhartigheid een antwoord op lijden is Als je mensen welkom heet je open stelt zonder te oordelen Dan pas…

Meeuwen vliegen sierlijk boven de botenmasten die fier staan in de zilte lucht Aan de kust van Westenschouwen voel ik een gestolde herinnering aan de gekwelde grond van ‘53 In Brouwershaven lijkt de tijd stil gestaan Stilte overvalt ja, het ontroert…

Turquoise tinten doorbreken grijze luchten Vlaggenlinten waaien en zij zuchten Eindeloze nachten maken plaats voor rust Stilletjes wachten op de storm die is gesust Kleurrijke dagen daar staan wij nu voor Pak die fakkel en geef hem door en door…

Zo kwetsbaar En zo klein Zo puur jij kleine man Je ruikt zo heerlijk zoet En je huidje is zo zacht Van die hele kleine handjes jij die naar me lacht Je zult je gaan verbazen Over hele kleine dingen Van de wind die naar je blaast En vlinders die op je springen Je oogjes knijpen toe Bij de eerste zonnestralen En straks rond middernacht…

Haar hoofd sierlijk als in een tango Ronde bewegingen in een bloedrode jurk Prompt valt zij als een druppel op de petunia maar opgevangen in zijn veilige web Zij voelt de passie en roteert mee Een zucht van verlichting verbreekt de stilte…

Op het pad van kiezels luisterend naar jouw kleur struikel ik vol overgave en beland in jouw schaduw Stenen, grijs, zwart en bruin Kijkend naar jouw geur maak geen keuze en val in de diepte Onder de meidoorn mijmerend over ons zien wij velden koolzaad maar zien geen begin Op het pad van kiezels nip ik aan jouw tranen Peinzend schrijden…

Een warme vrouw met grijze lokken Alleen zij weet wie jij werkelijk bent Die lieve vrouw knipoogt naar jou en beiden weten wat er wordt bedoeld Die zachte vrouw haar stem en sommige trekjes herken je nu in jezelf Die integere vrouw laat jou vrij in je keuzes en is jouw grootste fan Die wijze vrouw liet jou pas los als zij…

Een kleine man Met grote dromen Zijn blonde lokken Waaien vrolijk in de zon Dapper stappen zijn voeten Door plassen en modder Heldhaftig doorsta Jij stormen en de wind Met vriendjes op pad Kleine knuistjes Pakken ongeduldig Blaadjes, stenen en takjes Jij kleine man Met je grote dromen Verstop ze in je rugzak en neem ze mee op jouw…

Stalen draden Omheinen jouw gezicht Onzeker betreed jij Gespannen treden Gesmolten handen Verdwijnen natuurlijk Net als verfklodders Druipend vanaf ‘t doek Jouw draden Breken langzaam Jouw handen Smeltend in de mijne Maar lief, hoe lang ook Ik heb de tijd…

De lichten gedoofd Knoop in mijn maag Hamers in mijn hoofd Tulpen blijven groeien Viooltjes, wit en violet Wangen die rood gloeien Vandaag zijn wij beland In een zeer slechte film Zakkend door het zand Hoe het einde zal zijn Zal niemand weten Hevige intense pijn Wij plukken de dag En leven in het nu Dat het maar Voor altijd duren…

“Minder minder minder” Een pijnlijke stilte in mijn woedende hart Dans met de moslim en zing met de Roemeen Praat met de Antilliaan en toast met de Chinees “Meer meer meer” Een zachte stilte in een gelukkig en verdraagzaam hart…

Bergtoppen aangeraakt Op handen gedragen ’t Licht valt door kieren en verspreidt zich aan je voeten Door woorden verwond Middels veren gestreeld De wind slaakt een zucht warmt jouw blanke handen Treden vol levenslust Dalend en verend Wapperende lakens voelen als een deken van ijs Oh…..beste vriend, zing voor mij vanuit je hart van…

Ik sla jouw bladzijde om tussen de regels door zie ik jouw witte vel Jij wilt punten scoren in een slepend duel bladerend door mijn boek Transpirerend vol twijfel pak ik jouw bal niet aan een onvoorstelbare misser In de eindelijke finale besef je dat sommige wedstrijden niet te winnen zijn…

Roerloos als appels op een schaal kijk ik in de leegte van het veld en voel intens op dinsdagmorgen een onuitwisbaar verdriet Tot brakens toe heb ik een torenhoog verlangen naar de kleurrijke dagen hiervoor Ik reik en reik maar kan niet vatten Zonnestralen op mijn huid en haar maken plaats voor tranen van ijs Ik voel geen armen en benen…

Jij sloeg bruggen over de Amstel en sleep parels van pleinen Slenterend door grauwe straten voel ik onvoorwaardelijk geluk Elke klinker kennende zal ik toch gaarne in jou verdwalen Trekt aan mij als een magneet en heelt al mijn wonden Zoveel moeten zoeken maar immer gevonden Liefde kwam en liefde ging jouw warme jas telkens gevoeld…

De pauw buigt voor een grijze warme vrouw met zacht rode lokken deze vrouw maakt afstand tot een zoete bereikbaarheid en laat muren vallen ik laat mijn veren zien neem een stille zucht en plof neer in zacht rood velours…