De inkt vloeit, de pen haakt, harige vezels breken
Af in het split en vlekken vegen vele.
Daarom mijn hand die zo zwaar leit tot hele
Lichte trekjes dresseer ‘k en ’t licht geteken
Oefent de geest tot een licht uitgereken
Van woorde’, ook niet àl te ijl, maar ijl ten dele.…
“strompel de stad in, mijn zoon,
bestijg jezelf als een ezel en verhakkel
de slogans, ontdooi de genoegens,
pluk jezelf een boeketje maagden, splits
de dag en verdeel je in twaalf, ram je licht
met kabaal in het holst van de nacht”.
zo stond het er en god leest men nog.
maar waar blijft verdomme die dochter?
dit is wat anders.…
2.032
Bezig met laden