is de bewering van;
' aan alles komt een eind '
ik zal er nooit aan wennen
afscheid nemen van mensen
en de dingen die voorbijgaan
natuurlijk zijn er de herinneringen
maar ook die zullen spoedig
vervagen in mist van tijd
rest ons slechts het berusten en
het gedogen van vergankelijkheid…
een gedicht maken
voor de kerst
is putten uit de doos
vol clichés die ik van
zolder heb gehaald
weer gaat het over
fonkelende sterren
het dennengroen
en't kindeke
in z'n kribbe
twee dagen lang
sluiten we de ogen
en gordijnen voor
de wereld buiten
warmen ons behaaglijk
aan het haardvuur
en kijken intens tevree
naar de boom en het…
Knip mijn haar
Castreer me
Koop mijn ziel
Baar een kind
Van me. Schiet door
Mijn achilleshiel
Keten me, hekel me
Beveel, verbied
Gebied
Maar schat
Verander me
Toch niet…
Velen verwijten poëzie vaak
Onbegrijpelijkheid,
Clichés en
Schijnbaar weinig samenhang
Maar juist die mensen zijn als
Lentemorgens bij een
Kaarsverlichte
Zonsondergang…
er is nog hoop
voor omhoog gezogen
keramische bloemen
brekend op de bladsteel
stervend in hun scherven
als sporen in
het niemandsland
worden gewist is het
gissen naar passanten
blijkt de wereld toch bewoond
leid ze naar de offerbank
daag het leven uit
de beul is ingehuurd
het interesseert
de dood geen fluit
er is nog hoop…
jij bent de hemel, een vallende ster
kom laat je vallen uit dit bestaan
ik wil je met beide handen vangen
je bent nu te ver bij mij vandaan
ik heb duizenden clichés
die ik met jou wil delen
laten we gaan vluchten, ver van hier
naar een plek waar ik om je kan geven
ik neem je mee in een koffer, m'n hart
ik wil je mee op wereldreis, m'n leven…
de situatie uit de hand
hopeloos in het nauw
trachtend te vluchten
verstuikt ze de enkel
gillend als een vreemde
smekend om trouw
vinnig in dialogen
doorweekt sensueel
doortastend afkeurend
trots als een pauw
maar altijd aan het einde
gewillig van hem
de filmcliché vrouw…
91
Bezig met laden