als belletjes blowden tonen geestverruimend ons creatief gesprek geen notulen of herinneringsgeschrijf met gevoel zaken raken zo dat alles goed beklijfd heldere momenten uit gedrogeerde ogen lijken alleen maar wijsheden te verkopen maar als de flow is ingekakt dan blijkt drab de basis te zijn voor zelfmedelijdende pijn als…

Als het zomer is Dansen de meeuwen En later Later blijkt Eeuwig ver weg Te zijn…

Mijn vraag luidt waarom Maarten van der Weijden En met hem al die mensen in het land Op elke brug en klappend aan de kant Genieten van zijn zelf gezochte lijden En als hij het dan ook niet haalt dit keer Dan moet het volgend jaar natuurlijk wéér. (Misschien omdat we teveel waarde hechten Aan het idee dat je die ziekte moet bevechten?)…

Een mensenleven leeft, zoals het zich ontrolt, als golven in de branding. Een golf sterft, wanneer die tegen rotsen, te pletter slaat. Water blijft eeuwig stromen. Precies zo stromen mensen, zoals rivieren stromen, als stromend water naar de zee.…

Op zaterdagavond 22 juni 2019 worden zakken met opbeurende teksten en/of mooie versiering langs de route gezet met een theelichtje erin, om de lopers bij te lichten, omdat er de hele nacht, in estafettevorm, gelopen wordt. Mijn bijdrage: (k)anjers Mensen met kanker worden als anjers overblijvende meerjarige staan bekend om hun houdbaarheid…

zij boden schaduw aan lachten om de zon die ons dit had aangedaan zij handelden in vraag en boden ludieke nog niet genoten oplossingen aan ook zij konden niet leven van de wind alleen pakten aalmoezen aan voor een goed bestaan vaak deelden zij illusie met de waarheid in het midden onaantastbaar zonder schikken prijzen…

Plotseling verschijnt ze, uit het onverwachte niets, maar nu al waakt ze, zonder dat te weten, over mijn onbewaakte fiets.…

ik zag gezichten haren ogen en oren fragmentjes lachten mij geluidloos toe in herkennend begroeten hoorde woorden bewegen in monden uit talen die er niet meer toe deden in hartelijk ontmoeten waar elkaar raken verbinden is van hart tot hart zintuigt gevoel op heel eigen wijze apart in archaïsche beelden deelden wij geschiedenis…

Vandaag heb ik voortreffelijk gegeten: Naast met saffraan gekruide kaviaar Stond er een bord met truffels voor mij klaar, We moeten -godzijdank- veel duurder eten. De krab en kreeft zijn hier niet aan te slepen, Of heb ik het misschien niet goed begrepen?…

Als keizer heerste hij door te verdelen: op advies van raadsheer Seneca liet hij in al zijn grootheidswaanzin na de bloeddorst van het volk met 'brood en spelen' al gauw was men verzadigd en ging schreeuwen 'Geen leeuwinnen meer, maar echte leeuwen!'…

Zie haar eens lachen...kijk haar achterwerk. Zoom in...valt er in `t kruis iets te bespeuren? Welnee geen vlek en ook geen vreemde geuren. Alles is opgeslorpt, is dat niet sterk? Denk je nu echt dat alles is verdwenen? Er zit een lapje pis tussen je benen!…

Als we winnen zullen we alles versieren en delen in alles wat fleurig is, dreinen liederen door de ether, gaan we nog lange niet naar huis, staat in de hoogste stand van nationale geluksmeter. dan dekt het hemelse oranje alle miserie toe, wie kaal is krijgt een pruik getooid met franje die op en af te zetten gelang de stand helden…

zachte hymnen in een wierrookgeur het orgel gaf melodisch kleur aan een intiem gebeuren de omgang en processies zijn voorbij mensen delen minder met elkaar waar de religie schraalt terug gezet op de eigen stek is het vertrouwen weg omdat ieder lijkt te gaan voor alleen de eigen plek leiders raken meer in diskrediet de door…

Gelukkig goed geslapen, als een os Straks Canada waar Max veel in moet halen Dan tegen Portugal in de finale Maar eerst naar Court Central, Roland Garros Dus ferm ontbeten, beetje gymnastieken Ik zal voor de tv óók moeten pieken.…

Zoete verkwikking in de strijd, koele omhelzing in de hitte, vreugde en vrede te midden het gewoel. Tedere blik uit de verte, zachte muziek op de achtergrond, geborgenheid zoals in het begin. Aandrang tot het goede, moed tot herbeginnen, zalving tot sterkte en vertrouwen. Geest die alles leidt, oorsprong en verwachting, wijkende horizon…

ik heb je masker nooit gezien wel heb jij mij de ogen langzaam geopend mijn blikken gericht naar eer en betekenis niet op de dans van vlot vertier in euforie van plezier maar in stilte met reflectie op normen en waarden zonder vuurwerk en donderslagen van hen die het willen maken op pad met persoonlijke verantwoordelijkheid…

"Think pink!" was dat geen leus uit vroeger tijd, toen Britain tèlde in de ict, de hoogtij van de negentiger jaren? Nog even en O2 is zelfs passé en rest Brittannia geen nieuwe wave, likt het z'n wonden, zittend op de blaren...…

wij zwommen door de dagen over transparantie niks te klagen ze vergleden zonder ook maar een een kik te slaken eindelijk zong eentonigheid haar hoogste lied haast en stress bestonden even niet het dag en nacht bleek overal hetzelfde totdat jij het tempo doeloe in zijn voegen kraakte van leven weer een bruisende gelegenheid maakte…

Geloof niet de leider die censurerend bezweert dat die tank niet bestaat op dat hemelse plein de weg slechts versperd door een moedig mens wantrouw de president die twitterend sneert die berichten in kranten zijn slechts schone schijn daarom versterkt hij met malle muren zijn grens bestrijd die laaghartige loochende lieden over kampen…

Toevallig sprak ik hem vandaag ik de stad Hij had zo genoten van Kraay en van Kat Maar dat ze met ene de Haan heeft gelopen Hij heeft van dat merk nooit een pot willen kopen Het huisje stond alweer een tijdje te koop Ze had het verbouwd en gered van de sloop Nu piepten de deuren, de waslijn hing los Er klonken geen stemmetjes meer in het bos…