De Brink. 13-07-2010 Op de markt is het druk, De duiven schieten op de vlucht. Allemaal mensen om mij heen, Zittend of lopen op de been. Terrassen zitten vol met mensen, Met kleine of grote wensen. Bediening probeert te helpen, Er zijn zelfs oesters in schelpen. Duiven vliegen nog steeds in het rond, Er loopt zelfs een vagebond…

het mooiste lied blijft zingend klinken wannneer we beeld na beeld naar binnen drinken met de grote ogen oren van de tijd die het mooiste gedicht uit een lied bevrijd…

Stompzinnig schreeuwt hij in het rond dat hij een dichter is en geen hond spuugt zijn woorden op de wanden en grijnst over zijn te korte tanden Dan gaat de deur weer open de dealerman met gouden knopen plaatst zijn hond boven op de bar "een schotel drank voor deze dar" De pianoman laat zich inspireren "ik ga spelen voor deze heren" begint…

(met dank aan C.Buddingh') wat is verveling meer dan een ogenblik jezelf zijn een pas op de plaats maken als moment van bezinning het bestaan kan immers niet altijd in sneltreinvaart gaan er is niets mis met 'quality time' een uurtje lezen of mediteren met de ogen stijf dichtgeknepen... maar ga me alsjeblieft niet vertellen dat…

Dit is jouw partij zei jij wijzend op de noten van je zelfgeschreven partituur een lied over de zee een jachtig schip de zeilen bol geblazen door het razen van jouw solo en ik zocht de melodie de harmonie in tweede stem ik zong… maar mijn woorden waaiden weg bleken pas klank te kleuren in het slotakkoord…

Wees een bloem in het centrum van je hart. Vol van geur, vorm en kleur. Als een openheid naar de wereld, je eigen levensbloem.…

schrijf in woord aan een stijgend beeld dat ons in stenen steedsverdeelt tot mensen die weer verder komen langzaam rustend in de mooiste dromen…

wanneer het leven niet wil spreken zware zinnen diep en binnen breken loopt de gedachten van huis naar een roestig spoor waarop ik koude woorden krakend knarsen hoor…

Verscholen in mijn jas waar het lichaam zichzelf bestiert loop ik in een sukkeldraf naar het einde van de pier De toren ga ik niet beklimmen het water lijkt me diep genoeg een beetje zwemmen verzet de zinnen daarna haastig naar de kroeg.…

Hier en nu Daar waar het begint Stilte Eigenhandig het wolkenveld weten te verdrijven en de zon verwelkomen Daar zit je dan, in je tuinstoel Tevreden Onwetendheid is een zegen en je laat die kennis je macht geven Je wacht even Elke gedachte lacht je tegemoet en is het leven omschreven in de prachtigste zin ...Stilte.. Niets is eeuwiger Niets…

een kameleon heeft de juf gebaard die mijn familiejuwelen te koop heeft aangeboden op internet o Anne... en je hebt nog wel doorgeleerd!…

Een knipoog geven maar ook ontvangen is als een onzekere glimlach die wonderen kan doen in het ontdooien van je gezicht en vooruitzicht…

de nachtelijke weidsheid neemt haar plaats geen maan geen sterren koud iets van de Noordpool hangt in de lucht net als vlokken zeeschuim in de mist denkstreepjes flitsen voorbij mijn ogen tot de morgen de wolken opengeeuwt al blijft de mist der stilte nog wat hangen…

Op de aankondiging stond dat ik een performer ben indien er had gestaan: geperverteerde onanist of hysterische driftkikker zal dat dichter bij de waarheid zijn geweest.…

ik heb met haaien gezwommen en tijgers getemd toen heb ik het wiel opnieuw uitgevonden ik spreek Duits, Frans, Spaans en Chinees en weet hoe ik vuur in een glas kan vangen ik heb de nacht verruild voor de dag en met de zon in mijn rug nieuw land ontdekt maar de mist heeft me ingesloten en te pletter geslagen tegen een muur huil maar…

Aan alle beslommeringen en zorgen over gisteren, nu en straks- misschien heeft u later meer succes want ik ben er even niet ze hebben me nodig bij de lente.…

Stil zit ik hier te wachten verkoop relikwieen onder een stolp een splinter van het kruis van Christus zal je leed verzachten Voetstappen in gips afgegoten van zijn laatste gang de berg op herinneren ons aan het gewicht waarmee hij leefde onverdroten Laatst zag ik hem nog lopen hij bekeek de dingen van de andere kant wenkte mij dat ik…

struinend langs herenhuizen het glas in lood al in 'n boog boven de voordeur van weleer het huis zelf drie lagen hoog mooie balkons met sierlijke krul getuigen van ambtelijke vlijt in waaiervorm het stratenplan liep Lindo voor op zijn tijd daar is schoonheid nog te plukken hebben velen er hun tijd voltooid voor altijd rustend op de…

Ik loop te gapen, ik ben moe. Ik wil slapen, doe mijn oogjes dicht. Mijn snaveltje toe, hond in de mand. Uit dat licht... En nu op naar dromenland!…

Ik was net op weg naar mijn werk toen een verwarde man onberispelijk gekleed met koffertje en paraplu zich losrukte uit een stroom forensen 'Heeft u het gezien-' scheeuwde hij me toe, haast wanhopig zich tegen de stroom aan me vastklampend ik wist niet wat 'De voortdurende vernieuwing van alles wat leeft- het ontspruiten, bloei en…