Dit gedicht is getiteld twee woorden per regel Hij gooide de vaas in ze ven stukken En nu vermoed ik dat u denkt: "Dit gedicht klopt niet! Dat woord is zeven en niet ze ven. En hoezo twee woorden per regel? Je wijkt nu al af! Wat is dit voor een snertgedicht? Dit flutgedicht gaat helemaal nergens over! Wat gebeurde er met die vaas dan,…

Ik heb mijn jeugd reeds lang verlaten, verleden kan mij niet meer raken, de tijd, stil in het niets opgeheven, een leven met lief en leed doorweven. Veel idealen zijn gestorven, niet altijd ‘t goede inzicht verworven, en kwam er ook op mijn pad, veel waar ik niet op te wachten zat. Van dat alles heb ik wel geleerd, ‘t hoort bij het leven…

Daar lig je, met je lieve bruine gezicht je kijkt…. je mist iets, je mist je licht ik probeer je zachtjes aan te raken wil je strelen over je natte wangen… De angst van je droom speelt met je… Je bent nog weg… je bent bang en… kruipt bij me vandaan, weg, onder het laken hulpeloos draai ik me weer op mijn rug ik wil je troosten en zeggen dat…

dit is geen tijd voor poëzie maar voor een kaartspel recent door kinderen bedacht waarvan de regels zich dus naar believen mogen wijzigen alleen één ding staat vast maak je een fout dan krijg je een kogel je mag zelf kiezen waar net zo lang totdat het magazijn leeg is daarna is het opnieuw delen…

Een andere toon ‘k Loop dromerig door het boerenland, plots ruist de regen langs me neer, zo triest dat ik mij in mezelf keer, geen oog voor bloeiende wilgen aan de kant. En met gebogen rug, ga ik wat later, haastig langs het water, naar huis terug. Hij valt met stromen neer, ik ben doorweekt, koud tot op het been, ‘k voel me treurig…

vergeet je niet mijn vel te schrijven de inktsteen neemt mij hard mijlen verder weg plas ik door waadbaar diep spraakwater op het kruispunt van twee kolken die elkaar de das om doen, 'Kijk, zie die dassen zwemmen!', wordt mijn reddingshoed hoger dan de jouwe de vloeiende ongerijmdheden slaan uitgedroogd terug in mijn poreuze poriën ik win…

De kleine jongen die ik was Staat opeens Helder mij voor ogen. Hé, ventje met je step! Kom bij deze oude man. Ik druk je aan mijn hart. Voor jou ben ik een vreemde. Aan mij heb je nooit gedacht. Maar dromen deed je wel Over wat komen moest. En ik ken ze, al je dromen. Ze liggen in mijn hart.…

Toen het werk voor het dagelijks brood velen weinig uitzicht bood op een leven van rust na werk alleen de zondag en de kerk Kwam de tijd dat na een leven van hard werken zij dit tegen het einde konden beperken. Nu doet de vooruitgang ons de mogelijkheid geven op een gezonder en rijker leven. Helaas is van een rijker leven door steeds naar…

Avondlicht Zo ’s avonds voor de buis gezeten, zie ik veel wat ‘k liever niet zou willen weten, probeer de gaos uit mijn hoofd te drijven, maar ’t lukt mij alleen het op te schrijven. Soms lukt het mij en breng ik iets tot stand, en plant de chaos in een helder verband, ellende die wordt aangericht, dwingt deze in de bedding van een gedicht…

jouw ogen dwalen af zacht leg jij de binnenkant op mijn wang ik draai nog één keer buiten sijpelt door beslagen ramen Uit 'Het Bekruipt' © Lucky sep 2008…

de zon erin laten lezen letter na letter gelepeld, straal na straal ingebrand als een diep optimisme. steeds met open armen om het geluk op te tillen en het warmte te noemen. al kuierend langs het strand en je eigen getij waar plotsklaps een kwal je in de teen bijt. geef dat beestje een pot voor zijn etter in te uiten. binnen…

ik zie het traag ontwaken wanneer ochtend schuchter door vitrage licht wimpers minnekoost als trillende libellenvleugels in de zon het duister stil naar nacht gesust de dag opnieuw geboren uit de dauw die glanzend op de lippen rust…

Je gaf me een boek in jouw taal mij onbekend ik wist niet hoe het uit te spreken maar zong de woorden vol klanken die ik nooit eerder had gehoord na de laatst gezongen noot sprak ik aarzelend jouw taal de letters komma’s punten ik begreep het allemaal alleen de zin ervan verstond ik niet…

het fluistert in jouw wereld vraag ik mij stil af mijn hoofd waait tijd rond zijn verleden lijm momenten uit een breuk geuren bloemen aan de poorten staan wij schreeuwend over het land bruggen zetten jou aan de overkant en ik dwaal in 't onbekende Uit 'Onzin ... of niet'…

Als je een wonder nodig hebt Hoef je alleen maar te kijken Alleen maar te luisteren Los te laten wat was Los te laten wat zal zijn Open staan Met een wijde blik Voor details Met een focus Op het grote geheel Geloven dat toeval niet bestaat Dat alles een reden heeft Accepteren wat is Vertrouwen op het universum En het wonder zal er zijn…

Ik heb een gedicht geplaatst, speciaal voor een vriendin, toen zij deze had gezien, beloonde zij mij met een tien. Plots ging deze beloning naar beneden, ik dacht wat is de reden, met liefde had ik voor haar geschreven, ‘k ben meestal niet zo bedreven. Maar ‘k weet nu waarom het kwam, er was er één die mij de tien afnam, haar beloning…

duizend voeten marcheren achter mij beweegt een veld chrysanten gele bloemen dansen op de wind in een bad vol lotusbloemen overweeg jij 't wijl de grond ver weg langzaam rood kleurt © Lucky mei 2008…

ik woon in jouw wereld met een koffer vol momenten hangend aan mijn lippen plakt verdriet oren vangen geen woorden komen je halen dichter bij kom ik niet…

vanmorgen telde ik droomelfjes die van sprookjes in mijn kamer zweefden. ze maakten bochten om mijn oren rondjes om mijn hoofd en toverden met droomwater een glimlach om mijn mond. ze lieten mijn ogen lachen en brachten mij meer dan vreugde. vanmorgen heel vroeg nog knipoogde er zelfs één terug.…

zoals het voorjaar - wazig nog van sluimeren - de knoken van de bomen kleedt of een vlinder - vochtig van ontpoppen- vol verbazing net ontdekte vleugels spreidt gelijk de dromen - levend in ontzielde nacht - verlangens weven in niet weten ooit gedacht zó verwonder ik mij elke dag…