Herinnerd vallen de scherpe feiten uiteen -- in een vage sfeer.…

vele namen heeft de Inuit voor sneeuw vele namen heeft de Toeareg voor de wind vele namen heeft een Fries voor ijs vele namen heeft de visser voor storm en regen maar voor diepe diepe genegenheid bestaat wereldwijd slechts één naam – liefde…

Hoe zou ik kunnen benoemen waar de schoen wringt -- als ik hem niet draag?…

Ze maken ruzie waar ik bij ben, dus dat moet -- ik blijkbaar weten.…

Oplettend zoekend naar een houding, als houding -- opzij blijven staan.…

Ook een heer van stand wenst menswaardig te leven: soms geen heer te zijn.…

Niet zoals het is, maar zoals het gebeurt, is -- mijn leven oké.…

Zwaar varen wolken door het meer van mijn ogen -- Zwanen vliegen op.…

De golven zijn wild, de kust omsluit mij steeds meer -- Dan, kalm, de zeestraat.…

Een passant vraagt: Waar- vandaan? Waarheen? Ik loop mee -- met hem, stilzwijgend.…

Ik hoor jou niet meer, alleen de golven, wind soms -- maar nergens jouw stem.…

De helden rusten in de vervallen herberg -- die de wereld is.…

Onderdanigheid verbergt vaak een stille kracht -- Een ondergronds vuur.…

Desillusie is: het belachelijke zien -- schoonheid negeren.…

Het bos wordt gekapt, erg jammer, ik ga de boom -- op het plein redden.…

Er is geen wijsheid in het oosten, overal -- zijn de mensen dwaas.…

Koninklijk water: een vorst zonder water valt -- uiteen in wat stof.…

Tovenaars hebben geen toverstok nodig, niets -- Woorden zijn genoeg.…

De stad groeit vanzelf, alsof er geen werklui zijn -- maar een tovenaar.…

De hoogste heerser, het zelf, heeft honger, behoeft -- schoonheid en liefde.…