Gij, gij, ondeelbaar Deel! Gij, enkelvoudig Wezen! Gij, schitterende straal der ongeschapen Zon! Gij, kristallijne drop uit de altijd vloeibre bron Gij, onüitspreekbaar Iets, uit 't eeuwig Al gerezen! Ontstoffelijke Ziel, waarín ik klaar kan lezen De waarheid van 't bestaan van hem die nooit begon, Der Oorzaak, zonder welk 't gewrocht niet…

Wijs: Wat is het schoon het Menschdom te beminnen. Wat heb ik daar een schone zoete jongen! 'k Weet haast niet wat ik door blijdschap doe. 'k Heb nooit zo veel, of zo verheugd gezongen; 'k Heb niet geslapen en ben toch niet moe: Een lief mooi jongske in deugd en eer, Is alles wat ik op aarde begeer. Daar ligt het nu met bei zijne…

Ik heb dan achtentwintig jaren Geleefd! geleefd? neen; ver van daar: Die schone tijd is weggevaren: ’k Bewoog mij achtentwintig jaar. o Levensoorzaak! wat is leven? Is ’t laag en ijdel tijdsverspil? Neen; ’t is aan u zich overgeven; ’t Is wandlen naar uw wijze wil. Dan, ach! mijne uren zijn verloren! Die dierbre gift onnut verdaan! Help! God…

Het wreedste lijden blij te lijden zonder schuld; De laster, haat en smaad kloekmoedig te verdragen; In ‘t allerliefste leed nog van geen leed te klagen, Zijn vruchten van Geloof, van Hoop en van Geduld. Maar Liefde, door een straal van ’t godlijk beeld gehuld, Houdt beiden de armen om haar moorders hals geslagen, En tracht, al stervend…

Wel man, wat kan u de stad behagen, dat gij mij durft plagen om mijn keur? ’t Lust mij niet te leven naar de sleur. Al wat de stad kan geven heeft geen smaak of geur. Hoor mij, wilt gij onschuldige vermaken onverhinderd smaken? Kom op ’t land! Leer eenvoudig leven; heb verstand! Natuur wil heil u geven; neem het uit haar hand!…

Nog nooit, nog nooit voelde ik mij dus ontstellen nog nooit mij meer ontstellen! Ach zijt gij 't, zijt gij 't zelf dan mijn vriendin? Wat ik voel, kan ik u niet vertellen, Als alleen dat ik u nog hartlijk min. Maar zou, maar zou ik wel zo zeer ontstellen, Zo gij niet waart mijn waardigste vriendin? Kom laat, kom laat…

de b r o e d e r. 'k Weet niet, wat wij hier toch doen? Foei, het strijdt met ons fatsoen, In een Gasthuis rond te dwalen. Nauwlijks kan ik adem halen! Hemel! welk een nare lucht! Wat voor genoegen, Geeft u dat zwoegen Dat gekerm, geklaag, gezucht? de z u s t e r. Broeder, kent gij 't heil nog niet Dat ons 't mededogen…

Wijs: Sous le nom de l'amitié. Zie, daar komt de Jeugd van 't Jaar, Versierd met frisse bloemen, Versierd met frisse bloemen, Liefde en Blijdschap volgen haar. o Wie zou u niet roemen! Zoudt gij niet welkom zijn! Brengt gij niet, brengt gij niet Zoele lucht en zonneschijn? Lente, zinnebeeld der jeugd, Hoe kunt gij mij behagen…

'k Behoef geen vinger uit te steken, Huishouding werd mij niet geleerd; Waar zou ik dan mijn hoofd mee breken, Wijl Moeder niets van mij begeert? Op 't kostschool leerde ik bezigheden, Geschikt voor lieden van fatsoen; Wat Franse taal, wat Franse zeden, En meerder heb ik niet van doen. Ik kan wat dansen, zo wat zingen, 'k Speel…