Poëzie van Karel van de Woestijne

1878- 1929

Laatst toegevoegde poëzie (nr. 115):

'k Ben eenzaam droef

'k Ben eenzaam-droef, in 't geel-teer avond-dalen...

Door 't open venster hoor 'k de donzen val
van klamme bloemen in kristallen schale...

- En 'k weet niet of ik haar beminnen zal,
in 't stil en licht bewegen harer leden,
en hare goedheid in mijn vreemd bestaan...

'k Ben droef, en 'k hoor haar stille voeten gaan,
en haar zacht neuren, in de tuin, beneden.

-----------------------------------
uit: Het vader-huis (1903)