inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie van Frederik van Eeden

1860-1932

Laatst toegevoegde poëzie (nr. 66):

Mijn handen

Ik zie op mijn oude handen -
hun taak is bijna gedaan -
Brachten ze eer of schande?
Brachten ze zegen aan?
O mijn handen! Mijn handen!
Nu moeten ze spoedig vergaan.

Ze hebben al rimpels en vouwen,
vlekken bruin, die geen water wist.
Ach! Al te groot vertrouwen!
Wat hebben ze vaak zich vergist -
Mijn handen! Mijn handen! Hoe dikwijls
hun schoonst bedoelen gemist.

Nu gaan ze welken en kwijnen,
ze laten zich niet meer gebiên,
uiteen valt de kunstige, fijne
gehoorzame machien -
O mijn handen, mijn handen, gauw zal ik
uw schrift niet langer zien.

Dan worden ze mager en beven,
in verlangen naar eeuwige rust,
dan is 't laatste woord geschreven
het laatste kaarsje geblust.
En mijn handen, mijn handen, voor 't laatst nog
door lieve lippen gekust.

Nog eens doet mijn wil hen buigen
in gehoorzaamheid naar elkaar,
zo zullen ze blijven getuigen,
van mijn gang tot de zalige schaar
O mijn handen! Mijn handen! Verstijfd dan
in durend aanbiddings-gebaar.

-----------------------------------------

uit: Jeugd-verzen (1926)

Schrijver: Frederik van Eeden
Inzender: Redactie, 13 februari 2024


Geplaatst in de categorie: emoties

3.0 met 32 stemmen aantal keer bekeken 4.587

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)