49 resultaten.
Gods aangezicht het is...
poëzie
3.0 met 4 stemmen 711 Gods aangezicht, het is de atmosfeer,
Het zijn de bomen, is der wolken veer,
De akkers en de gronden en de dalen,
De bergen en de schitterende schalen
Der zeeën, waar de zilvervis in school,
Gods aangezicht is in de veldviool,
In struik en plant en in der dieren oog,
Het is Gods beeltenis, die uit de takken vloog,
Wanneer de vogel op…
Hoogste leven is de liefde leven
poëzie
4.0 met 2 stemmen 707 Hoogste leven is de liefde leven,
Liefde is het willig zich begeven,
Naar gemeenschap, om te zijn een deel
Van het eeuwig zingend algeheel.
Liefde is u weten aangedreven,
En u voelen door het ruim geheven
Als een vogel, hij duikt op en neer,
Aan de luchten hangt hij in zijn veer.
Liefde is het onophoudlijk reiken
Naar het onbereikbare…
Wanneer wij zullen naakt zijn als de zee
poëzie
4.0 met 5 stemmen 644 Wanneer wij zullen naakt zijn als de zee,
Het blad, de boom, de ster, de maan, het licht,
En als de nacht zo diep en ruim en echt
En als de atmosfeer oneindig;
Wanneer wij hebben weggestuurd, wat ons
Weerhoudt te zijn zo open als de ruimte,
Wanneer wij, woorden-vollen, zullen zijn
Zoals het woordeloze naakt en echt,
Dan zullen wij de…
Wanneer gij niets verlangt, dan zal zij komen
poëzie
3.0 met 3 stemmen 594 Wanneer gij niets verlangt, dan zal zij komen
Liefde, en met haar verenigen,
Zal zich uw wezen, dat haar heeft ontvangen,
In al de kamers van uw denkend hart;
Zij wordt het groeiend weefsel uwer ziel,
De kleur waarin gij ziet naar het heelal,
Zij zelve wordt het wiegende heelal,
Het vochtige, het zich weggevende,
Het in elkander vloeiende heelal…
Ontembaar is in mij het wreed verlangen
poëzie
5.0 met 3 stemmen 546 Ontembaar is in mij het wreed verlangen
Als van een tijger, aan te grijpen met
Mijn hakende verstand, het Al, en het te klauwen,
Tot het ligt uitgerafeld voor mij heen.
Maar in het wrede ogenblik, wanneer
De greep, machtig zich uitstrekt naar de zee,
De zon, het manenschild, de ronde luchten
Waarop het wijnrood uit de vaten werd gemorst…
WANDELING
poëzie
3.0 met 5 stemmen 544 Een fijne geur ontstijgt de verse gronden;
De luchten worden willig voor geluid;
Er breken kleine blauwe kreetjes uit,
Geritsel als uit duizenderlei monden.
Een malse vleug van lente wordt gezonden;
Zijn adem is bewaaierd van het kruid
Dat uit de omgeworpen voren spruit,
Onmetelijk, en dampend in de ronde.
In eenzaamheid langs hakkelige…
Bloemen, sterren, grassen en de zon
poëzie
4.0 met 3 stemmen 528 Bloemen, sterren, grassen en de zon
Nemen voortaan het bedoelen over
Van de kleine mensen op de aarde.
Want de werelden die in hen zijn
Moeten wachten op het mensenwoord
Dat hun zeggen zal waarom zij werden
Bloemen, sterren, grassen, en de zon.…
Zoals gij, zijn wij blinden en onwetend
poëzie
4.0 met 2 stemmen 507 Zoals gij, zijn wij blinden en onwetend,
Al zien wij in uw duizendvoud' gelaat,
O Liefde, die te vroeg komt, of te laat,
En gaat van waar gij kwaamt, uzelf niet wetend.
Gedachteloos, strooit gij een heerlijk zaad
De winden over, eigen gaav' niet wetend,
En tijd, en plaats, en doel, en wil, vergetend,
Gaat gij een weg, en weet van goed…
De wilde herfst komt langs de velden vegen
poëzie
4.7 met 3 stemmen 491 De wilde herfst komt langs de velden vegen,
De nachten worden jagende, de maan
Heeft haar blauw zilvren wapenrusting aan
En giet een stalen schijnsel langs de wegen.
De mensen worden kleiner; ingekeerd
Tot zich, huivren de smal geworden bomen ;
Hun dunne hoofden, naar het licht gekeerd,
Voelen lichaamssappen worden lome.
Er is een…
Eens zal ik redevol zijn
poëzie
4.5 met 2 stemmen 471 Eens zal ik redevol zijn en als gras
Eenvoudig en zo zuiver als het licht,
Wanneer ik wonen zal, in eerbied op
De wijde aarde voor mijn kleine broeder.
Spreek niet van Liefde - Liefde is te veel,
Spreek niet dit tedere oneindig woord,
Dat mij maakt bevende en stamelend,
Spreek slechts van Eerbied - spreek van hem,
Daarvan - wanneer…
Natuur ik luister naar uw wil
poëzie
4.5 met 2 stemmen 469 Natuur ik luister naar uw wil, ik ben
Uw zoon, gij hebt mij samengesteld, gij naamt
Planten en dieren, ijzer, giftig kruid
Het zout der zee, en van der bomen hars
Van Orion de lichtweg en het beeld,
En van de zon het goud en goot het uit
En mong het kostelijk, en maakte bloed
En huid en spieren tot dit opgaand lijf
Waarin de wind jaagt van uw…
Ik wilde reiken naar een tijd
poëzie
5.0 met 3 stemmen 413 Ik wilde reiken naar een tijd, dat mild,
De mensheid neerzag op haar diep verleden,
En aanving te begrijpen, wat in stilt’
De bomen zeggen in hun eeuwigheden.
En wat de zee zegt, en de zon, de wind,
En de figuren aan de lucht geschreven.
En wat de tekens zeggen, die hij vindt
Binnen de wanden van de rots gedreven.
En wat er op de steen te…
AVOND IS HET
poëzie
4.0 met 2 stemmen 393 Avond is het, en ik denk aan allen,
Die verwijderd van mij, en onzichtber
Voor mijn ogen, nu diezelfde avond
D'onbewogene, de stille, inzien.
Langs de bevende, de zacht ontroerde
Luchtspiralen, lopen fijne ritme-
Draden, waarop de gestalten dansen,
Ener teder dromende muziek.
Slechts voor deze die fijn luisteren,
Vloeit de kleurengolving…
SPIJTIG MEILIED
poëzie
4.0 met 2 stemmen 343 Wij hielden d'adem in en zagen uit,
O heilig Russisch volk, zoudt gij komen?
Was dit des Moejik's donkernaderstromen,
Zijn als uit orgel stralende geluid?
Wij dachten, tijd is rijp, het wordt voldongen,
Het Oosten blinkt, een nieuwe mensheid komt,
De wilde Marseillaise wordt gezongen,
Revolutie over de aarde tromt.
Ach, alom niet, gij…
Liever dan mens te zijn, werd ik een wolk
poëzie
4.5 met 2 stemmen 325 Liever dan mens te zijn, werd ik een wolk,
Te drijven tussen woeste vlammenzeeën;
Zij groeien aan het ochtendfirmament.
Liever dan wolk te zijn, werd ik een boom,
Hij staat hoog op in het heet licht te kijken,
Iedere gedachte is een blad.
Liever dan boom te zijn, werd ik een zee,
De zee wordt door oud gouden licht begoten,
Duizenden…
Blijf vrolijk, of het sneeuwt of regent
poëzie
4.0 met 2 stemmen 306 Blijf vrolijk, of het sneeuwt of regent, weest
Geneigd, u aan de blijdschap weg te geven,
De blijdschap is een kruid dat u geneest,
Wanneer gij vol en zat zijt van dit leven.
Ge moest zijn beker drinken tot de grond,
Maar ’t was niet louter wijn, dat gij mocht drinken.
Steek dan de vinger diep in uwe mond,
En werp uw inhoud weg met hoge krinken…
Wanneer het zomer werd
poëzie
4.0 met 1 stemmen 302 Wanneer het zomer werd sloeg aan mij uit
Het rode harst van dennen in de zonne,
Ik wasemde de dampen uit van kruid,
Waarvan de lente vezels had gesponnen.
Gestadig werd mijn hoofd verheugd met licht,
Ik ruiste zoals windbestoven blaren,
Ik stond gelijk een windzuil opgericht,
Gereed langs hemel, zee en aard te varen.
Ik heb gegeten van de…
Er is een stem gekomen...
poëzie
4.0 met 1 stemmen 295 Er is een stem gekomen uit de stemmen
Veler vogels, zingend in de morgen,
Uit de klankroepers van de hoge dag,
Uit de kleurzaaiers op de witte ruimte,
Uit de verheugden is een lied ontstaan,
En kleine mensen op de aarde horen,
En kleine stappers op de bergen zien,
Zij zien het zwevende alom ontstijgen,
Zij worden zelve zwevenden, die…
Als gij met uw zingend hart...
poëzie
4.5 met 2 stemmen 294 Als gij met uw zingend hart, ziet naar
De mensen, naar de Zonnen, naar de Aarde,
Naar verschijnselen in het heelal,
Kunt gij alle werelden en mensen
Met uw zingend hart veranderen,
En de zonne maken tot de Aarde,
En de mensheid maken tot een Zon.…