49 resultaten.
VAN DE NATUUR
poëzie
5.0 met 1 stemmen 974 De donkere verroeste blaren maken
Aarde in november weder vruchtbaar.
Alom gespreid liggen de plassen bloed,
De ritselende bloedstroom ruist,
Wanneer de wind de gele bodem veegt.
De bomen worden zienlijk kaal, alleen
De kruinen van de sparren staan nog vol
Van waaiers; fijn gestoken vorkjes aan
Een tak, pluimieren zij omlaag, of kruiven…
Ontembaar is in mij het wreed verlangen
poëzie
5.0 met 3 stemmen 546 Ontembaar is in mij het wreed verlangen
Als van een tijger, aan te grijpen met
Mijn hakende verstand, het Al, en het te klauwen,
Tot het ligt uitgerafeld voor mij heen.
Maar in het wrede ogenblik, wanneer
De greep, machtig zich uitstrekt naar de zee,
De zon, het manenschild, de ronde luchten
Waarop het wijnrood uit de vaten werd gemorst…
Ik wilde reiken naar een tijd
poëzie
5.0 met 3 stemmen 413 Ik wilde reiken naar een tijd, dat mild,
De mensheid neerzag op haar diep verleden,
En aanving te begrijpen, wat in stilt’
De bomen zeggen in hun eeuwigheden.
En wat de zee zegt, en de zon, de wind,
En de figuren aan de lucht geschreven.
En wat de tekens zeggen, die hij vindt
Binnen de wanden van de rots gedreven.
En wat er op de steen te…
De wilde herfst komt langs de velden vegen
poëzie
4.0 met 3 stemmen 491 De wilde herfst komt langs de velden vegen,
De nachten worden jagende, de maan
Heeft haar blauw zilvren wapenrusting aan
En giet een stalen schijnsel langs de wegen.
De mensen worden kleiner; ingekeerd
Tot zich, huivren de smal geworden bomen ;
Hun dunne hoofden, naar het licht gekeerd,
Voelen lichaamssappen worden lome.
Er is een…
Eens zal ik redevol zijn
poëzie
4.0 met 2 stemmen 471 Eens zal ik redevol zijn en als gras
Eenvoudig en zo zuiver als het licht,
Wanneer ik wonen zal, in eerbied op
De wijde aarde voor mijn kleine broeder.
Spreek niet van Liefde - Liefde is te veel,
Spreek niet dit tedere oneindig woord,
Dat mij maakt bevende en stamelend,
Spreek slechts van Eerbied - spreek van hem,
Daarvan - wanneer…
Als gij met uw zingend hart...
poëzie
4.0 met 2 stemmen 294 Als gij met uw zingend hart, ziet naar
De mensen, naar de Zonnen, naar de Aarde,
Naar verschijnselen in het heelal,
Kunt gij alle werelden en mensen
Met uw zingend hart veranderen,
En de zonne maken tot de Aarde,
En de mensheid maken tot een Zon.…
Liever dan mens te zijn, werd ik een wolk
poëzie
4.0 met 2 stemmen 325 Liever dan mens te zijn, werd ik een wolk,
Te drijven tussen woeste vlammenzeeën;
Zij groeien aan het ochtendfirmament.
Liever dan wolk te zijn, werd ik een boom,
Hij staat hoog op in het heet licht te kijken,
Iedere gedachte is een blad.
Liever dan boom te zijn, werd ik een zee,
De zee wordt door oud gouden licht begoten,
Duizenden…
Natuur ik luister naar uw wil
poëzie
4.0 met 2 stemmen 469 Natuur ik luister naar uw wil, ik ben
Uw zoon, gij hebt mij samengesteld, gij naamt
Planten en dieren, ijzer, giftig kruid
Het zout der zee, en van der bomen hars
Van Orion de lichtweg en het beeld,
En van de zon het goud en goot het uit
En mong het kostelijk, en maakte bloed
En huid en spieren tot dit opgaand lijf
Waarin de wind jaagt van uw…
De dood, dat is, niet meer de zon zien
poëzie
4.0 met 5 stemmen 762 De dood, dat is, niet meer de zon zien, is
Niet meer de sterren zien, aan hoge nachten,
De dood, dat is het niet meer mogen wachten,
De ochtendschemering, de duisternis.
De dood, dat is, het niet meer mogen zijn,
De dood, dat is, het niet meer mogen denken,
De dood, dat is, niet meer bewust U schenken
Weg, te worden tot een ander zijn.
De…
Liever dan een mens te zijn...
poëzie
4.0 met 9 stemmen 2.041 Liever dan een mens te zijn, werd ik een wolk,
Te drijven tussen woeste vlammenzeeën;
Zij groeien aan het ochtendfirmament.
Liever dan wolk te zijn, werd ik een boom,
Hij staat hoog op in het heet licht te kijken,
Iedere gedachte is een blad.
Liever dan boom te zijn, werd ik een zee,
De zee wordt door oud gouden licht begoten,
Duizende gestalten…
Slachtveld
poëzie
4.0 met 12 stemmen 4.094 De heengelegde lijken der soldaten
Zijn aangeraakt door de goudpaarse nacht,
Er kruipen lijnen over de gelaten,
Waarop de Dood zijn teken heeft gebracht.
Sommigen hunner liggen als bedronken,
Het was ruim véél, de wijn uit déze kan,
Hun arme lijven werden volgeschonken,
Zij dronken zich de eeuwigheid daaran.
Eén hunner ligt verdwaasd omhoog…
DE VERWORPENEN
poëzie
4.0 met 4 stemmen 928 De verworpenen, die denkend worden,
Zullen ingaan tot een nieuwe dag,
In wier oude hoofd de ogen dorden,
Deze worden blinkend van gezag.
In wier leven armoe heeft gesproken,
Gore stem van tellend kopergeld,
Deze zullen horen, de ontloken
Gouden klokken van het voorjaarsveld.
Zij, die voor de meester bogen neder,
Handen opwaarts…
De avond valt, het wijde land wordt donker
poëzie
4.0 met 11 stemmen 2.654 De avond valt, het wijde land wordt donker,
Maar in mijn doffe hersens brandt een licht,
Was het der zonne scheidende geflonker,
Die als een schat in mij gezonken ligt?
Ik zie mijn beeld zich aan mij openbaren,
Ik zie mij bukken als een dampend beest,
Ik zie mij spitten tussen wonderbare
Kleurspelingen van een wegstervend feest.
Mijn handen…
Voor het Vaderland
poëzie
4.0 met 10 stemmen 2.070 Wij zijn gedaald, het licht af, naar beneden,
Onder de gronden; tot het klein geboeft' -
Dat, om te leven, vijanden behoeft;
Van hen te leren - zijn wij afgegleden.
Wij hebben onze broeders tot vijanden
En onze moeder tot slavin gemaakt;
Het kostbaar zoete leven aan te randen,
Gedijde onze ziel en heeft gesmaakt.
Wij hebben huis en hof…
Een dromend kind dat met de sterren speelt
poëzie
4.0 met 2 stemmen 812 Een dromend kind dat met de sterren speelt,
En lacht en reikt en tast met beide handen
Naar ’t blauwe niet te vatten stromend beeld,
Verschenen aan de weke hemellanden;
Een stille dwaas die in zijn waan verbeeldt,
Dat hij kan groeien naar de hoge wanden
Van ’t eeuwig ruim en daar zal kunnen randen
De wolken aan, waarmee de zonne speelt.…
KOM SOCIALISME
poëzie
4.0 met 3 stemmen 1.315 Kom, Socialisme, draag het witte licht,
Dat in de harten brandt der lichtvertederden,
Boven de hoofden van de diepvernederden,
Dat zij het zien en worden opgericht.
Kom, Socialisme, steek opvlammend aan
De lampen in de hoofden der arbeiders,
En in de harten van de kleine lijders,
Die als vergetelheden ondergaan.
Kom, Socialisme, stoot de…
Wanneer wij zullen naakt zijn als de zee
poëzie
4.0 met 5 stemmen 643 Wanneer wij zullen naakt zijn als de zee,
Het blad, de boom, de ster, de maan, het licht,
En als de nacht zo diep en ruim en echt
En als de atmosfeer oneindig;
Wanneer wij hebben weggestuurd, wat ons
Weerhoudt te zijn zo open als de ruimte,
Wanneer wij, woorden-vollen, zullen zijn
Zoals het woordeloze naakt en echt,
Dan zullen wij de…
Hoogste leven is de liefde leven
poëzie
4.0 met 2 stemmen 707 Hoogste leven is de liefde leven,
Liefde is het willig zich begeven,
Naar gemeenschap, om te zijn een deel
Van het eeuwig zingend algeheel.
Liefde is u weten aangedreven,
En u voelen door het ruim geheven
Als een vogel, hij duikt op en neer,
Aan de luchten hangt hij in zijn veer.
Liefde is het onophoudlijk reiken
Naar het onbereikbare…
Zoals gij, zijn wij blinden en onwetend
poëzie
4.0 met 2 stemmen 507 Zoals gij, zijn wij blinden en onwetend,
Al zien wij in uw duizendvoud' gelaat,
O Liefde, die te vroeg komt, of te laat,
En gaat van waar gij kwaamt, uzelf niet wetend.
Gedachteloos, strooit gij een heerlijk zaad
De winden over, eigen gaav' niet wetend,
En tijd, en plaats, en doel, en wil, vergetend,
Gaat gij een weg, en weet van goed…
AVOND IS HET
poëzie
4.0 met 2 stemmen 393 Avond is het, en ik denk aan allen,
Die verwijderd van mij, en onzichtber
Voor mijn ogen, nu diezelfde avond
D'onbewogene, de stille, inzien.
Langs de bevende, de zacht ontroerde
Luchtspiralen, lopen fijne ritme-
Draden, waarop de gestalten dansen,
Ener teder dromende muziek.
Slechts voor deze die fijn luisteren,
Vloeit de kleurengolving…
SPIJTIG MEILIED
poëzie
4.0 met 2 stemmen 343 Wij hielden d'adem in en zagen uit,
O heilig Russisch volk, zoudt gij komen?
Was dit des Moejik's donkernaderstromen,
Zijn als uit orgel stralende geluid?
Wij dachten, tijd is rijp, het wordt voldongen,
Het Oosten blinkt, een nieuwe mensheid komt,
De wilde Marseillaise wordt gezongen,
Revolutie over de aarde tromt.
Ach, alom niet, gij…
Wanneer het zomer werd
poëzie
4.0 met 1 stemmen 302 Wanneer het zomer werd sloeg aan mij uit
Het rode harst van dennen in de zonne,
Ik wasemde de dampen uit van kruid,
Waarvan de lente vezels had gesponnen.
Gestadig werd mijn hoofd verheugd met licht,
Ik ruiste zoals windbestoven blaren,
Ik stond gelijk een windzuil opgericht,
Gereed langs hemel, zee en aard te varen.
Ik heb gegeten van de…
Bloemen, sterren, grassen en de zon
poëzie
4.0 met 3 stemmen 528 Bloemen, sterren, grassen en de zon
Nemen voortaan het bedoelen over
Van de kleine mensen op de aarde.
Want de werelden die in hen zijn
Moeten wachten op het mensenwoord
Dat hun zeggen zal waarom zij werden
Bloemen, sterren, grassen, en de zon.…
Er is een stem gekomen...
poëzie
4.0 met 1 stemmen 295 Er is een stem gekomen uit de stemmen
Veler vogels, zingend in de morgen,
Uit de klankroepers van de hoge dag,
Uit de kleurzaaiers op de witte ruimte,
Uit de verheugden is een lied ontstaan,
En kleine mensen op de aarde horen,
En kleine stappers op de bergen zien,
Zij zien het zwevende alom ontstijgen,
Zij worden zelve zwevenden, die…
Blijf vrolijk, of het sneeuwt of regent
poëzie
4.0 met 2 stemmen 306 Blijf vrolijk, of het sneeuwt of regent, weest
Geneigd, u aan de blijdschap weg te geven,
De blijdschap is een kruid dat u geneest,
Wanneer gij vol en zat zijt van dit leven.
Ge moest zijn beker drinken tot de grond,
Maar ’t was niet louter wijn, dat gij mocht drinken.
Steek dan de vinger diep in uwe mond,
En werp uw inhoud weg met hoge krinken…
MATTEN VLECHTEN
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.077 Het kleine vrouwtje, rond gebukt,
Het mannetje, in stoel gedrukt -
Ze grijzen in het kotje;
Hij rukt de biezen uit de schoof
En reikt ze vrouwtje, staand' op stoof,-
Zij reikt naar het schavotje.-
Schavotje is een hoog toestel,
Daar schuift men biezen aan, op tel.-
De biezen groeien aan de kreek,
In 't binnenland, de heidestreek,
Nabij…
TOEN BLIES UW ADEM,
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.058 Toen blies uw adem, en de zee sloeg stijf,
En open stond de donkre muil der aarde
En slikte het alom gepantserd lijf,
Des jagers die uw adem achtervaarde.
O Heer wie blonk als gij in strijdbaarheid,
O Heer wie ging als gij door de aonen
Gij zwevende, die voor ons heeft bereid
De uittocht door het land der Faraonen.
De volkeren hoorden '…
Diepe verachting...
poëzie
3.0 met 11 stemmen 3.852 Diepe verachting is in ons gekomen
Voor de bloedbruiloft in wereldzaal, -
En de vernedering: dat niet voorkomen
Werd dit aanzitten ten dodenmaal; -
Diepe verachting en de bitternisse
Dat wij de beker dronken van het bloed
En toch de hand niet vloekten, de gewisse,
Die beker doopte in de rode vloed.
Afkeer van ons, die met ons denken reikten…
Dit zal het einde zijn
poëzie
3.0 met 16 stemmen 2.040 Dit zal het einde zijn: een witte doek
Wordt over mijn lichaam uitgevouwen,
Ik lig languit, de handen saamgevouwen,
Ik ben zeer ver, ergens op vreemd bezoek.
Ik moet daar lezen een oneindig boek
Vol marmeren tekens grillig uitgehouwen,
Bij iedre bladzij gaat mijn zien verflauwen;
Het wordt al donkerder in gindse hoek;
Ik zou wel willen,…
ER IS DE STANK VAN GELD
poëzie
3.0 met 15 stemmen 2.109 Er is de stank van geld, de geur van gas,
De laagheid van het woord, de veinzerij,
En de oude penningen van het verraad.
Er is het altijd dragen van een last,
Er is een mompeling van de verkochte,
Er is het clownschap van de kunstenaar.
Er is – Niets Is – Er is alleen het woord,
Het machteloze, het verkondigde
Van kameraadschap op de rijke…