Alle inzendingen van Adeleyd

De witte schermen van de vlier, in geur en kleur naar 't licht geheven vertellen mij 't geheim van 't leven: 't is enkel nu, 't is enkel hier! Maar dwars doorheen die kleine bloemen in duizendvoud ontloken, klinkt een roep, een zucht, een stem die zingt en zoveel dat ik niet kan noemen. Er trilt een snaar die 'k lang al stil en niet bespeeld…

De zon, de schaduw, heel dit stil aanwezige, het zoeken, de frustraties en de pijn, de vreugde en de zorgen alle dagen, hoe kan dit alles heel het leven zijn? Waarom blijft reiken naar en altijd wachten op iets beters? Wanneer is volheid van geluk voor lang? Ik weet het niet. Ik wil soms niet meer al die vragen... maar simpelweg er zomaar…

De leerling die al lang de naam mag dragen van ongelovige wordt tot vandaag gevierd. Zijn twijfel heeft zijn leven toch niet echt ontsierd maar helpt ook ons bij onze eigen vragen. De Heer prijst echter zalig iedereen die toch gelooft, zelfs door de twijfel heen.…

Soms loopt alles zo anders dan gehoopt en gepland; geluk komt ongevraagd je dag dan binnen. Laat ons zonder voorbehoud elkander maar beminnen want alles vergaat, alleen de liefde blijft.…

Ik weet de woorden niet, maar sprankels licht vielen die dag heel diep in onze zielen. Het was alsof we plots weer wilden knielen toen ons ontsloten werd een vergezicht. Het lijden had de luiken van ons hart zó dicht gedaan dat er geen hoop meer woonde en niets had nog geteld, niets wat nog loonde toen Hij gebroken werd en ons in smart en…

Pasen, Pasen, groen en leven, bloesems met de lucht verweven die heel helder is en blauw, zingend onder morgendauw die de oude aarde drenkt en aan alles adem schenkt. Pasen, Pasen, licht en vreugde die ons trage hart verheugde dat weer hopen kan en lacht, op een nieuwe morgen wacht. Onze God bleef Jezus trouw, die slechts liefde geven…

Danken is heel helder weten dat ons alles werd gegeven: leven, vreugde, zorg en moed. Danken is heel helder weten dat de vele lieve mensen ons van vreugde zingen doet. Danken is heel helder weten: dat we voor elkander zijn hulp en tochtgenoot in 't leven. Danken is heel helder weten niemand kan alleen bestaan, want we zijn elkaar gegeven…

Priester zijn is brandglas worden voor hoge Minne, en mensen leiden naar het licht vanbinnen. Priester zijn is woorden geven, een lied vertalen, en speuren naar de zin van veel verhalen. Priester zijn is herder blijven in donk’re dagen, maar wetend dat de Heer ook jou zal dragen.…

Vandaag is 't feest want Jezus komt de hoofdstad binnen, wel op een ezel, niet als koning op een paard. Zou dan het volk op dit gebeuren zich bezinnen en weet het nu wat Jezus voor hen heeft bewaard? Er wordt gejuicht, met palmen ook de eer gebracht aan Hem die dienaar is, Hij wordt geprezen maar niet voor lang, want morgen wordt met kracht…

Er is geen droefenis voor wie met kinderogen nu kan kijken. De witte bloesems doen je juichen om al dat nieuwe leven. De hoop vervuld en dankbaarheid voor zoveel moois al is ’t maar even.…

Laat mijn hart uitbundig danken nu de lente spoedig komt; door het wit van bloeiend leven is mijn loflied niet verstomd; wil het loven, juichen, springen vol van vreugde zijn opnieuw. Alles zal ooit echt gaan leven ook al duurt het wachten lang. Laat mijn hart uitbundig danken samen met de vogelzang.…

Je houdt de bloesems niet tegen, niet de verjaardag van een vriend, niet de dood van een dierbare, je houdt de tranen niet tegen. Je houdt de bloesems niet tegen, niet het vallen van de avond, niet de dag die morgen weer komt, je houdt de lente niet tegen. Je houdt de bloesems niet tegen, niet het baren van nieuw leven, je houdt het leven…

't is vastentijd en lente wil wel komen maar ook de zon is nu nog niet echt klaar. De botten aan de bomen zijn al daar maar bloesems nog maar enkel in mijn dromen. Toch hoor ik al wat vogels in de morgen die zeggen mij: relativeer je zorgen.…

Laat mij zoeken, blijven zoeken naar wat ik niet vinden kan. Niet in heel geleerde boeken, niet in verzen zonder tal, enkel in de liefde vinden, kracht in heel dit koud heelal. ‘k Zie alweer de botten komen aan de takken van de bomen.…

Veel regen vandaag en triestige gezichten. Waar blijft de zon die kan verlichten wat donker is in ons gemoed en ons weer blij kan maken. Toch lokt van verre al de lente die geen mens kan tegenhouden. Soms kan een beetje dankbaarheid ons hart doen leven en ons troost ook geven. Er is toch veel waarom we danken kunnen: dat we ogen hebben en…

Weet je waar de wolken wonen die hier rond de aarde gaan? Weet je hoe de bomen groeien, waar de mooiste bloemen bloeien, kan je dieren zelfs verstaan? Ken je van het licht de oorsprong en hoe nacht je dromen schenkt? Ken je uit het ver verleden wat de mensen elders deden, weet je wat de toekomst brengt? Alle kan je toch nooit weten, ook…

Kijk hoe bomen met hun wortels stevig in de grond daar staan maar ze kunnen nooit en nergens naar hun vrienden zoeken gaan. Jij en ik en lieve mensen kunnen elkaars hart doen slaan zo zijn wij ge- lijk en anders dan de bomen langs de baan.…

Vanmorgen zag ik een kleine vogel op een groot dag. Hij huppelde even rond en keek. Wat zou er door die kleine hersens gaan? Die kleine vogel op het grote dak, terwijl nog vele mensen sliepen en het nog stil was. Wat zag hij? Voelde hij? Wat ging er in hem om? Plots vloog die kleine vogel weg van op dat grote dak. Waar vloog hij naartoe…

We weten niet wat ‘t nieuwe jaar zal brengen maar voelen ons geborgen in uw licht; leer ons vertrouwen en wat humor mengen dan straalt een glimlach soms op ons gezicht. Er komen zeker toch wel zware dagen; Gij zult ons liefdevol terzijde staan en komt geen antwoord op zovele vragen toch willen wij weer hoopvol verder gaan. Wij dragen deze…

De Heer zij jou tot zegen, tot licht en stille bron; Hij vult je hart met vrede, Hij die het al begon. Hij zij je tot genade; tot warmte en tot kracht, opdat de vreugde groeie die Hij aan allen bracht; opdat je steeds mag weten: zijn Naam is tederheid, Hij zal je nooit vergeten, Hij draagt je voor altijd.…

De laatste blaadjes vallen van de boom aan de overkant van dit huis. Straks wordt het weer lente na het feestgedruis. Vandaag sterven weer mensen in Gaza en elders en worden kinderen geboren. We zoeken en vinden maar moeten loslaten om vast te kunnen houden, want je kan geen water bewaren in een vuist. We komen en gaan, al worden…

Vergankelijkheid spelt weer de herfst en langzaam leer ik lezen, van zomerlicht genezen: de uren zijn geteld. De zon viert nog, maar heel bedaard verguldt ze de eikenbladeren. Behoedzaam voel ik naderen wat node wordt gemeld: dat vuur gedoofd wordt, niets gehoord meer waar de zangen klonken. Oktoberlucht verzonken nu naar de winter snelt…

We weten niet, we kennen niet wie de ander echt wel is. Zoals de herfst nu bladeren doet dwarrelen en hen doet vergaan om humus te worden voor weer een nieuw bestaan, zo weten we allen wat eenzaamheid is en trachten we weg te lopen van vragen die te groot zijn voor een antwoord. We weten niet, we kennen niet en zien de dagen korten, maar…

Ik ken je niet, al ken ik je al jaren, want wie je echt bent blijft steeds een geheim; de wetenschap kan wel al veel verklaren maar echt begrijpen, daarvoor is te klein wat ons verstand begrijpt, we zijn zelfs voor onszelf en al wie dierbaar is nooit echt te vatten. Er rest slechts eerbied en een dankbaar hart om jou te groeten, om te leven…

De hitte weegt, de vogels vallen stil maar onze ziel blijft zingen tot de dageraad opnieuw weer wat verfrissing brengt. De hitte weegt en mensen sterven omdat hun tijd gekomen is om weg te gaan. Hun ziel zingt al van een nieuwer leven. De hitte weegt en schildert wolken die even wat verkoeling brengen doorheen de drukte van de tijd. Adem…

Hoe toch gevoelens ons misleiden want plots ben je heel blij om niets. Een andere keer is alles zwart en weet je niet wanneer de zon weer schijnt. Je ziet de mensen om je heen: de zwaar-beproefden in hun nood; de mensen die dansend leven en juichen in het morgenrood. De velen die er plots ook niet meer zijn; de pasgeborenen die veel blijdschap…

Een mosterdzaad Het kleinste aller zaden, zo zegt ons toch de Heer kan groeien tot een grote boom die schaduw geeft en woonst; zo is soms ook ons klein geloof, het is haast niet te zien maar met geduld en veel heel veel moed kan ooit het wonder komen: de zon schijnt door de bomen! Een kind begrijpt dit alles wel, maar ik en wij, die zo…

Hoe kan een ziel zo vol verlangen zijn, gevuld met wierook en de geur van bloesems; hoe kan het denken plots verstillen na dromen van de zomerzon en wolken. We weten weinig, eigenlijk soms niets van wat in kinderlijk begrijpen wordt verstaan. Hoe kan de stilte spreken zonder klanken of die sinds lang al zijn vergaan? Soms zwijgen we maar…

Door alle kieren breekt het licht dat niet te stelpen is, het beitelt beelden van verlangen, rust niet maar werpt beloften voor zich uit dat eens de dood voorgoed zal overwonnen zijn. Het groen dat nu nog teer en jong zich kleurt wordt sterker, water stroomt vanuit de tempel en zal allen laven. Geen dorst, geen rouw of zelfs geschrei zal…

Soms weet ik echt niet wat ik zeggen moet en dat kan door de woorden heen gaan klinken. Ze komen dan van ver, vanuit verzinken in poel van droefenis en tegenspoed. Maar plots schijnt dan de zon over de daken en doet die droefenis ineens weer staken.…