Alle inzendingen van Adeleyd

Zo graag zou ik vandaag een lentedicht vol blije vogels voor je willen schrijven maar ach, ik kan toch niet zo lang hier blijven want er is ook op zondag nog een plicht. Maar weet: de zon zal morgen ook wel stralen en schrijf ik dan wel mooie droomverhalen.…

Een mooie dag vandaag, al is het nu nog koud. Veel stilte na de drukke dagen van jaarmarkt en kermis, van vertier en vermaak. Wat zoeken wij wanneer we durven stilvallen, wanneer de vragen er weer zijn, het uitzicht op wat komen gaat, de droeve of de blije herinneringen? Het gaat voorbij, zoals alles voorbijgaat, alleen de liefde blijft,…

Weer zijn ze daar, de lentebloeiers, in wit en geel en paars; de madeliefjes groeten hen en zijn ook weer erbij. Wat maken al die krokusjes mijn hart en ziel weer blij want na die lange, droeve tijd van weinig licht en zon is't nu alsof de lente mij weer troosten wil en nieuwe ogen schenkt om echt te zien - of droom ik dat misschien?…

‘Gedenk, mens, dat gij stof zijt en tot stof zult wederkeren.’ Dat zegt de priester ons bij 't assenkruisje Toch zijn we ook het beeld van God en wil Hij ons reserveloos beminnen. Vandaag kunnen we opnieuw beginnen, de juiste weg weer volgen naar het licht, ons bekeren en elkaar tot vrede zijn. Als pelgrims van de hoop geloven dat een…

Een mooie morgen met wat zon en wolken, en vogels die al even zingen zonder schroom; ze vliegen in en uit de nu nog kale bomen maar zijn voor mij toch al de vreugdetolken van lente die eraan komt, durf te wachten en oefen je geduld nu dag na dag want straks komen weer bloesems aan de bomen en zullen die ook wel wat pijn verzachten.…

De laatste lichten van de kersttijd zijn gedoofd; de dagen lengen.…

Een sneeuwklokje zingt de lente al tegemoet; dat maakt mijn hart blij…

Straks bloeien weer de tulpen, straks schijnt zelfs weer de zon en groet ik wie me kwetste, vergeet ik hoe 't begon. De dag is weer voorbij nu en mildheid blijft een taak; dat avondvrede groeie terwijl 'k nog even waak, want leven is steeds anders en straks zijn sterren daar. Een glimlach doet me zingen om 't liefdevol gebaar.…

Toch wil ik hoop bewaren al voel ik me alleen; 't Is of ze nu voorgoed verdween en nergens plaats meer heeft in mijn bestaan. Haar lichaam rust nu op het kerkhof maar waar is ze nu echt dan heen? Ik voel verdriet en rouw en pijn en spijt om waar ik haar ooit griefde. Wat blijft is enkel nog de liefde. 't Is winter nu en heel veel grijsheid…

Een ster, een licht, een lied, wat vrede, wat vrolijkheid voor hier en heden; verbondenheid en vreugd, Gods zegen, veel zon maar ook op tijd wat regen; die kleine ster, dat licht vanbinnen, doet ons in HOOP dit jaar beginnen.…

Gedenkend hen die gingen, die ooit een naam ontvingen en nu in ’t Licht bestaan, zijn wij nog hier gebleven, betreurend dat hun leven met ons nu is gedaan. We weten hen geborgen; zoals een nieuwe morgen weer vreugde brengt in huis, God, schrijf Gij alle namen in liefde weer tezamen en wees voorgoed hun thuis.…

Bij 't ouder worden komt de weemoed om zoveel wat toch ook niet werd gedaan; al heel wat lieve mensen zijn gegaan en ‘k weet soms zelf niet hoe het verder moet. Voor dankbaarheid is zeker nu de tijd gekomen, er is zoveel gegeven, elke dag steeds weer; de zon, de wolken en de hoge bomen, en dromen en de vriendschap meer en meer. De vrede…

De herfst is veel te vroeg begonnen; ik heb de heide niet in bloei gezien, het lachen van de madelieven niet genoten, het onkruid niet zo hoog zien groeien als altijd… Maar velen gingen die ik goed gekend heb; de ene jong, de andere oud, maar niet het gloeien van het goud van tere liefde dat de wortels voedt en drenkt. Niets van dit alles…

Straks komt de herfst weer aan, 't seizoen dat mij met mooie kleuren lessen leert van los te laten, vrij te zijn en toch te dromen van wat komen zal. De wind schrijft zonder woorden dat er straks nieuw leven komt maar dat ook nu nog eerst heel veel moet vallen. En ieder mens is eenzaam op zijn eigen wijze al is er vriendschap en verbondenheid…

De eerste gele blaadjes vallen al, ze maken me droevig, ja weemoedig. Het omgekeerde van de lente met bloesems die de bomen sieren. Zo gaat het ook met mooie dingen in dit leven, we moeten loslaten wanneer de tijd daarvoor gekomen is. Niets blijft voorgoed en mensen worden ouder, trager, vergeten ook wat hen ooit boeide en doet leven. Het…

Wat raakt ons, trekt ons, drijft ons voort en leidt ooit tot doorwaakte nachten? Wat kan er dan het zoeken soms verzachten en maakt opnieuw het kind in ons weer wakker? Hoe kan zachtmoedigheid ons diepste zelf bereiken en doet toch verder gaan in hoop en zonder vrees? De praatjes dwalen in de kalme straten maar sterven uit en gaat alles gaat…

Verjaren is het heldere weten dat alles ons gegeven is. Het morgenlicht, de daagse dingen, de bloemen en de lieve groet; de zon, de wolken en de vogels, de avondlucht en 't blije lied; de vriendschap en Gods trouwe liefde, vergeving steeds en nieuwe kansen. Verjaren is het warme weten dat alles ons gegeven is.…

Danken is het blije weten dat alles ons gegeven is - Het licht, de liefde mooie dingen, het leven een geheimenis.…

Nog steeds zijn er de klaprozen: teder en vroom en erg vergankelijk. Het zijn mijn zomerbloemen omdat ze veel vertellen door hun bloeien. De wind blaast hen omver maar toch zullen ze niet breken. Er is al gezorgd voor een vervolg in het doorschijnend kleed gehuld Papavers: rood geplooide dromen in een zomerveld vol zon. Al zullen ze verwelken…

Gedachten drijven als de regenwolken en brengen alles even voor de geest: het twijfelen, het zoeken naar de zin, maar ook de kronkelingen van het denken. De vreugden en de zorgen, zelfs het licht dat diep verborgen was in alle pogen, de regen en de wind, de vrede die zich schuilhield in de grauwe kieren. Maar alles is toch goed nu, ook het…

Dit was het afscheid, anders dan verwacht of maar gehoopt, maar toch… De avond valt nu, buiten onweer maar straks komt weer een nieuwe dag. Mensen komen, mensen gaan, alleen de liefde blijft bestaan.…

Nu schijnt de zon en straks valt weer de regen. We kwamen op de tocht zoveel momenten tegen die vreugde brachten, ook verdriet, en zo gaat 't leven voort. Je bent er niet meer bij waar wij nu verder moeten; toch willen we je groeten en danken voor zoveel. Nu schijnt de zon en straks valt weer de regen en ‘t leven gaat voorbij - straks…

Laat ons samen God nu danken op dit mooie Pinksterfeest. Zingen zullen wij in vreugde om het komen van de Geest. Mocht Hij ons de liefde geven voor wat God geschapen heeft, onze harten dankbaar stemmen voor wat ergens ook maar leeft. Vred’en vreugde, moed en eerbied, alles wat in zevenvoud mensen samenbrengt in vriendschap, ons steeds…

De witte schermen van de vlier, in geur en kleur naar 't licht geheven vertellen mij 't geheim van 't leven: 't is enkel nu, 't is enkel hier! Maar dwars doorheen die kleine bloemen in duizendvoud ontloken, klinkt een roep, een zucht, een stem die zingt en zoveel dat ik niet kan noemen. Er trilt een snaar die 'k lang al stil en niet bespeeld…

De zon, de schaduw, heel dit stil aanwezige, het zoeken, de frustraties en de pijn, de vreugde en de zorgen alle dagen, hoe kan dit alles heel het leven zijn? Waarom blijft reiken naar en altijd wachten op iets beters? Wanneer is volheid van geluk voor lang? Ik weet het niet. Ik wil soms niet meer al die vragen... maar simpelweg er zomaar…

De leerling die al lang de naam mag dragen van ongelovige wordt tot vandaag gevierd. Zijn twijfel heeft zijn leven toch niet echt ontsierd maar helpt ook ons bij onze eigen vragen. De Heer prijst echter zalig iedereen die toch gelooft, zelfs door de twijfel heen.…

Soms loopt alles zo anders dan gehoopt en gepland; geluk komt ongevraagd je dag dan binnen. Laat ons zonder voorbehoud elkander maar beminnen want alles vergaat, alleen de liefde blijft.…

Ik weet de woorden niet, maar sprankels licht vielen die dag heel diep in onze zielen. Het was alsof we plots weer wilden knielen toen ons ontsloten werd een vergezicht. Het lijden had de luiken van ons hart zó dicht gedaan dat er geen hoop meer woonde en niets had nog geteld, niets wat nog loonde toen Hij gebroken werd en ons in smart en…

Pasen, Pasen, groen en leven, bloesems met de lucht verweven die heel helder is en blauw, zingend onder morgendauw die de oude aarde drenkt en aan alles adem schenkt. Pasen, Pasen, licht en vreugde die ons trage hart verheugde dat weer hopen kan en lacht, op een nieuwe morgen wacht. Onze God bleef Jezus trouw, die slechts liefde geven…

Danken is heel helder weten dat ons alles werd gegeven: leven, vreugde, zorg en moed. Danken is heel helder weten dat de vele lieve mensen ons van vreugde zingen doet. Danken is heel helder weten: dat we voor elkander zijn hulp en tochtgenoot in 't leven. Danken is heel helder weten niemand kan alleen bestaan, want we zijn elkaar gegeven…