1053 resultaten.
Snelsonnet
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 44 Soms weet ik echt niet wat ik zeggen moet
en dat kan door de woorden heen gaan klinken.
Ze komen dan van ver, vanuit verzinken
in poel van droefenis en tegenspoed.
Maar plots schijnt dan de zon over de daken
en doet die droefenis ineens weer staken.…
Regen, regen...
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 66 Het regent al de hele dag, terwijl de bloesems wenken.
Ze vrezen vocht en kunnen ons niet schenken
wat ons doet juichen om het licht en om de klaterlach
van ‘t kind dat buiten speelt en droomt.
Maar lente komt, ze kan niet blijven wachten
maar is geduldig en getrouw met onze aarde
die kreunt onder ‘t gewicht van ons getreuzel
en ons traag beminnen…
Sneeuw.
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 100 Zo zacht valt nu de sneeuw die plots een glimlach tovert
om al te grote ernst en piekerpijn;
de ogen van een kind vertellen blij
hoe ieder uur gezegend ook kan zijn.
Zo zacht valt nu de sneeuw en doet de vlokjes landen
in ‘t water dat hen opvangt op de grond;
‘t Is stil terwijl de vogels zwijgen
en krokussen verschijnen hier in ‘t rond.…
Wat is zeker?
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 44 Heel weinig is zeker:
wél dat water vloeien kan
en dat er licht komt
na de nacht,
maar of de regels van
dit klein gedicht
ooit ergens zijn verwacht?
Heel weinig is zeker:
wél dat dagen snel voorbijgaan
en dat er ooit een laatste komt
voor elk van ons,
maar of liefde blijft?
Heel weinig is zeker:
wél dat mensen niet alléén bestaan
en…
Vreugde
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 51 De dagen lengen
al is het nog maar even
maar we leven weer.…
Herfstmeditatie
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 122 Een glimlach dwars doorheen de grijze wolken
die regen zeggen, straks of al heel gauw;
Vanmorgen was nochtans de lucht nog blauw
en zouden lichte liederen mijn ziel bevolken.
Maar och, je treurt toch niet om wat nog komen kan,
maar evengoed verdwijnen als de sneeuw bij zon;
je kijkt toch verder, waar het al begon
en weet toch ook dat droefheid…
Voor Allerheiligen en Allerzielen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 85 Gedenkend hen die gingen,
die ooit een naam ontvingen
en nu in ‘t Licht bestaan,
zijn wij nog hier gebleven,
betreurend dat hun leven
met ons nu is gedaan.
We weten hen geborgen;
zoals een nieuwe morgen
weer vreugde brengt in huis,
zo schrijft God alle namen
in liefde weer tezamen
en is voorgoed hun thuis.…
Verjaren (naar psalm 139)
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 176 Gij weet van mijn wezen, Gij kent mijn bestaan,
mijn zorgen en vreugde, mijn komen en gaan.
U dank ik vandaag, nu ik jarig mag zijn.
Gij ziet er mijn jubel, bemerkt ook mijn pijn.
U dank ik dit leven, zijn kracht en zijn gloed,
Gij denkt aan mijn zoeken, mijn falen, mijn moed.
Gij draagt me de dag door, behoedt me bij nacht-,
Gij zijt het die…
Wat echt telt
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 66 De lange lanen hebben niets meer te verbergen -
het kreupelhout wordt van zijn bladeren ontdaan.
Het hevig bloeien in de bonte zomerkleuren
is tot een stil vervloeien in de mist vergaan,
en trager klopt het hart en kruipt het bloed in bochten
waar het de droesem van de wijn nu achterlaat.
Heel helder wordt wat telt: de liefde zonder woorden,…
In memoriam patris
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 78 De kracht van de zomer, het groen en het graan,
de rode papavers in ’t koren,
‘t is alles weer weg en voorbij en gedaan,
geen vogels in ‘t veld meer te horen,
geen licht in de verte dat feestelijk schijnt,
geen warmte die koestert de bomen,
alleen nog de mist en de dag die verdwijnt
nog eer hij, tot volheid gekomen,
de mensen het teken…
De zonnebloem
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 60 Een zonnebloem staat
droomverloren
en al voorbij haar hoogste glanzen
met lome blaadjes
droef te staren.
Gaat het zo ook met ons:
dat na de rijpe, goede jaren
de glans verdwenen is
en ook de vreugd?
Of zijn er andere horizonten
die wenken gaan
en door de jeugd
nog niet gezien zijn?
Dient daarvoor soms de pijn
en 't trager moeten leven…
Een snelsonnet
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 46 Een snelsonnet wordt dikwijls snel gemaakt
al klopt dat niet voor elke dichter
want mijn geheugen is soms lichter
en is de draad wel ooit eens kwijt geraakt.
Maar niemand hoeft dat ook te weten
en zelf ben ‘k morgen dat vergeten.…
Weemoed
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 74 De dagen korten al, zo ook mijn leven,
ik voel de weemoed groeien met het uur -
waar is dan toch de vreugde nu gebleven
en ‘t laaien van het eerste liefdesvuur?
Met ouder worden zou de wijsheid komen
en ‘t diep besef dat alles ijdel is,
maar soms komt iets van vroeger in mijn dromen
en hoor ik weer een klank geheimenis;
dan zingt mijn ziel…
Verjaren
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 282 Verjaren doet eens even kijken
naar wat het leven je al bracht,
en daarvoor hoef je niet te wijken
al was er naast de vreugd ook smart.
Verjaren doet je dankbaar zingen
voor wat het leven heeft gebracht,
hoe mensen steeds weer je omringen
met heel veel liefde, dag en nacht.
Verjaren doet je hoopvol leven
al weet je niet hoe 't verder gaat…
Oekraïne
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 102 Hoe bloeden nu zovele harten
en toch gaat steeds de strijd maar voort.
De zachte krachten zullen winnen
wordt zelfs ook nu toch nog gehoord
maar ondertussen sterven mensen,
verliezen ‘t leven door geweld.
Waar is de redelijkheid gebleven
en wordt slecht nieuws steeds weer gemeld.
Laat ons gebed hen blijven steunen
die nu nog in die oorlog…
Geduld
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 112 Geduld is durven wachten
tot straks de zon weer schijnt;
is hopen op de krachten
waardoor de nacht verdwijnt.
Geduld is ademhalen
al is het ook niet diep;
is weer opnieuw vertalen
hoe God eens alles schiep.
Geduld is weer geloven
dwars tegen wanhoop in
zo komen we wij te boven
wat droevig maakt en stil;
je vreugd niet laten roven…
Kerstmis 2021
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 139 Laat ons met vreugde vieren
de komst van onze Heer,
met lied’ren Hem bedanken
vandaag en altijd weer.
Hij werd zo lang verwacht toch
maar nu straalt helder licht;
de eng’len zingen glorie
er wordt vrede bericht.
Het licht kan enkel stralen
waar wij ook vrede zijn:
de blijdschap willen delen
en troost brengen bij pijn.
Dit pasgeboren…
Zingen mogen wij nu allen....
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 60 Zingen mogen wij nu allen,
zingen op dit grote feest,
ook al zijn mensen gestorven
die hier ooit zijn thuis geweest.
Want zij zijn nu aangekomen
na hun zorgen, na de pijn,
en zij zijn in God geborgen
waar voorgoed zij mogen zijn.
Nu, met alle heil’gen samen,
zingen zij een nieuw refrein
om God eindeloos te danken,
die daar leven, groot…
De moed tot overgave
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 62 Al is het herfst, er zijn ook mooie dagen,
waar regenlucht de zorgen wast, de kleine
en de grote vragen, de overtolligheid,
de bladeren wil doen dansen in de wind,
nog even eer ze weer tot humus worden
en de nieuwe kracht tot leven.
Sta stil, al is het maar een korte tijd,
want er is veel wat nu plots helder wordt,
wat in het kalme licht verschijnt…
Een Paasbericht
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 68 Door alle kieren breekt het licht
dat niet te stelpen is, het beitelt
beelden van verlangen, rust niet maar
werpt beloften voor zich uit
dat eens de dood voorgoed
zal overwonnen zijn. Het groen
dat nu nog teer en jong zich kleurt
wordt sterker, water stroomt
vanuit de tempel en zal allen laven.
Geen dorst, geen rouw of zelfs geschrei
zal…
Wat zal ik wensen?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 65 Nu we weer een nieuw jaar zijn begonnen
en veel mensen nog slapen omdat
ze gisteren, ja vorig jaar, nog laat
moesten vieren, stuur ik jou nu al maar
mijn beste wensen. Wat kan ik wensen?
Dat we corona mogen vergeten en alles
wat daarmee te maken heeft of wat het
heeft veroorzaakt? ja, maar mocht toch
ook wat van het mooie blijven leven:…
Kerstmis 2020
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 86 Het licht dat binnenvalt door kieren
die haast gedicht zijn door verdriet,
het zal gaan groeien tot de ochtend
en kleurt de lucht reeds rozerood.
Een Kind kwam om ons leed te dragen
al is het klein en weerloos nog,
het doet een nieuwe toekomst dagen
en doet ons zingen in de nacht.
De herders kwamen naar de kribbe
want zij hebben het lied…
Visioen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 80 Ooit had ik zoveel woorden
die toch niet zijn gezegd -
omdat ze misschien stoorden
had ik ze weggelegd.
Maar nu ze diep geborgen
toch plots weer leven gaan
maak ik me minder zorgen:
ze zijn nog niet vergaan,
maar als het zaad in d'aarde
dat ooit wel weer ontkiemt
zo bleven ze van waarde
en hebben dan gediend
in liefde die hen baarde…
Een spinnenweb vol parels
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 99 Een spinnenweb vol parels licht
en nevels rond de struiken -
de dag moet laat ontluiken
de avond doet hem vroeg weer dicht.
Er is gezaaid, geoogst met spoed,
de laatste vruchten vielen
de winter op de hielen,
wie weet hoe het nu verder moet?
Want veel is nog niet afgerond:
de plannen zijn getekend,
de kosten ook berekend
maar harten zijn…
Tijd
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 267 Verjaren: even kijken met dankbaarheid
naar wat achter je ligt:
de pijn, het verdriet, de lange nachten
maar ook de zon die straalt en lacht.
Het weten dat het leven een geschenk is
al voelt het soms als een uittocht,
een door de zee moeten gaan zonder
te weten of er ooit een morgen komt.
Het voelen van de vragen, de verwijten,
de onrust…
De vruchten zijn geoogst
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 140 De vruchten zijn geoogst, nu vallen
ook de bladeren in treurigheid.
Doorschijnend wordt de kruin
en wind doorspeelt zijn takken
alsof die heel de kleurenpracht
voorgoed wil uit gaan vlakken.
Hoe lang staan nu op afstand weer
de dragers die elkaar omarmden.
De vuren die ons hart verwarmden
met zonnegloed, zij zijn niet meer.
Is alles broos…
Dat we leven mogen
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 105 Er mogen zijn met alle zorgen
maar ook met muziek en vrienden,
met ogen die vertellen van vreugde
en van herinneringen aan 't kind
dat we ooit waren en toen nog
onbewust van wat zou volgen.
Kan de stilte ons niet meer boeien
of wat stoort ons in een vogel?
De harp zingt terwijl we slapen
en doet een roos ontkiemen maar
ze heeft ook dorens…
Verjaren
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 311 Verjaren is eens even kijken
naar wat het leven bracht tot hier:
de mooie dingen, ook de zorgen,
de droefheid maar ook het plezier.
Verjaren is eens even danken
want daar is altijd reden voor;
zoveel is onverdiend gekregen
al leven we de dagen door.
Verjaren is eens even zingen
al wordt de stem ook stilaan oud;
je lied hoeft niemand…
Lichtdragers
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 68 Samen draag je licht –
al zie je ‘t zelf niet;
het straalt voor anderen
nabij en veraf.
Samen draag je licht –
het wijst een weg
die je zelf niet ziet
nabij en veraf.
Samen draag je licht –
een toekomst wenkt
die er zeker komt
nabij en veraf.
Samen draag je licht –
maar in aarden vaten
die gegeven zijn
nabij en veraf.…
De stilte
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 83 De stilte van de bomen,
de akkers en het riet,
de stilte van de bomen,
wie kent en hoort ze niet?
De stilte van de harten,
hun zucht en stille klop,
de stilte van de harten,
wie hoort en ziet ze niet?
De stilte van de doden,
hun rust en ons verdriet,
de stilte van de doden,
wie schreit en rouwt nu niet?…