Alle inzendingen van Adriaan

De fiscus weet me aardig te beroven van mijn toch al zo schamel banktegoed, de jaaraanslagen kom ik nipt te boven, ze treffen mij als klappen van de knoet. Zo langzaamaan voel ik me afgekloven en tot de laatste druppel leeggebloed. De fiscus weet me aardig te beroven van mijn toch o zo schamel banktegoed. Mij steeds die financiële…

Het is al weer een hele tijd geleden dat alles nog zo ging zoals het moest. Kamillethee en dropjes voor de hoest, met Tijgerbalsem werd de jicht bestreden. Traditie was in ieder vastgeroest. De kerk zat vol, er werd verwoed gebeden voor ‘t zielenheil van hen die overleden. Elk voorjaar werd de kachel weer gepoetst. De mensheid leeft nu stukken…

Vannacht was het raak, een kabaal niet te harden. De katten die krolden in koor rond het huis. Het was hartverscheurend bij vlagen en flarden, alsof er gemoord werd door duister gespuis. De slaap was gevlogen de rust brak aan stukken, het jankende grauwen ging dwars door het bot. De oren met luchtige kussens toedrukken bood ook geen soelaas…

Zij vond ’t wel leuk toen hij haar vroeg voor hem te gaan poseren. Omdat ze hem niet kende was haar argwaan iets gewekt en daar ze heel niet dom was, dacht het meisje ook direct: ~Als hij me naakt wil schilderen, dan moet ik uit de kleren~. Maar ach, hij leek een waar artiest dat zag je aan zijn haren en aan zijn vale schilderskiel en verfbesmeurde…

De oude uitgebluste man zit op een manke stoel aan tafel in zijn kamertje van het bejaardenhuis. Zijn geest doet het nog aardig goed doch levensvreugd heeft hij niet meer, de grauwe sleur van eenzaamheid stompt af zo op de lange duur. En iedere dag vroeg in de morgen vraagt hij aan de Lieve Heer ~Laat het vandaag toch bedtijd worden,…

De flapdrol, ‘t is een typisch fenomeen, je ziet er veel in politiek Den Haag, daar is de soort zodanig algemeen, dat je welhaast kunt spreken van een plaag. Ze blijken ook een beetje erogeen: al is ’t niet veel, toch groeit de groep gestaag. De flapdrol, ‘t is een typisch fenomeen, je ziet er veel in politiek Den Haag. Ze lijken…

Lieve deugd wat ben ik blij dat geschaats is weer voorbij enkel en alleen het zien vrat van mij een pond of tien. Want al klinkt het ook absurd steeds deed ik bij elke spurt onderuit voor de T.V. virtueel wel voluit mee. Was het langer door gegaan had de kans beslist bestaan dat ik mager als een lat dra de geest gegeven had. Goddank…

Het leven wordt allengs wat triest voor haar; ze heeft een loopneus die ze telkens snuit want elke zes seconde weer een drup dat zijn er per minuut een stuk of tien. Ja vroeger was ze wel van zessen klaar, maar langzaamaan ging toch de fut er uit. Zo nu en dan eens naar de handwerkclub of soms in ’t buurthuis een partijtje kien. Zo heel…

Geen haar zo dun of hij weet hem te kloven Met veel bombarie en een boel gezeik En op een toon, aan mierenzuur gelijk Zeurt hij wat af, van onderaan tot boven Geen zwerm zo groot, hij zal hem kundig ziften Op muggen, die gaan nooit aan hem voorbij Hij weet ze feilloos uit de groep te schiften En knipt hun vleugels af, in razernij Geen versje…

Ik ging laatst vol vertrouwen naar de hoeren omdat ik dacht ~het lukt me nog een keer de pik gestrekt te krijgen om wat toeren te gaan volbrengen met mijn jongeheer.~ Wel wetend, om zo’n dame te ontroeren moet je als ouwe lul zwaar in de weer. Maar desondanks ging ik toch naar de hoeren omdat ik dacht ~het lukt me nog een keer.~ De libido…

Wanneer het kwik des winters onder nul staat en ieder loopt te barsten van de kou de ogen tranend, wangen lichtjes blauw; dan zegt de weerman ons dat het om vorst gaat. Maar als het kwik alleen maar plussen zien laat - het zweet loopt je met straaltjes langs de rug, je snakt naar een koud pilsje, liefst wat vlug - geen weerman met verstand…

Het buigen was in vroeger tijd een wijd verbreid gebruik, men deed het voor de Koning dan wel Edelman met pruik en als je het vergat, welaan dan schopten ze je rot of erger nog, als ’t tegen zat dan wachtte het cachot. Er is zelfs een historie van de Kardinaal van Luik die buigen niet voldoende vond, het volk moest op de buik. Een onderdaan…

Mijn Lieve Schat, ik heb het wel bekeken, want ik zit nu al vijftien jaren thuis te horen naar jouw dagelijkse preken, verdroogd, er is geen druppel drank in huis. Met mijn bestaan op zee is ’t vergeleken hier als vergaan, welhaast met man en muis. Mijn Lieve Schat, ik heb het wel bekeken, want ik zit nu al twintig jaren thuis. Als…

~Internationale Doe Vriendelijk Dag~ Heeft het u heden morgen ook bekoord ja toen u stond te wachten op de trein? Er klonk zowaar geen onvertogen woord al bleek hij wel een uur vertraagd te zijn. Heeft het u heden morgen ook verblijd toen u de zebra heel voorzichtig nam? De scooters remden allemaal op tijd zodat u zonder brokken over…

(een Shanty) Ze kwamen na jaren van Java terug hun wilskracht gebroken en spit in de rug Biskaai blies orkanen, dat zat dus niet mee en in de Straat van Dover daar liep een hoge zee Jo ho jo de lu jee, Jo ho jo de lu jare Jo ho jo de lu jee, 't leven is afzien bij de V. O. C. En toen hun Galjoen om de noord verder voer lag daar Peer de…

Mijn torso heeft niets van een Griekse god en ook mijn benen krommen eigenaardig mijn haar lijkt aangevreten door de mot maar af en toe ben ik toch ook wel aardig? En als ik zing dan klinkt het vals en rot nee met mijn stem ben ik niet al te vaardig ook wat ik zeg komt kreupel uit mijn strot maar af en toe ben ik toch ook wel aardig? Al…

Zijn leven lang heeft hij zijn stek nog niet verlaten, de Lage Spoordijk is het hoogst wat hij ooit zag. Daar ligt zijn volkstuin, waar -ie huist sinds jaar en dag. Hij teelt er spruitjes, Stiense bonen, soms tomaten en onderwijl leest hij de grijs bestofte platen waarop geschreven staat waarheen de trein zich spoedt. Meestal naar Utrecht of…

Zo hier en daar hangt in een tuin verwaaid nog kerstverlichting in de kale bomen. Zij brandt niet meer, dat zal waarschijnlijk komen omdat het elektriek is uitgedraaid. De merels hoor je niet en ook geen mussen. Ze zijn er wel maar hebben het te koud voor kwinkeleren in het winterhout en barsten van de honger ondertussen. De perken ogen…

Het is nu ongeveer een jaar of twee geleden dat ze nog elke dag volop visite had de pot voortdurend vol met verse koffie zat en het gebak rond kwart voor elf werd aangesneden. Maar haar vriendinnen, broers en zusters, nichten, neven -het ging zoals het meestal door de jaren gaat- die werden slecht ter been en bleven van de straat of waren ondertussen…

Wanneer ik fris en glad geschoren voor de spiegel sta om me te kleden voor een mooie avond Opera of een diner voor twee in restaurant ~Chiqutroelala~ dan wel met nabestaanden van een vriend naar ‘t kerkhof ga en dan het brede lange taps gevormde linkerdeel van de beschaafde zacht getinte stropdas rond mijn keel voor doorsteek twee keer om het…

Hoe zit het met de kip dan wel het ei? ‘t Probleem beheerst de wereld al sinds jaren. Geleerden maak je met die vraag niet blij, men draait een beetje rond de hete brij of strijkt de hand bedachtzaam door de haren. Kon God zonder de kip het klusje klaren dus dat er zo ineens een eitje lei, daar ergens op een eenzaam stukje hei te glanzen…

(een smartlap) Katinka was een schone maagd van even twintig jaar Door zorgen werd ze niet geplaagd en iedereen die hield van haar Ze rookte soms wel eens een joint doch vaker een sigaar Maar pruimen nee dat deed ze niet dat vond ze iets te zwaar Al in haar campertje compleet met douche en ledikant Trok zij als meid met pit door 't binnen…

Wanneer ik op verjaarsvisite ga hoor ik een kamer vol met hen die klagen. Het blijkt voor bijna niemand te verdragen: een sleetse moeder of aftandse pa. Zo’n vader wandelt in zijn blote kont en ma heeft steeds haar slipje vol gescheten; het oordeel van ‘t gezelschap volgt terstond: ~In een tehuis~ en dan de zaak vergeten. Ik heb misschien…

Vandaag de dag valt niemand te vertrouwen want niemand blijkt te zijn waarop hij lijkt. Bankiers, zij spelden sprookjes op de mouwen en hebben slechts zichzelf riant verrijkt. Politici, zij laten villa’s bouwen van toegestoken geld, zoals nu blijkt. Haast niemand kun je heden nog vertrouwen want niemand blijkt te zijn waarop hij lijkt…

Aan de oostelijke kim begint de dag weer vroeg te dagen, de zon in haar gestage klim laat traag de nacht vervagen en sterren en de maan verdwijnen in de morgenstond, het eerste vleugje hittegolf beroert de droge grond. De gloeiend gouden bol beweegt zich langs de hemelboog, gehoorzaam aan haar eigen tijd en gang kruipt zij omhoog en treitert…

Hij heeft het in zijn hersens opgeslagen: juist veertien zinnen en niet eentje meer, ook eentje minder doet hem danig zeer. Een ander aantal kan hij slecht verdragen. Het metrum, als het even kan, van vijf want zes geeft weer zo’n rommelig geheel en vier leidt meest tot kinderlijk gespeel. Ja vijf is hem geschreven op het lijf. Het rijm…

Het maken van pleziergedichten wordt vaak onderschat, je denkt al snel dat flik ik wel, vooruit, ik doe maar wat. Een vleugje ritme, ‘n snuifje rijm dat giet ik zo in ’t vat, maar als je ’t zaakje overleest, dan is het nooit ~je dat~. Het blijkt toch minder simpel dan aanvankelijk gedacht: dat vorm-vast-rijmen moeilijk is, dat had je niet verwacht…

Het rijtjeshuis u weet wel ~aanelkaar~ daarvan staan er in Nederland zo velen, je vindt ze zelfs aan plein en boulevard, haast nooit architectonische juwelen. Ze zonnen door, ja dat is vaak wel waar en hebben tuintjes waarin kinderen spelen. Het rijtjeshuis u weet wel ~aanelkaar~ daarvan staan er in Nederland zo velen. Het groeit maar…

Je denkt ~Nou dit geheimpje houd ik onder eigen pet~ maar ondertussen mail je ’t wel naar je vriendin Janet, want die is te vertrouwen vanaf A tot en met Zet; dat is ook zo, maar onderwijl zit je op ’t internet. En daar is waar het misgaat, want je waant je onbespied. Dat had je maar gedacht want diep in ‘t virtuele riet verschuilt zich de AIVD…

Wanneer ik 's avonds in de tobbe lig te weken diep onder 't schuim, van af mijn tenen tot de kin gelijk een licht en luchtig uitgespreide deken, dan krijgt mijn droge leven weer een beetje zin. Want als ik 's avonds in de badkuip ben gekropen dan zwerven mijn gedachten op de wilde vaart. Ze zeilen weg over de zee tot in de tropen, ik voel…