Onomkeerbaar

Wanneer het kwik des winters onder nul staat
en ieder loopt te barsten van de kou
de ogen tranend, wangen lichtjes blauw;
dan zegt de weerman ons dat het om vorst gaat.

Maar als het kwik alleen maar plussen zien laat
- het zweet loopt je met straaltjes langs de rug,
je snakt naar een koud pilsje, liefst wat vlug -
geen weerman met verstand die dan van dooi praat.

Hij zal het woordje dooi slechts laten horen
wanneer het ijs dat ligt op sloot en plas
- nadat ze voorshands waren toegevroren -
weer vloeibaar wordt zoals het vooreerst was.

Kortom als ‘t weer zo blijft zoals ‘t nu is
dan lopen we van ’t jaar de dooi wel mis.

Schrijver: Adriaan van Dam, 20 februari 2014

adrivdamxs4all.nl

winter

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 66