Alle inzendingen van Albert C M Weijman

Mijn oude kater, is een meester. Hij leeft in een wereld, die ik, zonder het te weten, verlaten moest. Mijn oude kater, is een meester. Wat hij doet, doet hij met aandacht. Hij kijkt, hij ruikt, hij proeft. Hij keurt en wikt en weegt. Mijn oude kater, is een meester. Hij betreedt ruimten, die voor mij gesloten blijven. Hij kent de…

Dertig jaar eerder werden we geboren, maar snel hadden jullie ons ingehaald. We trekken nu al jarenlang samen op, toch worden levensjaren niet door ons, maar door een verre horizon bepaald. Ooit bereiken wij die horizon. Daar gaan wij over in verhalen. Daarna zijn wij niet langer 'wij'. Laten we nu al verhalen schrijven. Zo blijven jullie…

Algemene geschiedenissen, worden altijd opgeschreven. Fictieve verhalen worden slechts bedacht, maar elk mens maakt unieke levensreizen. Velen aarzelen om ze te vertellen, terwijl de mensheid daarop wacht.…

Wat hoort een mens, wanneer zijn oren luisteren? Wat ziet een mens, wanneer hij zijn ogen sluit? Waarnaar verlangt een mens, wanneer hij alleen maar vraagt, maar nergens antwoord vindt? Tegen beter weten in verlang ik, naar een oud schip en naar de zee. Naar golven, hoge wolken en de wind.…

Vannacht ben ik in slaap gevallen, zoals ik altijd en gewoonlijk doe, terwijl ik luisterde naar de radio. Dagklaar was ik en heel erg moe. Toch werd ik vannacht klaarwakker, terwijl mijn radio gewoon verder ging, met mijn zojuist gedroomde droom! Nu weet ik wat ik al wist. Dromen zijn werkelijk waar. Er is absoluut geen sprake van enig…

Ergens, diep van binnen, neem ik mijn besluiten. Daar ontstaan vliegensvlug, mijn woorden en mijn zinnen. Ergens, diep van binnen, ontstaat het betere gedicht. De dichter werkt er moeiteloos, met de snelheid van het licht. De intuïtor lacht de dichter uit. Ik schaam me want ik weet niet, wat of wie me motiveert. Waarom ik denk of doe.…

Ik zit hier achter de geraniums, en zit me stierlijk te vervelen. Ik wou dat ik een radio vond, dan konden we samen spelen. Op Marktplaats vond ik hem terug, de Philips van mijn grootvader. In de oorlog speelde je in de kelder. Na de oorlog stond je naast mijn box. In de oorlog was je er al. Als peuter werd ik vanzelf een opa. Zo ging…

Mijn werkdag begint meestal hier, in bad. Drijvend zet ik mijn dromen om, in ideeën en in plannen. Daarna kleed ik me kleurig aan, en bezoek een koffietent. Daar ontspan ik wat. Voorbereiding is het halve werk. Nooit begin ik met haast en spoed. Compleet geluimd begint mijn dag, pas goed.…

De wereld draait rusteloos om me heen, terwijl ik verstar en steeds ouder word. Dat lijkt maar zo want het voelt alsof, ik gisteren pas begon met leven. Nee. De wereld staat al miljoenen jaren stil. Er is niets, niets nieuws onder de zon. Het is de mensheid en het zijn mensen, die in sneltreinvaart veranderen. Zij zijn het die rusteloos…

In mijn moeder ben ik diep geworteld. Door haar werd ik vader van een stam. Wanneer ik aan mijn bange moeder denk, hoor ik haar stem weer fluisteren. Jij bent mijn oogappel, mijn enig kind. Ik leef in jou. Laat ons niet alleen. Was het maar waar. De dood dreef ons wreed uiteen. Het seizoen is weer herfst geworden. Ook ik werd een oude,…

De laatste tijd droom ik veel, over verre familie. Het wordt tijd dat ik ze weer eens zie. Koning Leeuw, de Bengaalse tijgers, de cheetah's, de jaguars en de lynxen. Zeker, het wordt tijd voor een reünie. Ideeën genoeg. Plannen zat. Maar ik lig hier nu al uitgeteld, en ik zie zo op tegen de organisatie. Nee, dat is te zwaar voor een oude…

Reuzen zijn zeer abnormaal. Zij wijken af. Van wie of van wat? Van kabouters en van dwergen. Kleine kinderen begrijpen dat. Normaal willen zijn is erg abnormaal. Koningen die gewoontjes willen doen. Generaals die liever pacifisten zijn. Populisten die zoeken naar nette taal. Wie zijn eigenaardigheid verliest, is pas echt verloren. Wie…

Slagers zijn vakmensen. Slagers slachten. Dat hebben ze eeuwenlang gedaan. Slagers zijn vakmensen. Slagers slagen. Dat gaan ze nog eeuwenlang doen.…

Eénogig wil niemand worden. Toch, herfstkleuren zag ik nooit mooier. Ook niet hoe ongewoon het gewone is. Het geluk dat ik nu schoonheid mag zien, in het meestal stekeblinde alledaagse, overtreft het verdriet van het gemis. In het land der zienden is éénoog koning.…

Vanuit mijn bad zie ik, wat u ook hieronder ziet. Een Ikea-lampje van een tientje. Een scheerspiegel van de drogist. Ze zijn buigzaam en verstelbaar. Dat ik dat niet eerder dacht of wist! Als nachtlampje werken ze nu samen. Ineens zie ik het resultaat! Raar! Projectiekunst! Niet langer ben ik een eenzame dichter, want ik ben een echte kunstenaar…

Het is nacht geworden. Ik zie het huis waar ik ben opgegroeid. Weer hoor ik het knarsen van het grind. Opnieuw hoor ik de stem van vader. Zijn meningen en zijn beter weten. De noodzaak van de zoon, om zich met hem te kunnen meten. Ik voel het gemis van broers en zussen. De onmogelijkheid om met hem te praten. Ik zie moeder naar zijn ogen…

Leven wijst onherroepelijk naar de dood. Dat is een zwaarmoedig makend feit. Het wordt hoog en hoog tijd, voor jong en voor oud, dat we ons serieus gaan voorbereiden. Is onze uitvaart al geregeld? Is onze diagnose al gesteld? Dood wijst onherroepelijk naar ons leven. Dat is een blijmoedig makend feit. Het wordt hoog en hoog tijd, voor oud…

De Blues geeft rauwe stemmen terug, aan hen die sprakeloos geworden zijn. Van eenzaamheid, van verdriet, van ondragelijke pijn. De blues laat mensen stamelen, schreeuwen en zuchten. Naar oude blues luisteren is heilzaam, het is net zo troostend als bidden, en geneeskrachtiger dan menig medicijn.…

Na maanden van werkloze afwezigheid, zit ik weer in mijn nog onverzorgde tuin. Het is er volop herfst maar, mijn God, wat heeft de natuur zijn best gedaan. De klimop is nog steeds aan het klimmen. Tjonge, wat ben ik trots op onze braam. De avond valt, ook al is het late middag. Alles wat ik hier hoef te doen is bijna niets. Ik kijk wat rond…

Ik zie honderden bruine belletjes, waarin aromatische geuren wonen. De belletjes glinsteren en versmelten, voordat ze samen op reis gaan, door mijn neus en langs mijn tong. Ik sluit mijn ogen en drink aandachtig, totdat ik langzaam koffiedronken word. Ik waan me in het Ethiopische bergland. Genieten van koffie voelt als reizen, naar een…

Komt een gewichtige miljardair, met zijn dagboek in zijn klauwen, vol ontroerende verhalen. Over hoe verantwoordelijk hij is, wat zijn vermogen wel niet vermag, en hoe hard hij heeft gewerkt. Hoe hij zijn geld wettelijk heeft vergaard, en eerlijk aan de mensen moest onttrekken. Volgens zijn kasboek in zijn klauwen. Zijn weldadigheid wordt…

Op een zekere dag, worden we geboren, na een ellenlange reis. Eeuwen- en eeuwenlang, hebben onze genen nodig, om te worden wie wij zijn. Op een onzekere dag, wordt ons geboorterecht gestolen. Door kerkvaders die ons beleren: Jij lag zondig in je wieg, zoals zij. Door ouders die je al vroeg laten weten: Jij moet worden zoals wij. Door logen…

Hier voel ik dat mijn leven stilstaat, terwijl de tijd blijft stromen. Ineens, zien mijn ogen jonge zwanen, die van hun ouders vliegen leren. Ik luister aandachtig nu en blijf, want hier is overal waar ik ben.…

Omdat stilte van nature oorverdovend is, kun je hier geluiden voelen. Kleuren kun je zuiver horen. Gedachten kun je in het water, rimpelloos gespiegeld zien. Hier, aan het rimpelende water, besef ik hoe ik vrijer leven kan. Zoals een speelse kat die jaagt. Of het spinnen van een oude kater.…

Hier is een mens iedereen en niemand. Het is hier een komen en een gaan. Hier regeert de dienstregeling. Alleen vluchtigheid kan hier bestaan. Tijdelijkheid. Onverstaanbare gesprekken verwaaien hier, mengen zich met een zakelijke omroepstem. Piepende wielen van een bagagekar, mengen zich met het gillen van een rem. Geroezemoes. Hier kan…

Niets doen. Rust werkt als een bron. Genieten van geurige koffie. Zo maar zitten in de vroege zon. Haastige gedachten sloom zien verschijnen. Glimlachen, wanneer ze nutteloos weer gaan. Overdag geniet ik van rustig werken, 's nachts slaap ik met de maan. Morgen gaat de zon gewoon weer op. Gewoon? Voor niets!…

Ik hoor verstrijken van de tijd, in het fluisteren van de bomen. Ik zie ontelbare kiezelstenen rollen, tijdens voetstappen door het grind. In het rollen en het fluisteren. In het kloppen van mijn hart. Daarin proef ik eeuwigheid.…

Diep in onze mensenziel verborgen, moet een stille bron te vinden zijn. Daar ontspringen mijn gedachten, die op nieuwe woorden wachten. Wanneer angst me uit het lood wil slaan, sluit ik mijn ogen en ga in bed op reis. Op weg naar dat nachtelijke meer, waar gedichten als vanzelf ontstaan, en op maanverlichte dichters wachten.…

Ons einde is nabij. Terminaal leven wij allemaal. Een paar dagen of een mensenleven. Voor onze aarde is dat niets. Voor een mens duurt een leven even. Waarom leven wij alsof even eeuwig is? In sleur, in verveling of lusteloos? In angst of in beven? In oorlog, in haat of altijd boos? In anderenverwijt of in zelfbeklag? Geniet toch van…

Steeds vaker besef ik, dat mensen reizigers zijn, ook al blijven ze thuis. Steeds vaker droom ik, dat we water zijn dat stroomt. Opgehouden door een stuw, of kolkend door een sluis. Steeds vaker stel ik me voor, dat ik een golf ben die doelloos deint. Dat we wolken zijn die komen en weer gaan. Het is nacht en ik staar in mijn vuur.…