Netgedichten

netgedicht (nr. 57.594):

Levensreizigers 2

De wereld draait rusteloos om me heen,
terwijl ik verstar en steeds ouder word.

Dat lijkt maar zo want het voelt alsof,
ik gisteren pas begon met leven. Nee.
De wereld staat al miljoenen jaren stil.
Er is niets, niets nieuws onder de zon.

Het is de mensheid en het zijn mensen,
die in sneltreinvaart veranderen.
Zij zijn het die rusteloos op reis gaan,
door een zeer begrensde ruimte,
binnen een afgemeten tijd.

Mensen zijn moedige levensreizigers,
maar ze zijn nog maar net vertrokken.
Houd daarom uw ogen en oren open.
Raak vooral uw eigen weg niet kwijt.