Alle inzendingen over reizen

De avond valt in duisternis op aardse zwarte gronden er ligt een diep verlangen in het nabije landschap een stille hunkering in dorst naar regen sobere onbestemde nuchterheid tekent zich af met het donkere silhouetten van bomen begrenzen zoete fantasieën jouw lucide dromen reizen met raven, wolven en vleermuizen in vertrouwd…

Een donkere trein rijdt ratelend over wissels door de diepe nacht en volgt vervolgens het lange spoor een man reist alleen in een coupé er is niemand die hem verwacht waarom dan reist hij toch door een koffer torst hij met zich mee gevuld met versteende tranen hij werpt blikken uit het raam hij ziet slechts een zwart gewelf met daarin…

De landverhuizer bouwt in de binnenlanden van Australië zijn schip in de tuin: een Lemsteraak Er valt daar geen water te bekennen hij is zuinig met woorden deze man alles gaat voorbij het verleden blijft Ze is beeldschoon maar moeilijk in de omgang varen met een aak is zwaar Deze dame vecht gewelddadig met opstandig water ze duwt…

Hier staat u buiten en boven het gangboord de paalworm die traag door het zachte lichaam trekt stuurboord groen bakboord rood waaronder de wolken als alles roerloos geworden is het zuiverste maaksel geen enkele vorm elke vorm stuurboord rood bakboord groen waaronder u hier staat. ----------------------------------- uit: 'De blauwe…

Het hek van Slot Bommelstein staat wijd open, waar twee vertrouwde vrienden doorheen gaan, de vroeg roepende schitterzon verstaan om zich aan hun lezers te verkopen. Zie heer Ollie kaarsrecht luchtig lopen, met wandelstok zwaaien, op de grond slaan. Een licht handtasje trekt blij denken aan, doet op een verlichte reis hopen. Achter hem zeult…

ze voelt het zand dat dagen later in haar schoenen schuurde ze ziet de boomtoppen die geluidloos voor de ramen wiegden ze hoort de paarden die tot hun knieën in de bagger stonden ze voelt de armen van haar moeder voor even het kind dat ze ooit was…

van gisteren via vandaag waait de wind van de tijd van ooit overal en nergens naar eens in de toekomst dat wat nu geschiedenis is het toen en nu verbindend voedt ons denken en doen tot een inzicht voor morgen…

De directeur van het grand hotel café-restaurant heet hoffmann hij heeft een rekening bij de bekende amro-bank althans volgens zijn briefpapier er zijn 80 bedden en 1 lift kamers met bad douche en telefoon misschien verstaat u me niet? moderne zimmer mit privatbad cosy lounge spécialités culinaires geräumiger parkplatz situatied opposite…

In de donkere wagen reed ik alleen, Alleen met mijn lief door de nacht; Wij spraken geen woord, wij hebben stil Aan onze liefde gedacht. De lantarens wierpen een haastige schijn Door 't raam en begluurden 't gezicht, Dat luisterde naar het gehuil van de wind, De ogen op mij gericht. En telkens als weer hun matte gloed De schone vrouw…

Als je naar schaduw snakt drakenbloed wilt oogsten vaar dan naar Socotra Zie hoe de oceaanmist over de Socotraanse toppen jaagt hoe lange puntige bladeren zich aan neveldruppels laven Staar vastgenageld in het drakenbloed-bomen-bos naar de ontzagwekkende reuzen getooid met brede dichte kronen terwijl de klei zompig aan je schoenen…

Je gaat op reis Lang heb je gewacht, en lang heb je verlangd Hard heb je gewerkt, dat blijft niet onopgemerkt Enorm heb je het verdiend, meer dan elke andere collega of vriend Hevig ga ik je missen, maar ik zal proberen niet te crisissen Intens groot is mijn liefde voor jou, ik hou oneindig veel van jou Gauw zie ik je terug, in mijn dromen zelfs…

en als je weggaat... regen, er dreigt regen, storm blaast zand weg over de wegen, men moet zijn ogen beschermen. angstige vogels zwermen boven het land. de lucht is zwart. ... zeg langzaam: Ik hou van regen. Ik hou van storm. Ik ben niet bang. ======================================================= uit 'Verzamelde Gedichten' van…

ik reis en kom voorlopig niet aan weet waar ik naar toe zal moeten maar ken de weg niet en het echte doel en zal als ik aankom het waarschijnlijk ook nooit weten doe ik boete? deze reis moet worden gedaan door iedereen daarom reis ik die van mij zoals behoort uiteindelijk ook alleen…

Het was een oude schoolbus Een gele met lange neus Drie op een bankje links en rechts gaven benen weinig keus De bus, te laat vertrokken telde honderdtwintig koppen Ze slalomde om kuilen en stond plotseling stil Geen nood, het hulpje goot routineus ergens olie in Een vrouw braakte vooraan door het altijd open raam Niemand die het speet…

Zeilen in een boot omringd door de open zee dorstig naar water Hoe zachtjes glijdt de eenmaster over water waar ik aan bakboord en stuurboord begeleid word door voorbijtrekkende vissen, dolfijnen en walvisfamilies drijven op de golven, gladgestreken in een oorverdovende stilte. Het gewapper van de zeilen trekt mijn aandacht Zij zorgt voor…

bij de laatste grote stad van Brazilië ontbreken kaarten en navigatie volg het schuimspoor op het water wijst de lokale loods daar is de rivier het diepst we zijn nog niet eens op de helft van de reis roept de gezagvoerder hij geniet van de trage bewerkelijke terugweg de reis duurt drie keer zo lang met zeemanskunst en improvisatie…

Aanhalig vleit langs mijn schreden Mijn panter, die zwarte tijger. Daar ik niemands gunsten weiger Vier ik feest bij sluwen, wreden - Vorsten liefst, vol boze lusten, Schenders, die de schepping Gods Vertrappen, met zoveel trots Of zij de sterren zelfs blusten. Wanneer ik 't noodlot wil tergen Gaan mijn vermetele tochten Door gevangenissen…

Ach mijn vrouw wil naar Zuid-Frankrijk voor vakantie en vertier. Daarom rijdt ze nu door Vlaanderen en ik ben haar passagier. Meid, waarom zo ver gereden, waarom blijven we niet hier, waarom blijven we niet in Vlaanderen met zijn duizend soorten bier? Hier zijn middeleeuwse steden, majesteitelijk en fier, hier schiep Breughel zijn taferelen…

Een hoge paleiskoepel overhuift onverstoorbaar statig het gekrioel van mensen, die zich spoeden naar hun doel, als de trein met gedender binnenstuift. Men roept gehaast, snelt langs elkaar en wuift. Druk zoekende ogen en jachtig gevoel zijn in de spijszaal plots aangenaam koel, waar de blije drinker ogenschijnlijk fuift. Bedaagd marmer prijkt…

Zwarte bergen omringen en zingen Het land en de steden, het hoogste lied Zingt de Montenegrijnse cultuur Die eeuwenoud zeer jong blijft Als een sirene klinken de klanken Tot in lengte van jaren, d'eeuwigheid Door Standvastig in de kern Klinkende klanken luiden in dalen 't Volume vibreert van hoog dan weer laag Wind speelt met volume en…

Lange, rechte weg Noordkaap komt maar niet in zicht Weggekaapt door 't weer…

Zijt, zijt gegroet, ô zaalge velden, Door 't jeugdig morgenlicht bestraald! Gij bossen, bergen, beken, beemden, Waar langs mijn blik, als dronken, dwaalt! ô Groot, ô nameloos verrukken, Dat in mijne aadren bruist en gloeit! O, 't zal mij eindlijk dan gelukken, 'k Zal eindlijk dan de bodem drukken, Die heel mijn ziel en zinnen boeit…

Een plas aarde ligt te deinen en te dampen in de zomerzon. Langs mij heen varen zerken, platte trage aken, het kruis een scheve mast. Er staat geen wind, het is de zandgrond zelf die langzaam verder schuift. Waarheen de reis gaat, wil ik vragen. Er komt geen antwoord. Zittend op de kaaimuur van deze vreemde zondagmiddag zie ik hen een…

hier moet het ergens zijn klepperende lepelaars onderbraken even de hebzuchtige koortsige verlangens hier moet het ergens liggen hier zouden ze op dat machtige Zuidland botsen zo zuidelijk had nog nooit iemand gevaren de kaartenmakers lieten hun verbeelding spreken het Zuidland werd een getekende werkelijkheid hebzucht voedt…

We dachten, dat was niet goed te horen dat de authenticiteit van ons denken ons voor dwaal-angst kon behoeden. Maar het kompas van onze harten had zich slechts duister toebedeeld waar licht ons meer dan welkom was. We waren onderweg, steeds verder op zoek naar nieuwe horizonnen in de zoete duisternis van de nacht.…

als ik naar de koude trek duizenden, ja duizend kilometers in een bijna eeuwige tijd haast tot slapends toe in de verveling en ik alsmaar, onophoudelijk, verder doorrijd zonder maar iemand te zien, geen enkeling langs het groen, van zwarte geasfalteerde wegen met die eeuwige witte lijn in het midden wat zeg ik.....een lange slang die mij sprakeloos…

op het strand breekt hij als hij overrompeld wordt door een verlangen naar zijn Ithaka verlangen naar het goede mooie het ware a paradise lost overvallen door pothos smachtende tranen een hevig heimwee sluwe arme Odysseus de beproefde reis de dag is helder het licht is van porselein de queeste voorbij…

de trein als mijn moederschoot de reis naar de bron waar adem begon verloren geboortegrond uit de donkere tunnel altijd weer terug naar het moederland nog vóór het schelle licht de zinderende halmen en de kersenboom de verlorenheid die door de ziel kruipt de trein als een moederschoot de reis naar vroeger terug naar de bron nog…

Vandaag zit ik goed in mijn vel mijn huis staat in bloei ik geloof in appels en peren er is genoeg dat mij boeit Ik heb niet veel nodig water, brood, kaas en wijn een rugzak vol dromen daarmee kom ik een heel eind Mijn benen gaan westwaarts ik weet dat de zee daar moet zijn en puffend over het laatste duin zie ik de zee schitteren in…

De slaapwagen was de einder. Een gunst van de nacht. Tot en met de tekening in het fluweel had Gropius bedacht. Leder, geslepen spiegels en de luxe hierin een zinsnede te verbeelden. Hij hoort zich nog zeggen: Daarna reizen wij af naar Virginia of Californië. Tijd genoeg. Zolang straten en pleinen de namen van schilders en schrijvers dragen.…